Afgelopen donderdag waren we met een aantal collega's bij elkaar om afscheid te nemen van een collega die gaat vertrekken. Dit gaat mij aan het hart, mede omdat het iemand is die net een jaartje langer bij ons op school aan het werk is dan ik.. dus eigenlijk zijn we samen de strijd aangegaan met de leerlingen en de school om onze eigen plek te vinden en te maken.
Met een aantal collega's vonden we dat hij een mooi afscheid verdient met de mensen om hem heen die hij graag mag, hij mocht ze dan ook uitnodigen wie hij wilden. Het gevolg was dat we met 9 man incluis de vrouw en de collega aanschoven bij La Cubanita.. jaren niet geweest, en ondanks dat ik er goed heb gegeten weet ik ook weer waarom ik daar niet zo vaak meer kom.. alle smaakjes zijn het zelfde en het gekke is dat al het eten wat je krijgt ergens altijd tegenvalt.. je besteld een poleta met daarbij wat sla.. als garnering denk je, je krijgt een snipper poleta en heel veel sla.. is natuurlijk goedkoop, dus goed te begrijpen..
De geitenkaas in bladerdeeg met walnoot en honing is zo klein dat je een vergrootglas nodig hebt.. terwijl dat wat frituur is, dus wat goedkoper, zoals, en die waren heerlijk, de zoete aardappel friet. in grote hoeveelheid in je bakje aankomen, jammer was wel dat het zo zout was... heb voor mijn gevoel sinds ik zoutarm leef, gisteren de schade ingehaald.. incluis dat al mijn vocht ineens in mijn lijf blijft zitten, en de bloeddruk tig keer zo hoog is... wat was het zout. ( kan melden dat ik inderdaad een hele goede nacht heb gehad.. omdat ik er niet uit hoefde.....)
Toch was het gezelschap goed, de sfeer gezellig en hebben we met elkaar genoten van het samen zijn. als afscheidscadeau hadden we ieder voor zich iets meegenomen voor hem, als dank je wel dat we er waren kregen we een kaarsje met als tekst dat we maar veel lichtpuntjes mogen blijven zien.. vond ik lief en mooi.. die staat dan nu ook op mijn balkon te stralen..
Natuurlijk kon ik het weer niet laten om een blauwe te vragen in plaats van een groene.. wetende dat er nog maar 1 blauwe in de tas zat en dat de vrouw van deze collega van blauw houd en een pest aan groen heeft. maar kon het niet laten.. moest toch even plagen..
kortom het was een mooie gedenkwaardig afscheid en dierbaar omdat het met voor mij ook dierbare mensen was.. mensen die in mijn hart zitten.. wat ook mijn basis is op de school waar ik werk.
Met een aantal collega's vonden we dat hij een mooi afscheid verdient met de mensen om hem heen die hij graag mag, hij mocht ze dan ook uitnodigen wie hij wilden. Het gevolg was dat we met 9 man incluis de vrouw en de collega aanschoven bij La Cubanita.. jaren niet geweest, en ondanks dat ik er goed heb gegeten weet ik ook weer waarom ik daar niet zo vaak meer kom.. alle smaakjes zijn het zelfde en het gekke is dat al het eten wat je krijgt ergens altijd tegenvalt.. je besteld een poleta met daarbij wat sla.. als garnering denk je, je krijgt een snipper poleta en heel veel sla.. is natuurlijk goedkoop, dus goed te begrijpen..
De geitenkaas in bladerdeeg met walnoot en honing is zo klein dat je een vergrootglas nodig hebt.. terwijl dat wat frituur is, dus wat goedkoper, zoals, en die waren heerlijk, de zoete aardappel friet. in grote hoeveelheid in je bakje aankomen, jammer was wel dat het zo zout was... heb voor mijn gevoel sinds ik zoutarm leef, gisteren de schade ingehaald.. incluis dat al mijn vocht ineens in mijn lijf blijft zitten, en de bloeddruk tig keer zo hoog is... wat was het zout. ( kan melden dat ik inderdaad een hele goede nacht heb gehad.. omdat ik er niet uit hoefde.....)
Toch was het gezelschap goed, de sfeer gezellig en hebben we met elkaar genoten van het samen zijn. als afscheidscadeau hadden we ieder voor zich iets meegenomen voor hem, als dank je wel dat we er waren kregen we een kaarsje met als tekst dat we maar veel lichtpuntjes mogen blijven zien.. vond ik lief en mooi.. die staat dan nu ook op mijn balkon te stralen..
Natuurlijk kon ik het weer niet laten om een blauwe te vragen in plaats van een groene.. wetende dat er nog maar 1 blauwe in de tas zat en dat de vrouw van deze collega van blauw houd en een pest aan groen heeft. maar kon het niet laten.. moest toch even plagen..
kortom het was een mooie gedenkwaardig afscheid en dierbaar omdat het met voor mij ook dierbare mensen was.. mensen die in mijn hart zitten.. wat ook mijn basis is op de school waar ik werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten