(Waarschuwing
vooraf.... de komende 6 dagen zullen er natuurlijk blogjes verschijnen
over mijn tripje in mijn stad BERLIJN . soms zullen er rare zinnen
in staan, of nog erger soms woorden die niet goed te lezen zijn.. mijn
excuses er voor, vooraf.. omdat ik alles zal schrijven op mijn telefoon
en ik het niet altijd na kan lezen op taal, spel of rare woorden
fouten.... , maar laat je de lust niet ontnemen om er toch van te
genieten)
De wekker, geen succes, bijzonder thuis ben ik vaak tussendoor wakker, hier ga ik liggen en boem weg ben ik.. kom niet eens toe aan nog veel doen voor het slapen gaan... heel bijzonder eigenlijk. Begrijp er dan ook niets van hoe dat kan.
Gisteren nog wel de foto's en blog gedaan, zo ook de slimste mens bekeken, was genieten om dat te zien, ook altijd leuk.
Het ontbijtbuffet was zeer uitgebreid, toch heb ik me ingehouden, weet dat dat moet, voor je het weet eet je veel te veel en krijg je spijt. Heerlijk zitten te praten met Ankie over de zin van het leven over meer dan dat, hoe er bij beiden een prachtige verschuiving heeft plaats gevonden in onszelf wat ook gezien is. Mooie dierbare gesprekken in de ochtend bij een kop thee.
Vandaag op het programma een free tour alternatief en een bezoek aan het kerkhof waar Marlene ligt... even haar bedanken voor haar lied waardoor ik altijd een koffer achterlaat.
We gingen naar de afgesproken plek, de gids stond er al Ben uit Nieuw Zeeland, leuke roodharige jongen met walgelijke vage tatoos. Jammer. De tour kende ik al, maar het mooie is dat de tour langs streetart gaat en dat is een stroming in beweging, dus er veranderd veel, en blijft het mooiste van Berlijn. Er was ook een Nederlands stel uit Brabant die heel alternatief was en vaak in Berlijn is geweest, waren vol van wat ze wisten, totdat ik vroeg of ze al bij het alternatief dorp waren geweest, streetart museum , toen ik zag dat ze me aankeken met een open mond dacht ik alleen maar okey vertel maar niet meer, je praat ze een depressie aan... wel nog even de yogi man aangewezen and thats all fooks. De tour ging natuurlijk door Krauzberg, heerlijk in deze wijk liggen zoveel herinneringen, Erwin die er woonde, met mijn vriendje 10 dagen in zijn appartement, café Anal waar we veel zaten, tresor waar we zijn geweest en noem maar op.. heerlijk om weer te zijn. De stad lijkt daar altijd iets warmer. Daarna gingen we langs het boommuis van Osman, en sloten we af bij Yaam, prachtig Caribisch leefgemeenschap, mooi om te zijn. Daar wat gedronken en daar heb ik voor het eerst gezien hoe ze de rasta’s maken, en natuurlijk ben ik even gaan praten om het echt goed te zien. De mannen vonden het geweldig dat ik vertelde over mijn leerlingen uit diverse landen en ondertussen zag ik dat hij met een haaknaald de losse haartjes er doorheen vlocht, dus door de bestaande rasta’s, toen ik zag dat er een wurmpje op de haren viel zei ik oh he got a friendly pet with HIM.., de mannen lachen en toen afscheid genomen en terug naar Ankie.
We zijn vertrokken en gingen opzoek naar het kerkhof waar Marlene Dietrich ligt. Dat was een uitdaging . Ankie wilde graag de fehrnsehturm beklimmen , wij slim om alvast te boeken dachten we, sus op Alexanderplatz uit de metro, ontdekken dat we 21 euro moesten betalen, in plaats van 16 euro omdat we dan Vip waren., we waren er klaar mee, mede omdat de Dane, hoogblond ouder, zon gemeen ik leef niet met jullie mee lachje liet zien waren we er klaar mee en besloten we terug te komen, op naar Marlene....
We hadden zo de pest in dat we toen een vrouw vroeg of de metro naar de Hakische hoffe Ankie die meter de andere Metro in stuurde, deze dame was ook blond en ouder, en aangezien je nooit je reismaatje hoort af te vallen wapperde ik ook wat en zei ja dass stimmt., ik wist dat dat niet klopte maar ja..,, je moet wel. Je wilt geen ruzie 😀😀💋
We kwamen aan bij het metrostation vlakbij de begraafplaats, en leve Google Maps en onze inzicht en kunde van hoe er mee te werken. (God straft meteen) we zijn spontaan de verkeerde kant opgelopen, dat ontdekte we ongeveer na een uur, dus met hulp van twee obers en een taxi chauffeur konden we dat eind teruglopen.. bleek het uiteindelijk om de hoek te zijn.
Dus eindelijk vonden we de begraafplaats, nu was het daar zoeken, we hebben lopen zoeken totdat ik een plattegrond vonden, daar zag ik het graf liggen. Dat was een opgave maar gelukkig was er een mede mannenliefhebber die meteen aanbood dat hij graag met me meeliep, hij wist waar ze lag! Toen ik zei dat ik een vriend even moest ophalen die zat te wachten begonnen zijn ogen te glinsteren... hij zag het al voor zich trio op het kerkhof, en daar kwam ankie om de hoek , zijn opgebouwde spanning stortte in en meteen was hij zijn bereidwilligheid kwijt en liet ons in de steek. Hmm doorzichtig, maar we gebben het graf gevonden, sober en stijlvol, wel luguber was dat we een foto maakten en onze schaduw in het graf leggen,, iets minder prettig. We zijn daarna op een heerlijk terrasje gaan zitten om na gedane rust te vertrekken naar zoologischergarten om even een kaarsje op te steken in de Gedächtniskirche, nadat we dat gedaan hadden zijn we naar een restaurantje gelopen bij de Zoo, dank zij de mannen een prachtige nieuwe plek om te drinken of te eten erbij. Genieten koude tomatensoep en een salade meer dan genoeg met dit warme weer.
De terugweg naar huis was wat lastiger, we konden niet de juiste lijn vinden, we vroegen het een blonde dame die riep Pankow dus wij de metro in om te ontdekken dat zij daar zelf in moest en dus zaten we verkeerd ( God bleef ons straffen). Uiteindelijk goed aangekomen in het hotel.
Gisteren nog wel de foto's en blog gedaan, zo ook de slimste mens bekeken, was genieten om dat te zien, ook altijd leuk.
Het ontbijtbuffet was zeer uitgebreid, toch heb ik me ingehouden, weet dat dat moet, voor je het weet eet je veel te veel en krijg je spijt. Heerlijk zitten te praten met Ankie over de zin van het leven over meer dan dat, hoe er bij beiden een prachtige verschuiving heeft plaats gevonden in onszelf wat ook gezien is. Mooie dierbare gesprekken in de ochtend bij een kop thee.
Vandaag op het programma een free tour alternatief en een bezoek aan het kerkhof waar Marlene ligt... even haar bedanken voor haar lied waardoor ik altijd een koffer achterlaat.
We gingen naar de afgesproken plek, de gids stond er al Ben uit Nieuw Zeeland, leuke roodharige jongen met walgelijke vage tatoos. Jammer. De tour kende ik al, maar het mooie is dat de tour langs streetart gaat en dat is een stroming in beweging, dus er veranderd veel, en blijft het mooiste van Berlijn. Er was ook een Nederlands stel uit Brabant die heel alternatief was en vaak in Berlijn is geweest, waren vol van wat ze wisten, totdat ik vroeg of ze al bij het alternatief dorp waren geweest, streetart museum , toen ik zag dat ze me aankeken met een open mond dacht ik alleen maar okey vertel maar niet meer, je praat ze een depressie aan... wel nog even de yogi man aangewezen and thats all fooks. De tour ging natuurlijk door Krauzberg, heerlijk in deze wijk liggen zoveel herinneringen, Erwin die er woonde, met mijn vriendje 10 dagen in zijn appartement, café Anal waar we veel zaten, tresor waar we zijn geweest en noem maar op.. heerlijk om weer te zijn. De stad lijkt daar altijd iets warmer. Daarna gingen we langs het boommuis van Osman, en sloten we af bij Yaam, prachtig Caribisch leefgemeenschap, mooi om te zijn. Daar wat gedronken en daar heb ik voor het eerst gezien hoe ze de rasta’s maken, en natuurlijk ben ik even gaan praten om het echt goed te zien. De mannen vonden het geweldig dat ik vertelde over mijn leerlingen uit diverse landen en ondertussen zag ik dat hij met een haaknaald de losse haartjes er doorheen vlocht, dus door de bestaande rasta’s, toen ik zag dat er een wurmpje op de haren viel zei ik oh he got a friendly pet with HIM.., de mannen lachen en toen afscheid genomen en terug naar Ankie.
We zijn vertrokken en gingen opzoek naar het kerkhof waar Marlene Dietrich ligt. Dat was een uitdaging . Ankie wilde graag de fehrnsehturm beklimmen , wij slim om alvast te boeken dachten we, sus op Alexanderplatz uit de metro, ontdekken dat we 21 euro moesten betalen, in plaats van 16 euro omdat we dan Vip waren., we waren er klaar mee, mede omdat de Dane, hoogblond ouder, zon gemeen ik leef niet met jullie mee lachje liet zien waren we er klaar mee en besloten we terug te komen, op naar Marlene....
We hadden zo de pest in dat we toen een vrouw vroeg of de metro naar de Hakische hoffe Ankie die meter de andere Metro in stuurde, deze dame was ook blond en ouder, en aangezien je nooit je reismaatje hoort af te vallen wapperde ik ook wat en zei ja dass stimmt., ik wist dat dat niet klopte maar ja..,, je moet wel. Je wilt geen ruzie 😀😀💋
We kwamen aan bij het metrostation vlakbij de begraafplaats, en leve Google Maps en onze inzicht en kunde van hoe er mee te werken. (God straft meteen) we zijn spontaan de verkeerde kant opgelopen, dat ontdekte we ongeveer na een uur, dus met hulp van twee obers en een taxi chauffeur konden we dat eind teruglopen.. bleek het uiteindelijk om de hoek te zijn.
Dus eindelijk vonden we de begraafplaats, nu was het daar zoeken, we hebben lopen zoeken totdat ik een plattegrond vonden, daar zag ik het graf liggen. Dat was een opgave maar gelukkig was er een mede mannenliefhebber die meteen aanbood dat hij graag met me meeliep, hij wist waar ze lag! Toen ik zei dat ik een vriend even moest ophalen die zat te wachten begonnen zijn ogen te glinsteren... hij zag het al voor zich trio op het kerkhof, en daar kwam ankie om de hoek , zijn opgebouwde spanning stortte in en meteen was hij zijn bereidwilligheid kwijt en liet ons in de steek. Hmm doorzichtig, maar we gebben het graf gevonden, sober en stijlvol, wel luguber was dat we een foto maakten en onze schaduw in het graf leggen,, iets minder prettig. We zijn daarna op een heerlijk terrasje gaan zitten om na gedane rust te vertrekken naar zoologischergarten om even een kaarsje op te steken in de Gedächtniskirche, nadat we dat gedaan hadden zijn we naar een restaurantje gelopen bij de Zoo, dank zij de mannen een prachtige nieuwe plek om te drinken of te eten erbij. Genieten koude tomatensoep en een salade meer dan genoeg met dit warme weer.
De terugweg naar huis was wat lastiger, we konden niet de juiste lijn vinden, we vroegen het een blonde dame die riep Pankow dus wij de metro in om te ontdekken dat zij daar zelf in moest en dus zaten we verkeerd ( God bleef ons straffen). Uiteindelijk goed aangekomen in het hotel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten