Hoe vredig dit engeltje er ook staat.. toch was deze dag wat minder vredig om eerlijk te zijn. De kerst nadert en mijn geduld raakt een beetje op. lastig vind ik dat, mede omdat de leerlingen ook moe zijn en dit dus een soort van wisselwerking heeft die ik niet echt een goede vind maar ja soms moet je het acceperen dat het zo gaat. Vandaag begon al met het opstaan dat ging geweldig goed, vroeger dan de wekker maar later dan normaal de dag in... in de auto en ja hoor, elke ochtend hoop ik dat het minder gaat worden maar het word alsmaar langer en heftiger de file, was het eerst nog alleen bij de piza boer tegenwoordig kom ik amper op de rotonde vlak bij mijn huis.. en dan lees je in de krant dat dit nog gaat duren tot na de kerst.. lang leve de burocratie en lang leve die mensen die dit elke dag weer doorstaan, en zo geduldig blijven.. alleen ik niet hoor ik vloek, ik tier en kook... met mijn kerstboom aan boord, lichtpuntjes in de duisternis maar helaas ik zie ze soms niet.... grom
Vandaag dus te laat op school om mijn leerlingen te halen om te praten dus dat ging wat minder ook, maar het lukte aardig om eerlijk te zijn.. tussen de lessen door maar wat doen. Even een paar stappen terug, terwijl ik nog bezig ben met mijn lokaal in orde te maken, komt de unitassistent binnen en begint tegen mij over dat ik een moeder moet bellen omdat haar dochter niet het toneel op durft. Dat was en is mij al bekend maar het is zo dat dit een week geleden is gebeurt en moeder bedacht dat ze maar even deze ochtend moest bellen.. dus wel wat laat om nog actie te kunnen doen. Ik heb het maar gelaten, de dochter komt en wil niets, volgens moeder faalangst volgens mij verwend.. is een groot verschil, mede als je weet dat het kind overal haar zin wil hebben en als dat niet lukt dan helaas pindakaas dan doet madam het niet. doet niet mee wil niks etc. Dus ik heb besloten om het maar te laten, ik zeg er niets meer van en doe alsof ze er niet bij is.. net zo simpel, heb van alles geprobeerd, met haar praten, haar alleen in het lokaal over het podium te laten lopen, met vertrouwde leerlingen te laten spelen, met dreigen etc alles echt alles uit de kast gehaald maar mijn mogelijkheden zijn even uitgeput en opgedroogd.. dus het is jammer voor haar ik doe het even niet meer
Verder ging tijdens de les ineens het brandalarm af.. dus ik meteen kijken of toevallig niet mijn kaarsen waren omgevallen maar dat was niet het geval.. dus ik heb het maar gelaten ,wel ff gebeld met de concierge of er misschien brand was maar nee dat was er niet dus dat was geweldig. Na het lesgeven snel even naar de sportschool om even snel het lijf toch in het zweet te zetten, en ja hoor.. je houd het niet voor mogelijk... terug naar huis weer in de file... dus laat thuis... en dan lezen dat het bezoek dat zou komen niet komt omdat hij een vergadering heeft van huiseigenaren.. dus grommm het was een vreemde nare dag vandaag maar goed dat mag soms
Vandaag een mooie quote gelezen: Probeer er eens om te lachen" :-)
BeantwoordenVerwijderen