Elk jaar weer, zeg ik tegen mijn leerlingen dat ik een kersttoespraak ga houden, zoals onze Hare Majesteit de Koningin, wat zij mag mag ik ook zeg ik dan. Elk jaar weer, en dat inmiddels 16 jaar werkzaam op deze school, begin ik met de vraag of ze op kerstavond om 19.00 een heel klein kaarsje aan willen steken om zo het licht te zijn voor alle mensen die waar dan ook op de wereld die het moeilijk hebben. Ik geef dan als voorbeeld, mensen die vluchten uit een land waar ze niet meer veilig zijn, mensen die alleen zijn die iedereen hebbben verloren, mensen die iemand hebben verloren dit jaar, en ga zo maar door. Daarbij vertel ik dat ik dan de hoop heb dat ze dit blijven doen, niet alleen dit jaar maar altijd, om zo er met iedereen voor te zorgen dat het licht blijft schijnen en wie weet over tig jaar als ik er niet meer ben heel Alphen en omstreken om 19.00 een klein kaarsje heeft branden in de vensterbank, om zo de wereld te laten zien dat het kerst is en dat er voor iedereen licht is hoe donker het soms ook is. Daarna ga ik vaak over op het verhaal over vuurwerk, en zeg altijd dat ze zoveel mogelijk, als het mag, moeten afsteken en vooral genieten hiervan.. heerlijk toch dat wilden wij vroeger ook. Dan vertel ik erbij dat ik hoop dat ze helemaal terug komen zoals ze nu zijn, kompleet. Dan vraag ik ze ook altijd om geen vuurwerk te gooien naar dieren, ik vertel er dan het gruwelijke verhaal bij van dat jongens eend hebben opgeblazen, het verhaal van de kat die men een rotje in zijn kont stak en afstak... etc.. en de leerlingen die lachen die pak ik keihard aan met de woorden dat ze, als ze hier om lachen, ze niet goed in hun hoofd zijn maar ziek, want dat vind ik echt. Daarna stel ik de vraag of ze niet naar fietsers en automobilisten willen gooien, omdat je er toch niet aan moet denken dat iemand zo schrikt en dan met zijn auto tegen een boom knalt en zijn leven lang invalide is of erger dood is, wat ook geld voor fietsers je moet er toch niet aan denken dat door jouw grapje iemand zijn levenlang ongelukkig is of onder een auto komt omdat ze schrikken....En zo ga ik nog even door.... ik wijs ze zo op hun verantwoordelijkheid, en sluit het dan wat luchtig af altijd met een verhaal dat het ook niet grappig is om een voetzoeker naar oma te gooien met haar rolator.. ik probeer dan zo beeldend mogelijk dit te schetsen... ik schets oma, die loopt met haar panty kousjes, en haar goede schoenen, haar witte lange regen jas die net iets te kort is, net als haar rok zodat je net dat stukje been ziet omdat het niet helemaal op elkaar aansluit... de kousen en haar jas en bloemtjes rok. Ze heeft haar hoedje op en loopt langzaam achter haar rolator.. en dan ineens een voetzoeker oma in paniek maar ja die kan niet zo snel natuurlijk, en dan boem dat ding ontplofft, oma schrikt en beland op haar kop in de heg, haar benen met pantykousjes steken er boven uit.. en als ze oma dan hebben opgevist uit de heg blijkt haar hoedje scheef te staan haar bril is stuk, en tevens is haar gebid verdwenen..... en dan zeg ik tegen ze, je mag lachen hoor want het idee is vreselijk grappig maar het mag niet .. echt niet.. en dan wens ik ze natuurlijk een goede vakantie en mooie dagen zoals het hoort.
hieronder heb ik de teks gezet van een kerstlied uit mijn jeugd, wat eigenlijk de inspiratie is voor het idee over het kaarsje in de vensterbank..
laat één klein kaarsje
laat één klein kaarsje uit liefde branden
voor alle mensen waar ze ook zijn
zend alle mensen
jouw goede wensen
ja, dan zal er kerstfeest in jouw hartje zijn
ja, dan zal er kerstfeest in jouw hartje zijn
toen ik nog een kind was,
las mijn vader het verhaal
van Maria en Jozef en het kindje in de stal
dan zongen we samen “stille nacht”
ieder kreeg z’n eigen kaarsje
en m’n moeder zong dan zacht:
laat één klein kaarsje uit liefde branden
voor alle mensen waar ze ook zijn
zend alle mensen
jouw goede wensen
ja, dan zal er kerstfeest in jouw hartje zijn
ja, dan zal er kerstfeest in jouw hartje zijn
nu vier in het kerstfeest al zo lang in eigen huis
toch denk ik nog aan vroeger,
aan het kerstfeest bij ons thuis
dan zongen we samen “stille nacht”
ieder kreeg z’n eigen kaarsje
en m’n moeder zong dan zacht
laat één klein kaarsje uit liefde branden
voor alle mensen waar ze ook zijn
zend alle mensen
jouw goede wensen
ja, dan zal er kerstfeest in jouw hartje zijn
ja, dan zal er kerstfeest in jouw hartje zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten