zaterdag 3 december 2011

ik las het in je ogen (flarden)





 Ik las het in jouw ogen
De dag draait zich om
Maakt zich op om te gaan
Vol overtuiging
Van dat de liefde zal zijn
Kleed ik me speciaal aan
Maak me extra mooi
Omdat ik voor jou
De mooiste de liefste wil zijn
Dan de bel
Jij komt binnen
En ik zie het in jouw ogen geschreven
Ik zie het staan
Ik bedenk me dat ik
Nog nooit zo mooi feestelijk gekleed
Naar de kloten
Ben gegaan

Je bent net te lang gebleven
Je zou alleen maar
Voor een avond komen
Even een kop koffie
En dan gaan
Maar je bleef
Je dronk nog een glas fris
Want je moest rijden
 Toch bleef je langer
Dan ik dacht
De nacht was voor ons samen
Te mooi om te vergeten
Samen besloten om
Te kijken wat er meer was
De ochtend kwam
Ik wilde dat je ging
Maar je bleef hangen
In mijn hart
Je bent net te lang gebleven
Om te vergeten
Dat je eigenlijk gewoon
Maar voor even was


Geen glimlach geen blik
Terwijl ik op de loopband loop
Zo in mijn gedachten verdwaald
Rond loop te darren
Merk ik dat mensen
Na mij staren
Ik besef ineens
Dat ik nog steeds met jou loop te praten
Alsof je naast me staat
Ik doe maar alsof ook zing
Van mooie dingen
Maar zie geen gllimlach geen blik
Van herkenning
Die ik bij jou
Altijd zo graag
Zag


Was die droom maar anders gegaan
Als jij en ik
Misschien toch net even meer
Hadden geprobeerd om
Samen te geraken
Net voorbij dat
Moment van niet zijn
Dan hadden we misschien
Die droom waar kunnen maken
Hadden we misschien
Er voor kunnen zorgen
Dat we samen
Bleven
Voor altijd


Ik zie je koele ogen
Al vaker
Geslagen op
De muren van bereikbaarheid
Omdat ze niet braken
Door de vragen
Die niet kwamen
Al vaker gebeukt
Op de muren
Van ontwetendheid
Omdat ik de vragen
Die ik stelde
Niet de antwoorden kregen
Die ze verdienden
Al vaker geslagen
Op onbegrepen momenten
Van heel even
Omdat het langer zijn
Niet kon bestaan
Ik las het altijd
In de koele ogen
Die ik zag geschreven
In het gezicht
Van mijn lief
Die ik niet
Bereiken kan


Als het toch soms eens waar kon zijn
Heb al genoeg geoefend
Vind ik om te weten
Wat ik wel en wat ik niet wil
In de liefde
Ik heb al vaak genoeg
Gevoeld hoe het is om
Iemand te verliezen
Die je lief hebt
Ik weet nu wel hoe ik
Daar mee om moet gaan
Te vaak vraag ik me af
Waarom het zo is gegaan
Wat er is
En dan denk ik
Als ik weer een nieuwe mens ontmoet
Die me meer raakt dan ik wil
Als het nu eens waar zou zijn
Dan zou ik gelukkig zijn
Omdat ik nu niet weer
Moet leren
Om los te laten
En te laten gaan
Maar vraag me meteen af
Kan ik dat wel
Wennen aan iemand
Voor heel
Heel lang


Ik zag je als ik je zag
ik doe af en toe
mijn ogen dicht
ik denk af en toe
dat het zo goed is
ik kijk dan even
naar je gezicht
in mijn gedachten
raak heel even
je laatste adem aan
laat het spreken
laat het zijn
ik zag je zoals ik je zag
ik weet dat ik je
altijd goed zag


Zijn ogen gesloten
Zijn laatste uren
Zat ik aan zijn bed
Mijn vader
Teer en klein
Niet meer een schim van
Wat hij was geweest
Vechtend omdat hij nog niet
Ons achter wilde laten
Ik streelde zijn wang
Ik raakte zijn tranen aan
Heb met hem gesproken
Heb steeds gezegd dat het goed was
Dat hij kon gaan
Dat we er klaar voor waren
Dat het mocht
Dat we accepteerden dat hij zou gaan
Ik heb hem gestreeld
Zijn hand vastgehouden
Ben er volledig in opgegaan
Pas toen hij wist dat
We hem vrij lieten
Liet hij het leven los
Ging hij zijn weg
Ik heb zijn ogen gesloten
Zijn mond dicht gedaan
Gevraagd om een mooi paradijs klaar te maken
En een goede reis gewenst 


Jij wou vrij zijn en zwerven
In jouw armen
Sta ik even niet te schuilen
In het verlangen na
Ik voel je lichaam
Die maar heel even
Echt van mij is geweest
Ik raak het in mijn gedachten aan
Ik roep nog een keer
In verbijstering jouw naam
Begreep nog steeds niet
Waarom het zo ging
Waarom het zo is gegaan
Ik besef dat jij wilde zwerven
Dat je vrij wilde zijn
Maar ergens zou ik willen
Dat je terug kwam
Om te zeggen
Dat jij met mij
Gelukkiger was dan je wist
Dat je meer aan me dacht
Dan je wilde
Dat je wilde dat ik
Weer bij je was


Het is zoals het is
Heel vreemd
Ik adem mijn dagen
Ik luister mijn nachten
Ik sluimer mijn uren
En dan weet ik
Het is zoals het is
Het is prima zo
Omdat ik weet
Dat ik zonder jou
Ook gelukkig was


Geen splinter en geen barst
Ik luister
Naar de woorden die gesproken
Uit jouw mond
Me meer raken
Dan wie dan ook zal weten
De verwijten
Van velen
Dat ze zich met mij
Niet durven te vertonen
Om mijn zwarte haren
Mijn ogen zwart gemaakt
Ik luister en geef geen krimp
Het lijkt alsof er geen splinter
Geen barst van mijn zelfvertrouwen gaat
Terwijl ik heel goed besef
Dat door al die opmerkingen
Ik van binnen
Totaal knap

Ik raak je bijna aan
Trillingen in de lucht
De nacht die zijn
Melancholie laat komen
Die langzaam
Zijn armen strekt
Om je aan te raken
Met het gevoel
Van even samen
Van even bij elkaar
Ik raak je bijna aan
Zonder dat jij
Dat beseffen kan

Soms kom je even op bezoek
Ik voel het
Zoals jij het ook voelt
We raken elkaar soms zomaar even aan
Ineens voel ik het
Dat je bij me komt
Dat je aan me denkt
Dat je over me praat
Ik weet dat jij
Dat ook voelt
Net over afstand en tijd
Waar we samen komen
Samen zijn
Maar zoals met elke bezoek
Met elke visite
Is het goed als je gaat
Omdat jij niet langer
Dan 3 dagen vers en gezellig blijft
In de gedachten bij mij


Doe maar even het licht uit
Terwijl ik nog bezig ben
Met mezelf te hergroeperen
In het samen zijn
Breng jij ineens
Ons samen zijn
Aan het licht
Moet iedereen het weten
Dat wij samen zijn
Ik schrik hiervan
Weet even niet wat ik ermee moet
Overdonderd als ik ben
Sta ik het toe
Terwijl ik zelf
Nog niet zover ben
Ik slik
Bedenk me dat dit kennelijk
Voor jou belangrijk is
Ik besef ook
Dat ik liever even
Nog het donker had gehad
Omdat ik nog niet wil
Dat men het weet
Omdat het dan zo echt is
Het ineens zo er is
Dat maakt me bang
Omdat ik weet
Dat ik dan ook voor jou er moet zijn
Dus doe nog maar even het licht uit
Laat maar even wij samen
In het donker samen zijn
Om zo te wennen aan het samen zijn


Het volle licht
De avond heeft de nacht laten komen
Ik kruip in je armen
Raak je lichaam aan
Jij doet het licht uit
Sluit je ogen
Kruipt dan ook tegen me aan
Ik streel je verlangen
Dan ineens
Hoor ik je
Een andere naam
Zeggen
Van iemand die
Niet meer naast je kan staan
Ineens is het licht volop aan
In mijn gevoel
Ineens slaan alle stoppen door
Ineens begrijp ik waarom
Jij altijd het licht uitdeed
Waarom ik altijd
In het donker moest staan


Daar bij dat graf van hem
Staan bij hem
Die je zo dierbaar was
Die je moest laten gaan
Terwijl je nog zo verliefd was
Staan bij hem
Die daar ligt
Onder die steen
Waar zijn naam gegraveerd staat
Staan bij hem
Naast jou
Voel ik me zo onwelkom
Voel ik jou verbondenheid
Met hem die je
Niet loslaten kan
Nog teveel gevoel
Nog teveel schuldgevoel
Omdat je wilde scheiden
Van hem
Maar de dood net iets sneller kwam
Daar bij het graf van hem
Waar jij mee verbonden bent
Heb ik begrepen
Dat het maar voor
Even zou kunnen zijn


Er is iemand
Zeg nog maar even niets
Omdat ik nog niet weet hoe het zal gaan
Maar zomaar ineens
Was hij daar
Die tegen me zei
Hoe mooi ik was
Hoe knap en aantrekkelijk ik was
Die me niet veroordeelde om mijn gezicht
Mijn haar mijn ogen
Om mijn gewicht
Maar die gewoon zei
Ik vind je het helemaal
Zomaar ineens was hij daar
Waarmee ik nog stoeien moet
Om te wennen
Om te ontdekken hoe de mensen
Om hem heen in het leven staan
Ik kijk hem af en toe in zijn ogen
En zeg dan met zachte stem
Laten we de tijd nemen
Om te ontdekken of het
Werkelijk meer dan
Maar één  nacht
Zal zijn

Geen opmerkingen:

Een reactie posten