Shame (film)

Vanavond naar de film Shame geweest, voor het eerst sinds in mijn eentje, en moet zeggen het bevalt me wel. Het is altijd even lastig als je voor de film zit en dan wat te drinken hebt maar nog de kaart moet halen maar goed ik neem dan maar mijn koffie mee en haal mijn kaart op. Daarnaast is het heerlijk dat mijn i-phone het zo heerlijk doet, ik kan er spelletjes opdoen, de mail beantwoorden en tevens wat rondloeren naar de mensen terwijl ik doe alsof ik heel druk ben met mijn mobiele telefoon.. heerlijk. De pauze is even wat anders, want ja je kan het met niemand delen wat je van de film vind en waar het nu omgaat.. het is bijzonder, maar aan de andere kant je komt zo wel met je eigen gedachten en gevoelens in contact en kun je het heel zuiver voelen wat je voelt over de film. De film ging over een aan sex verslaafde man, en hij duikt inderdaad van het ene bed in het andere bed en het is een mooie man om te zien, dat zeker. Wel is het mooi in de film weergegeven dat hij inderdaad niet liefde kan geven, het is lust en niks anders. Op het moment dat hij iemand tegenkomt waar hij meer voor voelt en die hem persoonlijk in zijn hart raakt, kan hij geen sex meer hebben met haar, hij raakt meteen impotent. het beklemt.. maar het is prachtig weer gegeven. Toch wil ik de kanttekening maken dat de film mooi is maar ook wel enigsinds verwarrend het is een film zonder echt een duidelijk einde, het is ineens pats boem afgelopen maar hij zet je wel aan  het denken en daar hou ik erg van.
resentie van de film:

De tweede film van regisseur Steve McQueen is ook de tweede samenwerking met rasacteur Michael Fassbender. In een stijl die te vergelijken valt met McQueens debuut 'Hunger' (2008) volgt het subtiele camerawerk van Sean Bobbitt hoofdrolspeler Brandon, die lijdt aan een seksverslaving – en lijden doet hij echt – die hij met moeite kan hanteren tot zijn zusje bij hem intrekt. De neerwaartse spiraal van de karakters wordt hier getoond zonder gemaakte tekenen van grootsheid door cast en crew. Werkelijk realistisch en ruw zien we zo wat een verslaving is, doordat we met de camera lijdzaam toezien hoe Brandon de greep op zijn leven verliest. De grootse verhalen over de rating in Amerika zijn licht overtrokken. Hoewel we zowel Carey Mulligan als Michael Fassbender volledig naakt zien, zijn de beelden nauwelijks erotisch te noemen. Shockerend en verontrustend des te meer. En zo vervolgen Mulligan en Fassbender met hun prestaties hun opmars in Hollywood, en zien we weer een nieuwe generatie de filmwereld veroveren. Het scenario van de film werd van zijn nuances voorzien door Abi Morgan, een theaterschrijver die McQueen erbij haalde om van alle personages levende karakters te maken. Met de cast erbij werden biografieën uitgedacht en uitgeschreven, tot in de kleinste details, waarna ze in hun rol konden kruipen. Zo zien we Fassbender en Mulligan niet alleen acteren in hun praten, maar ook in hun zwijgen. Een oogopslag, een kleine vertrekking van de spieren, het licht buigen van het hoofd, om even later los te barsten. De gelijkenissen met 'Hunger' (dat McQueen ook samen met een theaterscenarist schreef) zijn zo fraai en overduidelijk. 'Shame' is zo compleet. Steve McQueen maakte een perfecte opvolger van zijn debuut. Geen enkele fout valt bij nadere verwikkeling te ontdekken in beeld, geluid, script of regie. Tot aan de – subtiele – montage is alles haarfijn uitgewerkt door een groot regietalent waarvan we nog veel mogen verwachten.