donderdag 3 mei 2012

een bijzondere dag...(sport. lotus, etentje)

Vandaag vroeg op omdat ik had afgesproken met mijn sportmaatje, die sinds de geboorte van zijn dochter, niet meer had gesport.. dus 3 maanden geleden voor het laatst geweest... dus ja ik heb hem overgehaald om mee te gaan en mee te doen weer met ons gezammelijke schema.. ik had er zin in om eerlijk te zijn. Hij is zo goed geweest altijd dat hij mij altijd met gemak voorbij streefde en nu slaat ook bij hem de spierpijn toe morgen... hij was kapot na alleen al het cardio gedeelte, we zijn zelfs ons schema maar half gaan doen omdat hij het niet kon.. dit is goed voro mijn ego dat moet ik wel bekennen mede omdat hij nog maar 28 is.. en ik ja ik weet het de grens gepasseerd ben van de mosterd etc.. maar dit streelt mijn ego zeker weten...
Na het sporten ben ik meteen doorgereden naar den Haag waar ik in één van de mooiste gebouwen van Den Haag mocht lotussen. De Malitoren.. prachtig gebouw vind ik het, en zo bijzonder zowel van binnen als van buiten,
De vormgeving vind ik ook prachtig om eerlijk te zijn, industrueel stark met een mooie binnenkant.. heerlijk die combi en dan het uitzicht je kijkt zo uit op de grote intochtweg van den haag... en op snackbar de vrijheid. Heerlijk,. Ik ben begonnen met in de deuropening te staan terwijl de kader uitleg gaf van de middag met een nagelvijl mijn nagels te vijlen en dan zgn uit te schieten in mijn pols.. gevolg slachtaderlijke bloeding... dus de sfeer is gezet.. en volgende opdracht die ik moest doen was wat minder spectaculair om eerlijk te zijn, mede omdat het weer stabiel draaien was, dus dat vind ik niet zo geweldig maar goed ik mocht met een eigen groepje dus ik heb meteen mijn stempel gedrukt met als begin ze te vragen of ze elkaar niet willen voorzeggen of helpen omdat ik er niet aan moet denken dat als mij wat overkomt in Den Haag en eentje van hun moet mij helpen stabiel te draaien dat diegene het niet weet omdat die ander er niet bij is... of sterker nog ik wijs dan altijd iemand aan met de opmerking van dus als jij haar alles voorzegt wie zegt haar dan voor als jij er ligt.... je ziet mensen dan ineens beseffen wat ze doen en dat is heerlijk, Tevens maak ik altijd de opmerking dat het geen wedstrijd is dat het niet gaat om punten etc maar gewoon dat is om te oefenen en te leren van elkaar... dat is belangrijker dan voorzeggen. Het werkt altijd omdat men dan ineens heel serieus gaat worden. Na de stabiele zijligging mocht ik los, omdat de kader wat vast liep in zijn schema kwa tijd en ik dus de vrije hand kreeg om een een oefening uit te zetten. Dus heb ik ze maar laten kiezen wat voor letsel ze wilden, met als opdracht dat ze zelf weten wat ze moeten doen als ze zo'n iemand tegen komen... Nou het was gaaf, een afgerukt vingertopje, stukjes glas door de hand heen, een blauw oog, een brandwond en als klap op de vuurpijl een beet van een slang omdat die gene graag stoned wilde zijn en haar eigen cobra had meegenomen om zich te laten bijten omdat ze dat zo lekker vind alleen ging het nu mis....
erg leuk hoor zeker met die nep cobra en omdat in de nieuwe druk een slangebeet staat en hoe je moet reageren..
Als laatste opdracht kreeg ik te horen dat ik een flauwte moest spelen... gegrimeerd.. geen punt natuurlijk.. maar ja als je daarvoro uitleg geeft over de shock kun je weten dat men dus inderdaad meteen denkt aan shock...
Aan het einde van een leuke middag ben ik als een razende in de auto gesprongen en naar Sassenheim gereden. (okey het had sneller gekund als ik beter naar mijn tom tom had geluisterd, maar den haag is prachtig zeker als je langs wegen komt die je nog nooit eerder hebt gezien omdat je weer eens een afslag te vroeg neemt.. die groen pijl staat er ook niet voor niks sufferd... en indien mogelijk omkeren betekend niet rij maar door en zoek het maar uit met je route.. maar ach... het is en blijft spannend). Bij aankomst bij mijn vrienden in Sasseneheim kwam ik voor mijn gevoel terecht in een oase van rust.. De tweeling zat vredig aan een fles te sabbelen de dochter zat op de bank wat te vertellen.. kortom de rust leek weer gekeerd in het gezin.. alleen tijdens het eten ging het even weer helemaal mis. De dochter wilde niet eten de jongens huilen.. en huilen en huilen en huilen... ik had helaas weer mijn oordopjes vergeten maar bedacht me wel... nu weet ik weer waarom ik er nog zo goed uitzie voor mijn leeftijd... dit kost je rust en het geeft rimpels. Maar het zijn prachtige kinderen hoor die boefjes maar wat een gedoe voordat dat zelfstandig en groot is.. Maar ik heb heerlijk gepraat met ze en heerlijk gegeten.. het is altijd een leuk iets zo samen met hun en gezellig en zeker om te zien dat er meer rust is in het gezien en ontspanning ontstaat.... tot bepaalde momenten...




Geen opmerkingen:

Een reactie posten