diploma uitreiking

 

Gisteravond was het weer zover, de diploma uitreiking voor de geslaagden. Traditiegetrouw gaan we altijd met elkaar uit eten bij Doce Vita, wat zo wie zo naast lekker ook gezellig is. Om half 6 hadden we al verzameld, mede omdat de diplomering dit keer heel vroeg was voor ons doen, namelijk om half 8 in plaats van 8 uur.

Het eten was wederom een soort traditie, heerlijk praten met elkaar, over van alles en nog wat en langzaam afsluiten van het jaar. Het eind komt nu echt in het zicht tenslotte.

Na het etentje zijn we het Theater in gegaan, zoals traditiegetrouw de diplomering plaats vind.  Voor een speciale leerlingen had ik een doos tissues in gepakt ,omdat in de counseling bij mij, hij had gezegd dat hij zou gaan huilen op de diploma uitreiking omdat hij mij daarna niet meer zou zien. Dus vandaar. Dit had ik hem beloofd, natuurlijk had ik er een kaartje bij gedaan en een doosje met geluk. In dit doosje zit een gelukssteentje, een zorgen poppetje en een geluksboontje. Heel simpel maar erg leuk en handig om bij je te hebben. 

Om half acht was ik dan ook keurig aanwezig en hebben we heerlijk genoten van het hele gebeuren van de diplomering. Het is zo bijzonder om de leerlingen die ik had in klas 1 ineens een stuk groter te zien gegroeid en tevens  dat ze geslaagd zijn. Ze komen het podium op en dat is gaaf. Dit keer was er geen examen filmpje maar deden de docenten van DC en TC zelf een stukje, wat bij de leerlingen in de smaak viel. Wat ik wel jammer vond dat wij als onderbouw collega's niets hebben gedaan, mede omdat wij natuurlijk net zo hard hebben gewerkt met deze leerlingen de eerst twee jaar. Daarin is nog veel winst te halen om dit wat duidelijker te krijgen. Heb al een voorstel gedaan bij mijn unitleidster dat we hier iets mee moeten. Dat gaat ook gebeuren.

Na het officiële gedeelte, was er een kleine pauze en kwam de theater groep Sterk Water op het podium, die is een groep die improvisatie theater maakt, erg leuk voor onze leerlingen en ook voor de ouders. Ik moet altijd vreselijk lachen om ze en ze doen het grandioos met elkaar mooie stukjes. Een aanrader voor een ieder.

Aan het einde van de avond, kreeg ik voor het eerst, en dat gebeurt nooit, dit jaar dus wel een keer, eerst al die pot met drop van Thomas, kreeg ik van een meisje Adalet een prachtige mok met snoep erin en waarin zakjes zaten met koffie.. was diep onder de indruk hiervan. Daarnaast kreeg ik van Lars, een jongen die ik intensief heb begeleid die ik hierboven al heb genoemd, een tijdschrift, ik kreeg de libelle, omdat de quote niets voor mij was daar stonden de 500 mooiste vrouwen in, en dus had ik daar niets aan.  ik moet dan erg lachen hierom, met daarbij een bon voor de etos, veel te gek maar wel reuze lief. Zijn moeder was er ook bij en die was ook erg dankbaar hoe ik Lars had begeleid of zoals hij het zelf zei, hij heeft mijn leven weer zin gegeven...  zo mooi en prachtig, deze woorden waren eigenlijk meer waard dan alle kadootjes te samen prachtig. Ik ben dus een gezegd mens dat blijkt wel.. ik geniet er nog steeds van.