bijzondere middag

Vanmiddag had ik na de afsluiting van school een afspraak met Sven de Beer, een oud leerling van mij. Op zijn verzoek wilde hij graag een keer met mij afspreken en wie ben ik om dat niet te willen. Zeker omdat ik het een eer vind als een oud leerling daar naar uit ziet en graag wil.

In dit geval voelde ik me meer dan vereerd, mede omdat Sven via via in de filmwereld is beland, Hij is een acteur die behoorlijk aan de weg timmert, zoals morgen een kleine rol in een film die in Hollywood draait. Hij is uitgekozen hiervoor uit velen die men al heeft gezien . Kortom hij is goed, maar dat wist ik al.

Natuurlijk ben ik altijd benieuwd naar hoe een leven verloopt van oud leerlingen en soms mag ik een kijkje nemen bij ze, soms via Facebook, soms life. Dit keer dus life, ik had met hem afgesproken in De Zaak om daar samen wat te drinken en bij te praten.


Van te voren had ik me even verdiept in mijn gedachten en herinneringen hoe Sven er ook weer uit zag. Ik herinner me een jochie die klein en stevig was. Terwijl ik zat te wachten tot hij kwam, zat ik wat spelletjes te doen op de i-phone, wat loopt dat kreng tegenwoordig snel leeg, en zag nog een oud leerling die er werkt. Even een kort praatje mee gemaakt, daarna maar verder met pers seconde wijzer.
Terwijl ik opkijk zie ik een jongen aankomen, die slank is, een uitstraling heeft van hey wereld kijk mij en niemand kan me wat maken. Een brede lach op zijn gezicht en een mobiele telefoon aan zijn oor.. dat is de tijd denk ik.

Het was Sven, niks niet een jochie van vroeger die wat verlegen was, maar een jochie die een man van de wereld is geworden. Een man die zeker is, die straalt en die geniet van het leven.

We hebben uren zitten te praten over wat hem zoal bezig hield in het leven en mij, over dingen waar hij tegenaan loopt bij het acteren, met natuurlijk de afspraak dat ik hem een aantal keren een prive les ga geven om zijn inlevend spel nog beter te maken en te zorgen dat hij meer groeit. Daarnaast vond ik het geweldig leuk om op een volwassen manier met hem te praten over allerlei onderwerpen, zoals angsten die er spelen, over doodgaan van een ouder, over de toestand in de wereld, en over gevoelens, over de mensen die voor hem komen of voor zijn werk als acteur, waar de grens ligt wat je wel en niet moet doen etc. Ook natuurlijk met hem er over gehad dat hij iets naast zijn werk moet hebben, hij is goed, maar moet ook inderdaad zorgen iets achter de hand te hebben, voor het geval als het ineens wat minder gaat worden met het acteer werk.

We hebben meteen ook werkafspraken gemaakt, hij komt een keer een workshop geven aan leerlingen van de talentklas over in en film acteren, en we laten ze dan ook filmen met de i-pad etc, kortom dit gaat leuk worden.

Als ik terug denk aan de eerste middag waarop ik besefte dat ik vakantie heb.. is dit een gouden begin geweest. Zo gaaf als oud leerlingen je opzoeken en met je willen praten, als je ziet hoe ze gegroeid zijn, hoe volwassen ze zijn, waar ze mee bezig zijn en dat je ineens een volwassen iemand ziet die toch heel graag nog contact met jou wil als hun oud meester.. heerlijk dit

Wat kan een dag soms zomaar een gouden randje krijgen... ik ben wederom meer dan dankbaar voor mijn werk en wat er zoal gebeurt.
En wat ben ik trots op deze gast die dat toch maar even bereikt...
(En natuurlijk ben ik dat op al mijn oud leerlingen die ik heb, maar deze noem ik even speciaal omdat hij het pad is opgegaan waar ik hem de eerste glibberige stappen heb laten zetten.)