Zoals ik al eerder schreef koop ik graag kunst van jonge en vooral levende kunstenaar zodat die ook een bestaansrecht hebben. Mijn voorwaarde is wel dat het
1) niet te groot moet zijn
2) zwart, wit of grijs zijn of een combinatie
3) plat werk zodat het in de koffer past.
Dus ik ging op zoek bij de galerie in het beruchte hofje in Berlijn waar ik graag kom omdat daar veel valt te beleven en er is veel te zien ook.
Nadat ik de nieuwe streetart had bewonderd ben ik naar de galerie gelopen. Er zijn 3 galerieën waar je dus kan kijken maar bij de eerste was het al meteen raak. Ik zag het eerst kunstwerk en dacht meteen die wil ik. De gevangenschap van de telefoon zie ik erin. Je ziet namelijk een beschermplaatje en twee tralies met handen erom heen. Ik zie er meteen de verslaving in van de jeugd en ook veel anderen, volwassene die als het ware gevangen zijn in hun verslaving aan het schermpje. ( gevangen in je telefoonverslaving..)
Deze zag ik en ik moest meteen lachen. De tekst vond ik geniaal. Zeker als je het blije konijntje ziet die helemaal juichend roept dat je maar 1 leven hebt met eigenlijk de boodschap geniet van het leven, en dan de zuurpruim die zegt gelukkig ik hoop het… geniaal.
En dan dit kunstwerk van David Bowie. Ik zag hem in een kleine galerie op de wild tour door Berlijn. En ik was verkocht, gewoon het zag er mooi en sereen uit dus ik wilde het toch hebben dus die ook gekocht. zo had ik ineens 3 kunstwerkjes terwijl eigenlijk mijn gedachte is dat ik per vakantie 1 kunstwerkje wil kopen die voldoet aan mijn eisen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten