De smaak te pakken, in mijn hoofd, de route moet af, zodat de bundel over Floris de vijfde pad, met de flarden en foto's van het pad, ook af raakt.. na dit pad etappe, die niet hoog aan geschreven staat, ik las al dat de door mij gehate vele asfalt wegen wederom de orde van de dag zijn bij dit pad, tevens is het zo dat blijkbaar het heel saai is omdat het alleen maar door vlak land gaat, weinig bosrijk gebied, of de door mij zo geliefde modderige paden.. het is niet anders.. het hoort er bij, wel vind ik dan altijd jammer dat een pad zo gaaf begint en dat aan het einde ineens blijkt dat het pad dan minder leuk gaat worden. dat heb ik nog nooit eerder gehad.. Wel dat bij verschillende paden saaie stukken zaten, dat kan ook niet anders maar twee saaie stukken achter elkaar vind ik wat veel... maar ook dat hoort er bij, denk vaak, ach al die wandelpaden zijn net je leven, vol met ups en downs met mooie dingen en soms ook saaie dingen.. maar dat maakt het ook bijzonder leuk om dit soort paden te lopen.
Dus om 6 uur uit mijn bed om om 10 voor 8 de trein te pakken naar bergen op zoom om vandaar uit door te reizen naar Dinteloord. Tot dus ver gaat het goed, het is gelukt zit in de trein heerlijk op weg naar het begin punt van deze route .
Bij aankomst in Dinteloord is het eerst nog een behoorlijke tippel naar het beginpunt maar dan gaat het echt beginnen met deze tocht. Zoals al omschreven dit was niet het leukste stuk van dit pad, toch heb ik er van genoten. De rust en de stilte, door het vele asfalt schiet je wel lekker op, komt er van alles in je hoofd en ruim je op wat er zit. Heerlijk ook omdat je meteen de vakantie heerlijk verwerkt en een plaats geeft. Tevens ben ik al flarden aan het schrijven in mijn hoofd voor het aankomende Symposium in Gorinchem, waar ik elk jaar de eer heb om bij de bloemstukken / het rouw werk flarden te schrijven , ik zie er elk jaar naar uit en de eerste aanvragen zijn al binnen. Bij het wandelen konen er van allerlei gedachten en gevoelens los die ik dan kan verwoorden… misschien is dat ook wel de reden dat ik graag alleen loop.
Maar er zat ook een stuk tussen, zo onduidelijk dat ik spontaan op mijn knieën ben gaan liggen om de Komoot te bedanken voor zijn duidelijkheid, daardoor kon ik het begrijpen en dus de route lopen.
Wel over een hek moeten klimmen waar heel duidelijk stond verboden toegang maar nood breekt wet.
De zelfbediening brug klinkt spectaculairder dan het is…je moet op een knop drukken dan gaan de hekjes open met een bel.. niks bijzonders.
Daarna weer een lang stuk asfalt maar dan een prachtig stuk langs het water waar hazen renden etc.. genieten.
Uiteindelijk bleek ik ook nog over een stuk van het fort Hendrik te zijn gelopen, weinig van gemerkt.
Op het laatst het stukje door Steenbergen waar ik naar de bushalte vroeg en meteen iemand had die geen woord Nederlands spreekt.. ik weet ze uit te kiezen. Toch met een goede uitleg en Google Maps kon ik de halte perfect vinden om meteen in de bus te kunnen stappen naar Bergen op Zoom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten