De wonderbaarlijke reis van deze appel

 

Toch even aandacht in een blog voor deze appel...

 

De wonderbaarlijke reis van deze appel, ik moest ineens denken aan een toneelstuk wat ik ooit eens heb gemaakt over de wonderbaarlijke reis van de rode paraplu, die ging over dat een paraplu steeds op allerlei manieren terecht kwam bij diverse mensen waarbij een scene werd gespeeld.. om zo helemaal rond te gaan om uiteindelijk weer te belanden bij de rechtmatige eigenaar.... 

 

Later heb ik op school nog een soort filmversie gemaakt met mijn collega van Muziek, waarmee ik samen de talentklas deed, dit was ook een prachtige productie toen we het hadden gemonteerd, prachtig.

 

Nu kom ik bij de appel, niks bijzonders maar soms gaat ineens mijn fanatasie op de loop.

deze appel kocht ik net voordat ik naar Berlijn ging bij de supermarkt, ik ben namelijk gek op de granny smith appels, die zijn wat zuur maar wel zo lekker.

 

Dus deze appel ging in de tas om mee te gaan naar Berlijn, wegens allerlei toestanden, bleek onze vlucht te zijn geannuleerd en moesten we dus een dag later vertrekken, we gingen via Parijs naar Berlijn, dus de appel veilig in mijn rugzak, ging mooi mee naar Parijs, daarna mee naar Berlijn. 

 

In Berlijn is deze appel op allerlei plekken geweest, waar ik ook ben geweest, lees hiervoor vooral de blogs over Berlijn. geloof me deze appel heeft meer gezien dan sommigen die mijn blog lezen.

 

Daarna terug naar Nederland, zijn broertje had ik inmiddels al opgegeten, dus dat zat goed... hij heeft dat overleeft.

 

Mijn wandeltocht van etappe 21 en 22 van het Pieterpad heb ik gelopen met deze appel in mijn rugzak.. we zijn via Swolgen naar Venlo, naar Swalmen gelopen, en het is goed gezelschap, hij praat niet en luistert, het enige wat een nadeel is dat ik hem moest dragen.. maar ach het was een kleine moeite, ik heb hem zelfs twee musea en een kerk laten zien  in Limburg, zoals ook veel kapelletjes die ik onderweg tegenkwam.

 

Afgelopen zaterdag ging ik naar Utrecht waarbij de appel ook weer in de tas meeging,. maar ook dit keer kwam ik niet toe om deze appel de eer te geven die hij verdiende namelijk om in mijn buik te mogen rusten en als voedsel te dienen..

 

Kortom ik besloot om de appel dan maar mee te nemen naar de sportschool om na het sporten deze appel op te eten.. en dat is gelukt.. de appel is gekomen wat zijn eindbestemming was.. namelijk mijn verteringssysteem.

 

Maar ik moet bekennen het was wel even vreemd, dat je een maatje die samen met jou zoveel heeft meegemaakt, nachten in Berlijn op dezelfde kamer heeft geslapen net als in Venlo, ineens zomaar weg is..

ergens heeft het iets lugubers...