Terwijl ik bij de eerste voorstelling van Richard zat te kijken in Gouda, was ik niet zo onder de indruk van zijn verhalen.. het was niet sterk, alsof hij zelf ook aan het zoeken was. Maar ik heb wel gelachen, dat zeker, al vond ik toen het jammer dat hij in een grote jurk uit zijn bed kwam mede omdat ik dacht dat heb je niet nodig.. dit is zo goedkoop..
Maar ineens zong hij dit liedje.. ik kreeg kippenvel, tranen in mijn ogen.. het raakte me zo diep dit lied, dat ik hem wilde delen in de rubriek liedjes die mij veel doen om wat voor reden dan ook.. kortom lees de tekst maar luister vooral het liedje onder deze blog
Ik hoop het wel
Een straatlantaarn spiegelt in het water
Het dorp is in een stille harmonie
Het is nacht, volmaakt verlaten zijn de haven en de straten
Alleen de kerkklok laat zich horen: half drie
Maarten hoeft niet eens de wekker meer te zetten
Want een fractie voor de klokslag van de kerk
Wordt hij uit gewoonte wakker
Dertig jaar is hij al bakker
Slechts op zondag slaapt hij uit; dan zwijgt het werk
Het licht gaat aan, hij controleert dе ovens
Die automatisch aangesprongen zijn
Stiekem pakt hij één saucijs vast
Haalt de broden uit de rijskast
Vult de blikken, en hij zet ze strak in lijn
Z’n opa bakte bruin, wit en volkoren
Dat was destijds de hele bakkerij
Nu is er
Rustiek, meergranen, tijger, waltkorn, krenten, maan en sesamsaad, casinospelt en glutenvrij
En er komen ieder jaar weer soorten bij
Al doen machines nu het zware kneden
Het ambacht is nog altijd even rijk
Rollen vlechten, deeg verdelen
En wat nooit nooit zal vervelen
Is de geur van brood die weg zweeft langs de dijk
Toen ook de supermarkt vers brood ging bakken
Had Maarten uitgebreid met meer banket
Koeken, flappen en tompoucen, taarten, bollen, slagroomsoezen
Hij moest weel een uurtje eerder uit z’n bed
Rond de klok van zes komt Emma naar beneden
Z’n vrouw; zij runt met trots het winkeldeel
Soms valt, als ze gaat beginnen, net het eerste zonlicht binnen
In de stralen dwarrelt opgestoven meel
Zo reilt en zeilt de bakkerij al jaren
In een dorp waar onaantastbaar en devoot
Oude zuilen hoogtij vieren en de kerk regeert bestieren
Zij, de zuil van “geef ons heden dagelijks brood.”
Op een dag loop ik daar zelf de winkel binnen
’t Zal een jaar of drie geleden zijn geweest
En ik vraag haar “ik ga trouwen
In een dorp vlakbij, dus zouden
Jullie taarten kunnen maken voor het feest?”
“Maar natuurlijk,” antwoordt Emma, “heel erg graag zelfs!
En ik zoek er de perfecte bruidstaart uit
Die zou smelten op je lippen
Vol met marsepeinen stippen
En de namen...” dus ze vraagt “hoe heet de bruid?”
“Er is geen bruid,” zeg ik. Ik zie d’r denken
“Oh, dat is hier op het dorp soms nog taboe!”
Dus of Maarten die wil maken
“Weet je wat, zou ’t ook smaken
Als ik alleen maar jullie initialen doe?
Net zo stijlvol, maar dan hapt ie sneller toe.”
Nou Maarten hapte toe; het werd een kunstwerk!
De bruiloft was als op een ansichtkaart
Mooie kleren, oude auto, lieve mensen, maar één foto
Sprong eruit, wij tweeën stralend bij die taart
Dus ik stuur meteen die foto naar de bakker
En Emma belt me op binnen één uur
“Maarten moest wel even wennen,”
Zegt ze, “maar toch ook bekennen
Dat het topreclame is voor z’n glazuur
Dus ik hang ‘m in de winkel aan de muur.”
En toen gebeurde er precies datgene
Waarvan je denkt “God, is dat vuur nog niet uit?”
In het dorp begon het stoken
En het wijzen en het poken
Dat al eeuwen een groep mensen buiten sluit
Een heel oud schuldgevoel kwam in me boven
Een spook waarvan ik nooit echt ben verlost
Dus ik ging met Emma praten
En ik zei toch opgelaten:
“Nou, ik hoop maar dat dit je geen klanten kost.”
En even was het stil
Ze keek me aan, en na een tel
Zei ze “Nou, ik hoop het wel
Ik hoop het wel.”
En daar stond ik dan met tranen in m’n ogen
Van verdriet en van geluk
Het zeer was oud
Maar de hoop was nieuw, ik voelde
Alsof God het zo bedoelde
Dat de nieuwe tijd z’n plannen had ontvouwd
Want die middag bij de bakker
Kuste het geloof weer wakker
Dat de haat ons niet voorgoed gevangen houdt
Want zeg nou zelf: zo zijn we niet getrouwd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten