Lang getwijfeld of ik naar deze voorstelling zou gaan, maar op de 1 of andere manier bleef mij het bezig houden, dus besloten om het toch maar te boeken.. toch deed me de zin een zwervende ziel vol passie voor dans en schoonheid besluiten om maar eens te gaan kijken. Jan Kooiman heb ik ook nog nooit zien optreden, ken hem alleen maar uit een hele, niet nader te noemen, film. Dus er zat ook een soort van nieuwsgierigheid in bij mij.. gelukkig was ik net op tijd, er was veel verkeer onderweg waardoor ik begon te twijfelen of ik het wel zou halen . Gelukkig was er genoeg parkeerplaatsen op mijn geheime parkeerplaats waardoor ik snel het theater in kon. .
Daar ging het ook snel kon snel de zaal in en een prachtige plek in het midden van rij 6 perfect
Toen de voorstelling begon dacht ik, ik weet het niet, vooral toen bleek dat het een grote monoloog is.. De dansers zijn prachtig die zorgen voor afwisseling van het verhaal, waardoor het niet te langdradig word. Tevens viel het me op dat er wat meer regie aanwijzingen hadden mogen zijn over als hij o.a een soort van samenspraak doet, dat kan door middel van zijn houding te veranderen, of zijn stem, tevens vond ik het af en toe opdreunen van tekst. miste ik de emotie..
Toch diepe bewondering voor hem dat hij anderhalf uur een monoloog kan houden.. en dat hij al die tekst nog weet. De vormgeving was ook prachtig... mooi gedaan. tevens vond ik het eind beeld heel mooi weergegeven.. weet niet of ik nog snel weer naar zon soort voorstelling zal gaan, maar dat neemt niet weg dat het wel een bijzondere voorstelling is.
omschrijving van de voorstelling:
Een zwervende ziel vol passie voor dans en schoonheid
We schrijven 7 oktober 1992. Een dag later zal in de Opéra in Parijs het ballet ‘La Bayadère’ in première gaan, in een choreografie van Rudolf Nureyev, 54 jaar oud. Hij is niet blij met de generale repetitie, heeft de twee hoofdrolspelers bij zich geroepen en verder iedereen weggestuurd.
Het gaat niet goed met hem. Niet lang geleden kreeg hij de diagnose aids en dit is waarschijnlijk het laatste ballet waar hij aan zal werken. Een afscheid van de dans. Een afscheid van het leven. Dus hangt er veel van deze voorstelling af. Maar hij mist iets tussen zijn hoofddansers. Chemie? Passie?
Als Nureyev begint te praten, vertelt hij in eerste instantie over ‘La Bayadère’, maar gaandeweg steeds meer over zijn leven. In 1961 heeft hij het ballet zelf gedanst op precies dezelfde plek. Enkele weken later vluchtte hij van de Sovjet-Unie naar de vrijheid van het westen, waar hij kon zijn wie hij was. Maar hij bleef een zwervende ziel. In het leven. In de liefde. Op het toneel. Jan Kooijman speelt de balletlegende in een voorstelling waarin dans en toneel elkaar ontmoeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten