De drie steentjes

 Ze zit huilend in mijn klas, dikke tranen stromen over haar wangen... 

Iedereen is stil, kijkt naar haar, ze wil even niet zeggen wat er aan de hand is.

Inmiddels weet ik het al, ik heb het al gelezen, haar opa is overleden.

Net aan het einde van de les vraag ik haar om even te wachten om met haar te praten.

Ik luister naar haar verhaal, stel haar wat  vragen over haar opa, de mooie herinneringen die ze heeft.

Nadat ze wat meer in rust is geef ik haar de drie steentjes

1 heel ruw en scherp,

eentje glad geslepen 

eentje die doorzichtig en glad is.

Dan vertel ik haar het verhaal van de steentjes

Laat haar het voelen met haar vingers en vertellen wat ze voelt.

ze verteld het is scherp, het doet pijn aan haar vingers

Ik leg haar uit dat dit steentje haar laat voelen wat ze voelt aan de binnenkant in haar hart

dat het pijn doet, maar ook dat ze dat veel moet voelen om verder te kunnen

daarna laat ik haar het gladde steentje voelen, vraag haar wat ze voelt

ze zegt hij is glad, en voelt wel goed.

Dan vertel ik haar dat dit hoort bij het proces waar ze doorheen moet, dat ze door veel te praten over opa, te huilen, haar woorden en de tranen het ruwe van de pijn laten verdwijnen.

Dan mag ze het doorzichtige steentje aanraken en pakken en voelen, tevens vraag ik haar wat het verschil is tussen dit steentje en de anderen.

Ze verteld me dat ze er door heen kan kijken en dat het zacht en glad is

Dan vertel ik haar dat dit gaat gebeuren, dat haar verdriet zal gaan slijten dat het doorzichtig gaat worden dat het dan bij haar hoort maar geen last meer is maar een mooi iets. maar ook dat het haar af en toe zal overvallen, dat ze dan soms zomaar ineens kan huilen en niet eens weet waarom.. 

Ook vertel ik haar door welke fases ze zal gaan van het rouwproces die niet alleen gelden voor als iemand is overleden maar elke vorm van afscheid die ze doorloopt zal dit inhouden.

de ontkenning

de woede

het verdriet

de acceptatie

de berusting.

Ze luistert met volle aandacht, dan geef ik haar de steentjes en zeg tegen haar dat ze deze steentjes moet bewaren en af en toe even moet voelen waar ze nu denkt te zitten..  

Ze staat op en gaat naar huis met een lichter gevoel omdat ze weet wat haar te wachten staat, ze zegt dat ze gaat praten met oma over opa.. om nog meer herinneringen op te halen en ze op te schrijven zodat ze niet kan vergeten.

Als de deur dicht is, besef ik me wat een prachtig beroep heb ik toch...