Aangezien het prachtig weer is, het lijkt wel alsof eindelijk het voorjaar in de lucht zit, had ik met oud leerling Bradley af gesproken om samen te gaan wandelen. Het was een luxe want hij besloot om te gaan rijden zodat ik gewoon in de auto kon zitten kijken naar de omgeving en we gezellig al pratend onderweg waren. Ik wilde met het openbaar vervoer maar hij wilde liever met de auto naar het beginpunt om daarna samen naar het eindpunt 21 km verderop te lopen om dan de bus terug te nemen naar daar waar we begonnen, terwijl ik meer ben van het openbaar vervoer.
Bij dit pad ben ik twee keer eerder met de auto gegaan, voor de rest alles met het openbaar vervoer wat niet staakt. heerlijk is dit.
Keurig om half 9 stond Bradley voor de deur, stralend want hij had onder zijn auto een nieuwe uitlaat.. die nog meer lawaai maakte, met een grijns van oor tot oor liet hij mij het horen, denk dat de ramen bij de buren behoorlijk hebben staan trillen.. geweldig.
Elke tunnel die we namen moest plankgas want ja het geluid moest ik voelen en horen. de ramen gingen er voor open en ik ik moet er vreselijk om lachen inwendig, maar geniet vooral van de glimlach op zijn gezicht, de stralende ogen.. en vooral de ondeugende blik die erbij zit.. heerlijk
We waren al om kwart over 9 bij het beginpunt van etappe 9, dus we konden lekker vroeg lopen wat ik ook wel heel erg lekker vind. waar ik van genieten, een beetje aan het begin van de dag er zijn en de zon langzaam warmer voelen worden.
Het eerste stuk was meteen al door een heerlijk stuk weiland. wat vochtig was, we waren meteen al gedoopt met veel water en modder, dus dat beloofde veel.. maar later zou blijken dat het teveel beloofde..
We kwamen uiteindelijk op de dijk uit en dat was een asfalt pad,vind ik nooit echt prettig om te lopen maar je hebt geen keus dus die moet je gewoon nemen, dat moet je wel lopen, dus je loopt het.
Uiteindelijk mochten we eindelijk en gedeelte in tussen prachtige geknotte knotwilgen, wat heel modderig was, waar ik erg van kan genieten, Bradley minder, die ziet die charme nog niet, wat ik ook wel begrijp toen ik zo oud als hem was, had ik er ook niets mee, ik was veel meer bezig met hoe ik mijn kleren schoon kon houden etc. terwijl ik alleen maar denk, ach de wasmachine is gewillig..
Uiteindelijk mochten we dan echt richting de rivier door een prachtig bos, we zijn er mee begonnen, het was leuk totdat het pad eigenlijk alleen maar bestond uit hele grote plassen, waar je niet doorheen kon, je kon er niet door heen lopen, misschien had ik het gered op mijn schoenen, al denk ik dat die ook vol waren gelopen, die van Bradley zeker niet, die liepen meteen vol. dus met de Komoot ( is toch echt mijn beste vriend bij deze wandelingen), besloten om terug te gaan naar het asfalt pad via een ander pad om dan maar via het asfalt te lopen, in het boekje stond ook al dat afhankelijk van de stand van de rivier dit gebied wel of niet begaanbaar was.. kortom we besloten om per gedeelte te beslissen of we wel of niet terug naar het pad zouden gaan, soms hebben we een stuk een pad dat weer naar de route ging, om te ontdekken na een 1 kilometer dat het daarna weer een grote watervlakte was. dus dat was niet handig. helaas moesten we dit stuk dus veel overslaan wat jammer is, maar ach wie weet kan ik het nog keer alsnog gaan lopen, al denk ik dat dat niet gaat gebeuren omdat daarna de route niet echt leuk was, het was lopen over veel asfalt en hele lange stukken langs wegen, en niks niet leuke modder of natuur gebieden wat ook niet zo vreemd was... want ja als je als het ware om Dordrecht loop kun je ook niet echt veel natuur verwachten tenslotte..
Wel was het geweldig om de voorbodes van de lente te zien, de eerste lammertjes van 2023, zo klein nog en volgens mij nog niet eens zo heel oud.. prachtig,.. ik word er heel blij van
Uiteindelijk kwamen we aan bij de kilttunnel waar we via allerlei omwegen over heen moesten komen, het was een stuk tolweg. maar ja, we moesten aan de overkant zijn, maar uiteindelijk konden we oversteken naar de bushalte en hadden we geluk dat we meteen konden instappen. met de Bus naar het station Dordrecht stadspolder om met de auto terug te gaan, bij de auto maar mijn schoenen uitgedaan en deze maar uitgelaten, de modder die er op zit is niet fijn in de auto van een ander, dus ik ben maar toen ik thuis was maar op kousenvoeten naar boven gegaan, waar ik genoten heb van deze prachtige dag waarbij ik even heerlijk heb bij kunnen praten met Bradley, de lol die we hadden, kortom het was goed om hem weer eens echt goed te spreken en tijd met hem door te brengen en te zien dat het echt goed met hem gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten