mensen die mij kennen weet dat ik gek ben van katten, ik heb ze zelf niet meer, omdat ik nog niet iets meer hou van mijn vrijheid, nog net iets meer geniet van dat ik kan gaan staan en gaan waar ik wil zonder van alles hoef te regelen, al weet ik ook, dat als ik later, tandloos en stram van lijf en leden, zeker nog een kat neem, uit het Asiel, om toch wat leuks en levendigs in huis te hebben, maar zo ver zijn we nog lang niet.
Dus mijn hart maakte een vreugdesprong toen ik de vraag kreeg van mijn oud buurtjes, of ik op hun katten wilde passen, ik kon mijn geluk niet op.. ik kon weer even voelen hoe het is om voor katten te zorgen.
Het waren geweldige katten en zo lief, Bob en Marley, als ik ze eten kwam brengen, dan stonden ze al voor de deur te wachten.. dus moest ik allerlei capriolen uithalen om naar binnen te komen, soms hadden ze de deurmat los gehaald dus als ik dan naar binnen wilde werd ik door de mat belemmerd en dachten zij dat ze er snel uit konden glippen, dus not.. ik heb ze steeds tegen kunnen houden.
Het leuke was dat als ik binnen was, ze meteen begonnen te spinnen en kopjes te geven, wat ik wel begreep, ze kregen tenslotte eten van mij, dus dat was ideaal en ik gaf ze water.
De bak schoonmaken was ook een heerlijke bezigheid, wat produceren 2 katten ongelofelijk veel afval, ik heb er echt met verbazing naar gekeken., ik dacht je krijgt niet eens zoveel eten, drinken valt ook mee, maar mijn hemel wat veel.. het leken wel echte grote mensen hopen en dan in 5 voud
Altijd ging ik nadat ik de bakjes had gevuld, de bak had verschoond, de kattenbakkruimels die buiten de bak lagen had opgezogen, en de eventuele rotzooi die ze hadden gemaakt, zoals de tas met oud papier door de hele kamer verspreiden, een verfroller waar ze helemaal dol op waren weer terug had gelegd in een vakje in de keuken van het dochtertje, op de bank zitten en dan was het knuffel en kroel tijd.
Heerlijk, ze kropen niet op schoot maar Bob ging meestal op de rugleuning liggen en MArley tegen mijn been en dan kon ik ze aaien en vooral onder hun koppies kroelen. ze genoten zichtbaar.. geweldig dit.
Na een weekje kattenoppas weet ik het zeker, ik vind ze geweldig, en het kriebelt enorm om een kat te nemen maar ik weet ook dat het niet slim is.. zeker niet omdat ik weet dat ik mijn vrijheid zoveel keer belangrijker vind, dat ik dat niet op wil offeren... maar ooit als ik niet meer kan reizen, haal ik een oud besje uit het asiel en dan mag die zijn of haar laatste levensdagen bij mij slijten.. en ik zal er intens van genieten..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten