De periode dat de aanslag in de Ridderhof werd dit nummer gezongen tijdens de herdenkingsdienst door Liesbeth list.. een nummer wat hoop en kracht geeft.. een nummer wat vele mensen in Alphen tot steun is geweest in deze lastige en moeilijke periode.. .
Net nadat de rust wat terug was gekeerd op school, maar ook in de gemeenschap, werd mijn vader ziek.. het was na een etentje in Nunspeet waar we met elkaar hadden afgesproken... mijn ouders en ik, zij konden de lange reis naar Alphen nog niet aan, en ze vonden het toch wel leuk elkaar wat vaker te zien, ze begrepen ook heel goed dat elke week 2en een half uur rijden niet te doen is heen en terug. dus kozen we er met elkaar voor om ergens in het midden te gaan eten.
De laatste keer dat we dat deden was mijn vader al niet helemaal lekker, maar ach zo als hij dat altijd zei, het is een griepje,. Toch bij thuiskomst is hij ineens ingestort, de ambulance kwam en nam hem mee naar het ziekenhuis.. en dat was de 1na laatste keer dat hij nog thuis is geweest. Hij is nog een paar dagen terug geweest maar dat was niet te doen voor mij moeder, hij was in het bad gevallen en ze kon hem er niet uit krijgen, ze heeft toen gebeld met de ambulance en is mijn vader meegenomen naar het ziekenhuis, waar hij werd opgegeven.. gelukkig had hij er vrede mee, wij ook.. het was goed, hij was op.
De dag dat hij overleed, was een dag die ik nooit zal vergeten.. het moment dat ik zijn ogen heb gesloten,zoals hij ook deed bij zijn vader maakte voor mij de cirkel rond.
Meteen heb ik gezegd het nummer van Liesbeth List moet worden gedraaid aan het einde als zijn kist verdwijnt.. want dat was zijn motto heb het leven lief.
Mijn moeder was er nog wat huiverig voor omdat ze dacht dat het een schande zou zijn in het dorp, wat zou men er van zeggen, maar dit keer heb ik mijn zin doorgedrukt, mijn moeder had de hele dienst al op papier staan dat had ze al besproken met mijn vader.. Samen met mijn moeder en broer hebben we de kist gesloten, waarna dus de kerkdienst kwam die zij met mijn vader had voorbereid, waarin mijn vader bewust had gekozen voor zeer moeilijke nummers om te zingen.. gevolg dat het vals was. maar wat heb ik inwendig zitten lachen hierom..
Daarna de rit naar crematorium waar we werden ontvangen met een nummer dat mijn vader had gespeeld op zijn accordeon maar ook zelf speelde dus, ken je de Valeta niet?
Daarna kwam het onze vader.. om bij het dicht gaan van de gordijnen, ik had gevraagd of dat kon, omdat ik ook symbolisch wilde laten zien dat hij was gegaan, en hem niet achterlaten.. werd dus het nummer van Liesbeth gedraaid... Heb het leven lief..
Heb het leven lief
Geen opmerkingen:
Een reactie posten