Everything Everywhere All at Once (film)

 

impulsief als ik soms kan zijn zag ik dat deze film behoorlijk in de prijzen was gevallen, dus besloot ik meteen om er maar naar te gaan kijken toen ik zag dat hij speelde in het Parktheater. Helaas was alleen de zondagmiddag mogelijk dus dan maar 2 culturele activiteiten op 1 dag. 

Deze film staat bol van absurdistische scènes en ik heb er vreselijk om moeten lachen. Ik begrijp volkomen waarom deze film heeft gewonnen, al denk ik dat heel veel mensen dat niet zullen begrijpen omdat het een vrij bizarre film is.. maar ik heb genoten, meer dan genoten.  Ik vind het oprecht een aanrader 

recensie van de film:

Regie: Daniel Kwan, Daniel Scheinert | Scenario: Daniel Kwan, Daniel Scheinert | Cast: Michelle Yeoh (Evelyn Wang), Stephanie Hsu (Joy Wang), Ke Huy Quan (Waymond Wang), James Hong (Gong Gong), Jamie Lee Curtis (Deirdre), e.a. | Speelduur: 139 minuten | Jaar: 2022

Wat doe je als je ineens geconfronteerd wordt met een multiversum en het feit dat er honderden of duizenden andere versies van jezelf bestaan? En dat is nog niet het enige, in een van die universums probeert een kwaadaardig persoon alles te vernietigen. Evelyn Wang overkomt het en terwijl ze probeert het kwaad te bestrijden leert ze ook heel veel over zichzelf en haar dochter Joy.

Everything Everywhere All at Once is veel. Het is een komedie, een familieverhaal, sciencefiction en heeft geweldige actiescènes die sterk gechoreografeerd en gemonteerd zijn. Daarnaast bevat het een heel scala aan verwijzingen naar andere films. Denk aan de iconische scène over het ontstaan van de mensheid uit 2001: A Space Odyssey. Ook Wong Kar-Wais typische stijlkenmerk, 'step printing', waarbij het beeld een beetje hapert komt een aantal keren terug en sommige scènes doen sterk denken aan de romantiek tussen de personages van zijn film .

Dit maakt het een film waarin iedereen wel iets aansprekends kan vinden. En hij blinkt uit op komediegebied. Niet alleen heeft hij goede, originele vondsten, zoals een universum waarin iedereen hotdogvingers heeft, maar de makers nemen duidelijk de tijd om een grap te laten landen. Lollige dingen vroeg in de film krijgen later meer betekenis zodat je niet alleen gniffelt maar hardop moet lachen.

Dat de film niet voor een gat te vangen is, brengt ook een risico met zich mee. Hoewel hij er goed in slaagt om de verschillende genres te combineren en met de familierelaties een emotionele snaar raakt, volgen de scènes elkaar in een dusdanig rap tempo op dat het overweldigend kan worden. De film is extreem vermakelijk, maar als je iets harder nadenkt over hoe het multiversum werkt, wordt het makkelijk om daar gaten in te prikken.

Is dat erg? Nee. Voldoet hij aan de hype? Misschien niet volledig, maar de film heeft het hart overduidelijk op de goede plek zitten. De relatie tussen Evelyn en haar man verloopt stroef en gaandeweg begint ze te herevalueren wat echt belangrijk is in een relatie. Ook de banden met andere familieleden houdt ze tegen het licht.

Dochter Joy is lesbisch en de film heeft niet alleen aandacht voor de manier waarop Evelyn het hier moeilijk mee heeft, maar ook voor de gevoelens van Joy. Everything Everywhere All at Once is daarmee ook vooral een heel mooi en integer verhaal over een moeder-dochterrelatie waarbij de culturele context een belangrijke rol speelt. Dat maakt de film meer dan zomaar vermakelijk en goed gemaakt. De personages hebben echt karakter en dat zorgt nog het meest voor een frisse wind in een genrefilm zoals deze.