the Noel Diary ( kerstfilm)

 

De laatste dagen zo voor kerst, terwijl ik in mijn eerste klassen, nadat ze vorige week de les waarin ze moderne kerstverhalen moesten spelen, die ze zelf bedachten, langs het stramien.. 1 doffe ellende, zoals je hamster is vreemd gegaan, je kat mist een nagel, je nieuwe nagel is afgebroken, je wimpers vallen uit door de lijm van je nepwimpers etc dan het moment van hoop, er komt een nieuwe hamster.. etc .tot het hoogste moment van geluk... 

prachtige stukken gezien tot tranen toe van het lachen, hoe origineel. daarnaast kwam natuurlijk de kerst les met de film ice age christmas, de kersttoespraak, met daarin natuurlijk het verhaal van het kaarsje, het verhaal van oppassen met vuurwerk, het grote vuurwerkspel.. heerlijke weken zo voor de kerst, zeker in mijn lokaal met kerstsfeer.  Zat ik vaak in de avond naar de een of andere kerstfilm te kijken, die ook allemaal een soort van boeket reeks hebben,  ze zien elkaar, er komt een moment van elkaar verliezen en dan bam het komt weer goed. om uiteindelijk weer super gelukkig te zijn.. 

Dus toen ik aan de film the Noel diary begon, wist ik hoe het zou verlopen, maar wat een mooie film was dit. ik heb al heel wat gehuild bij deze films, doordat ik me er zo in verdiepte dat het me diep raakte.. maar wat heerlijk deze tijd. dit vind ik eigenlijk de moderne All  you need is love, in film formaat.. genieten.

Er was nog een film wat me intens raakte, dus heb je netflix, zoek deze film op en je hebt een prachtige film met een prachtige acteur en het is genieten...

 

recensie van de film

Regie: Charles Shyer | Scenario: Rebecca Connor, Richard Paul Evans, David Golden, Charles Shyer | Cast: Justin Hartley (Jacob Turner), Barret Doss (Rachel), Bonnie Bedelia (Ellie), James Remar (Jacobs vader), Essence Atkins (Noel Hayden), e.a. | Speelduur: 99 minuten | Jaar: 2022

Met december in zicht stromen de streamingdiensten weer vol met nieuwe kerstfilms, die zich maar moeilijk van elkaar laten onderscheiden. Ook in The Noel Diary wordt gewerkt vanuit het welbekende gegeven van een onverwachte ontmoeting die leidt tot liefde. In ieder geval komt er ditmaal geen overdosis slappe komedie aan te pas.

Na het overlijden van zijn moeder keert succesvol schrijver Jake Turner voor het eerst in jaren terug naar zijn oude huis. Bij het uitzoeken van de nagelaten spullen stoot hij op tegen Rachel, een jonge vrouw die vermoedt dat haar biologische moeder ooit oppas is geweest bij Jakes gezin. Jake, die ondanks zijn succes een vrij eenzaam bestaan leidt, besluit Rachel te helpen met het achterhalen van haar moeders achtergrond.

De opening van de film legt de lat laag. Door extreem gebruik van softfocus wordt gepoogd in de proloog een dromerige toon neer te zetten, maar dit zorgt eerder voor een erg wazig en kitscherig uiterlijk. De introductie van Jake is ook alles behalve vernieuwend. Hoewel zijn knappe uiterlijk al genoeg zou moeten suggereren, zijn de eerste paar minuten volgepropt met fans die bij hem lopen te slijmen. Grappig wordt dit allerminst en door deze luchtige eentonigheid wordt niet de indruk gewekt dat rest van de film erg boeiend zal verlopen.

Er ontstaat een meer aangrijpende toon zodra het droevige achtergrondverhaal van Jake meer naar voren komt. Wanneer hij vervolgens Rachel ontmoet, wordt hij geraakt door haar verloren connectie met haar biologische familie. Na het recente verlies van zijn eigen moeder krijgt hij nu de kans een ander te helpen met de zoektocht naar die van haar. Deze insteek geeft de personages een duidelijke motivatie, wat meer leven in het verhaal brengt.

Een grote valkuil voor veel van dit soort familiefilms is dat de emoties van de personages niet subtiel worden overgebracht. Ook The Noel Diary onttrekt zich aan de zogeheten 'show, don't tell'-regel. In plaats van emoties, motivaties en gedachtes te tonen, worden deze letterlijk door de personages verwoord. Complexiteit van personages terugzien in de verhaalvertelling is veel pakkender dan alles kant-en-klaar opgediend krijgen. Door ieders eigenschappen in letterlijke woorden bloot te leggen missen de scènes spanning, waardoor de film eerder oppervlakkig dan intrigerend wordt.

Gelukkig hanteert The Noel Diary geen bombardement van goedkope grappen, zoals veel andere kerstromkoms. Hierdoor valt het ontroerende plot wat serieuzer te nemen, waardoor meer op zijn plaats valt. Om dat ook zo te ervaren moet je echter wel om alle toepaste clichés heen kunnen kijken. Maar goed, clichés lijken op dit punt haast een onderdeel van de kerstsfeer.