dinsdag 13 december 2022

Firebird (film)

 

Toen ik de trailer zag van deze film da dacht ik, die wil ik zien, gelukkig was hij op Prime video te zien deze week, bij toeval ontdekte ik dat, dus ik kijken, En acht wat een mooie film wat raakt me deze film weer, de onmogelijke liefde die er is tussen twee mannen, wat niet mag en niet kan, en dan het hele gedoe om elkaar te vergeten wat dan niet lukt, en uiteindelijk dat na een ruzie, die totaal te begrijpen is van die ene kant, maakt het nog indrukwekkender..  en het einde, zo triest, zo in in triest..  wat kan liefde toch een hoop kapot maken... afschuwelijk.
Kortom ik raad deze film echt aan, zo mooi en aangrijpend...

Recensie van de film 

Regie: Peeter Rebane | Scenario: Peeter Rebane, Sergey Fetisov| Cast: Tom Prior (Sergey Serebrennikov), Oleg Zagorodnii (Roman Matvejev), Diana Pozharskaya (Luisa), Jake Henderson (Volodja), Margus Prangel (Major Zverev), Nicholas Woodeson (Kolonel Kuznetsov), e.a. | Speelduur: 107 minuten | Jaar: 2021



 
 
 
 

Het verhaal van Firebird is gebaseerd op de waargebeurde memoires van de Russische acteur Sergey Fetisov. Op het door de Russen bezette vliegveld van Haapsalu werken de Sovjet-soldaten Sergey, Volodja en Luisa. Hoewel geen van beide mannen het luidop durft te zeggen hebben ze alle twee een oogje op de knappe Luisa. De gevechtspiloot Roman die er op moet toezien dat er geen Amerikaanse vliegtuigen met nucleaire bommen richting Leningrad over het gebied vliegen loopt echter met de buit weg, en begint tot de grote afgunst van de twee vrienden een affaire met Luisa.

 
 
 
Roman volgt strikt de strenge regels van het Sovjet-leger op, maar diep in zijn hart heeft hij een zeer zachtmoedig karakter en koestert hij een grote liefde voor het ballet waardoor hij het buitenbeentje van de Russische officieren op de legerbasis van Haapsalu is. De titel van de film refereert overigens naar één van de klassieke werken van Igor Stravinsky en het is tijdens een balletuitvoering van De Vuurvogel dat Sergey en Roman ontdekken dat ze voor elkaar een passie voelen. Het wordt een gevaarlijk liefdesspel want een soldaat die het bed deelt met iemand van hetzelfde geslacht riskeert niet alleen een levenslange schorsing, maar tevens een strafkamp van vijf jaar. 

Firebird won filmprijzen in San Diego en San Francisco, maar tijdens het Filmfestival van Moskou verliep de voorstelling met de nodige rellen en protesten. Niet dat dit je moet verwonderen met het huidige beleid van Vladimir Poetin. Het controversiële onderwerp wordt echter veel te theatraal en te ouderwets gebracht waardoor je vaak het gevoel hebt dat je naar een televisiefilm uit de BBC-stal aan het kijken bent, een gevoel dat aangewakkerd wordt als je daar ook nog eens de houterige vertolkingen en het trage tempo bij optelt.

De scène waarin de soldaten met een borstel een betonnen paal moeten oppoetsen zodat er nadien geen vlekje vuil te bespeuren valt of waarin een vliegtuig in een benarde situatie terechtkomt, geeft je het gevoel dat dit holebi-drama een soort van arthouseversie van Top Gun: Maverick tijdens de Koude Oorlog is. Dat is het niet, maar er zijn heel wat romantische scènes die niet spontaan genoeg zijn en door de poëzie die eraan opgehangen is vaak met de verveling flirten. 

Firebird probeert een welgemeende liefde te tonen die door een web van leugens en politieke propaganda geen enkele kans van slagen heeft, maar toch is het allemaal net iets te braaf om voldoende indruk na te laten. Gelukkig wordt het nooit een saaie of langdradige boel, maar Peeter Rebane had met meer durf beslist meer uit dit beklijvende onderwerp kunnen halen dan nu het geval is.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten