Gisteren is eindelijk een lang gekoesterde droom van mij in vervulling gegaan. Ik wilde zo graag een keer kijken in het museum Ons' lieve Heer op Solder, ik was er al vaker langs gelopen, al vaker wilde ik naar binnen, maar dan was ik vaak net te laat omdat je minstens een uur rondloopt en als je dus een uur voordat het museum sluit daar bent, dan mag je niet naar binnen, omdat ze dan te lang open zijn. Kortom, het was nu echt tijd. Toen Kitty en ik aankwamen stond er een hele rij mensen te wachten, dus wij baalden al.. maar gelukkig bleek dit een groep die met een gids door de stad liep dus we konden gewoon naar binnen.
Wat een prachtig museum is dit, klein maar overzichtelijk en zeker de moeite waard. Wat wel even onhandig was, is dat we overschoenen aan moesten trekken over onze gewone schoenen, in principe geen punt natuurlijk maar wel als je teenslippers aan hebt met dit warme weer. Inmiddels ben ik er ook achter dat blauw me echt niet staat.
We hebben genoten van hoe het gebouw in elkaar zit, hoe het gemaakt is en vooral omdat je het van buitenaf niet kan zien.. geweldig gewoon.
We hebben natuurlijk ook het Mirakel van Amsterdam gezien, er is niet zoveel van te zien maar het verhaaltje is mooi.
Nadat we het pand hadden verlaten zijn we wat gaan ronddwalen in de buurt, ik wilde Kitty deze kant van Amsterdam ook laten zien, gewoon omdat Amsterdam meer is dan alleen maar de Kalverstraat. Lekker lopen dwalen rond de waag, daarna door naar de oude kerk waar we heerlijk een broodje hebben gegeten op een bankje in de vertrouwde lucht van weed die gerookt werd. Amsterdams parfum.. vroeger was het chocolade nu is het weed leek het wel.. het rook er op diverse plekken in de stad behoorlijk na
Dwalend door de Chinese buurt, heb ik meteen wat ontbrekende onderdelen kunnen kopen voor een idee wat ik heb met een kerstkaart, zijn we de tempel even ingelopen, waar ik natuurlijk een wierrookje heb gebrand voor vriend Ed die nu door Indonesie reist...
Samen met Kitty door de Warmoesstraat gelopen om naar een expo in de Beurs van Berlage te gaan, maar de expo, ondanks dat hij me erg leuk lijkt, hebben we niet gedaan, met museum jaar kaart moest je nog 15 euro bij betalen en dat vind ik dan veel te veel om eerlijk te zijn. Dus ik ga wel struinen op het internet naar de foto's van deze expo.
Dus hebben we besloten om naar de Hermitage te gaan naar de tentoonstelling over Catharina de grote.... wat een heel klein vrouwtje bleek te zijn, maar wat had ze veel invloeden op het leven, en ze had 12 minaars,.. wel wisselend maar goed dat was bijzonder. sommigen had ze maar een jaar, eentje was een retourvriendje, die is weg geweest om twee jaar later weer terug te komen.. kortom deze dame was niet alleen groot in de schonen kunsten van de kunst maar ook in de schonen kunsten van het liefdesleven.
Terwijl wij nog ronddwaalden, werden we door een man en vrouw bijna overvallen omdat ze in de lift stonden en niet naar de winkel konden komen, sociaal als Kitty is, heeft ze deze mensen geholpen, ze heeft ze vakkundig verteld, terwijl ze op het bordje keek bij de lift dat ze naar 3 moesten.. terwijl de lift zijn weg ging naar boven... keek ik haar aan en zei ze moeten naar 0... kortom deze mensen zijn denk ik verdwaald ergens in het museum..
Nadat we samen hadden besloten om nog wat te drinken, zijn we over de waterloopleinmarkt gelopen om daarna aan het water wat te drinken, via winkelstraatjes zijn we gaan lopen naar het station om rond 19.00 afscheid te nemen na een dag waarin weer nieuwe herinneringen zijn gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten