Next to her (film)

Het school seizoen en ook het film seizoen is dus begonnen..

Gisteravond met de vriendinnen Els en Heleen naar de film geweest, We zouden eigenlijk zaterdagavond  gaan maar ja dat ging niet door wegens andere verplichtingen.

De film is een bijzondere vertelling, je word steeds op het verkeerde been gezet, maar dat been staat wel lekker. Toch is het voorspelbaar aan het einde, wat mij het meeste heeft geraakt is toch wel de abusrde band die de zus heeft met haar zusje met een verstandelijke beperking.
Ze is bijna ziekelijke met haar bezig. Ook de moeder die ineens haar oudste dochter opscheept met haar zusje en zelf inmiddels getrouwd is met een andere man, laat ze beiden aan hun lot over..

Een film die je niet echt te hoeft hebben gezien maar is wel een film over hoe het niet moet.

recensie van de film:

Regie: Asaf Korman | Cast: Liron Ben Shlush (Chelli), Dana Ivgy (Gabby), Yaakov Zada Daniel (Zohar), Liat Goren (Shifra), Varda Ben Hur (Shosh), Sophia Ostrisky (Sveta) e.a. | Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2014

De zeventwintigjarige Chelli woont samen met haar verstandelijk gehandicapte zusje Gabby. Ze heeft haar handen vol aan haar, want niet alleen heeft Gabby veel aandacht nodig, ook de buren staan regelmatig op de stoep om te klagen over de herrie die ze soms kan maken. En daarnaast moet er natuurlijk ook nog gewerkt worden. Op aandringen van een maatschappelijk werkster brengt Chelli haar zusje naar een dagopvang, en voor het eerst heeft ze ineens tijd voor zichzelf. Als ze op de school waar ze werkt gymleraar Zohar ontmoet, zet dat het leven van zowel Chelli als Gabby op zijn kop.

Next to Her is een persoonlijk project voor scenariste en hoofdrolspeelster Liron Ben Shlush. Niet alleen werkt ze samen met haar man, regisseur Asaf Korman, ze baseerde het script op haar eigen ervaringen met het opgroeien met een gehandicapt zusje. Dat is vooral zichtbaar in de kleine dingetjes. Van Gabby’s kleine tikjes tot de manier waarop andere mensen op haar reageren, het is allemaal uit het leven gegrepen. Daarnaast laat Ben Shlush ook zien hoe zwaar het verzorgen van een naaste met een handicap kan zijn. Gabby’s behoeften drukken een grote stempel op haar leven. Chelli doet haar best, maar die druk wordt haar soms teveel. Ook zij wordt wel eens wanhopig van haar zusje, en wil dat nog wel eens op haar afreageren. Mooi is het niet, maar een beetje te begrijpen wel.

Toch houdt Chelli veel van haar zusje. De twee delen alles met elkaar, van bed tot badkuip, en Chelli heeft Gabby net zo hard nodig als andersom. Hoe hecht die band is, wordt duidelijk als Zohar bij hen intrekt. Chelli mag dan beweren dat Gabby moet wennen aan een nieuw persoon in huis, ze lijkt er zelf nog het meeste moeite mee te hebben dat iemand tussen haar en haar zusje komt. Vooral als Zohar beter met Gabby’s nukken om blijkt te kunnen gaan dan zijzelf leidt dat tot jaloezie en zelfs achterdocht. Het is knap hoe Ben Shlush als scenariste én als actrice Chelli’s gevoelens van buitensluiting weet te verbeelden, zonder daarbij te veel dialoog te gebruiken. Chelli zegt niet veel, maar haar steeds tegendraadser wordende houding spreekt boekdelen.

Korman en Ben Slush zitten dicht op de huid van de personages en daarmee midden in het spanningsveld tussen Chelli en Zohar. Dat maakt van Next to Her een ingetogen drama met een intieme sfeer, waarin eigenlijk niet zoveel gebeurt. Desondanks is Ben Shlush’ verhaal een sterke observatie van het ouderschap en alle ontzeggingen die daarbij komen kijken. Regelmatig stelt ze daarbij de vraag of Chelli wel de juiste keuzes maakt, en wie ze met haar beslissingen eigenlijk tekort doet. Alleen in de laatste akte vergaloppeert ze zich. In tegenstelling tot de rest van de film is de ontknoping wat gehaast, waardoor het verder sterke drama wat van zijn kracht verliest.