Sinds jaar en dag maak ik elk jaar mijn eigen kerstkaart, dit om oa de mensen om wie ik geef te laten merken dat ik energie en liefde in de kaart stop, ik stuur hem op naar vrienden, gooi ze in de brievenbus van dierbare buren, leg ze in het postvak van dierbare collega's, deel ze uit aan mensen waarvan ik geen adres heb of die geen postvak hebben, kortom ik doe dit met liefde en aandacht, gewoon omdat ik ze belangrijk vind en ze graag wil laten weten dat ze belangrijk waren voor mij het afgelopen jaar.. en soms al langer
Voor mezelf kan ik me niets anders voorstellen dan deze tijd van het jaar, dat ik elke dag met spanning in mijn hart naar mijn brievenbus loop om kaarten te krijgen van dierbaren, soms eigengemaakte kaarten die op een speciaal rekje komen te hangen, de gekochte kaarten net zo dierbaar die komen op een ander rekje te hangen zo heb ik een mooi systeem, maar elke dag weer zit ik vol spanning uit te kijken naar de kaarten die ik ontvang.. het maakt mijn dagen voor kerst extra leuk, sterker nog ze geven me nog meer een kerstgevoel, dan al die kerstmuziek etc.. dit is waar het om gaat in de het leven, de met zorg uitgekozen kaart, de zelfgemaakte kaart, de persoonlijke teksten die er soms op staan. zo mooi en dierbaar.. het raakt me diep, een kaart is niet zomaar een kaart.. hij is meer dan dat voor mij en met mij voor velen.
In deze tijd van de, wat haat ik dat woord, pandemie, is het juist belangrijk dat je deze aandacht laat zien aan elkaar, zeker omdat we door de soms gedwongen afstand niet eens altijd elkaar kunnen zien of spreken..
Nu is jaren geleden het volgende ontstaan, een snel geschreven berichtje via de telefoon.. hoe erg ook, dit raakt me minder, ergens ben ik teleurgesteld als diegene die ik met zoveel zorg de kaart heb gestuurd, en ik weet je mag niet verwachten wat jezelf doet, dat weet ik, maar ik vraag me dan af.. had je er wel aan gedacht als ik je geen kaart had gestuurd. ook de spanning van wie de kaart is, je met spanning op je konen de enveloppe open maakt en soms verbaasd bent dat je de kaart heb gekregen van iemand van wie je dat niet had verwacht.... dat is dan weg.. ik weet van wie het komt, maar ook kan ik er niets me kan , mijn rekje blijft leeg, het andere rekje ook, want je kan dit niet bewaren en ophangen, het is vluchtig. het is weg via de digitale snelweg.. en het is iets wat als een soort van boodschappenlijstje.. wil je even de spruitjes halen.. en plop klaar. maar nogmaals.. ik vind het jammer
Ook de kerstberichten via de mail, in een groepsmail hoe zorgvuldig ook uitgezocht de plaat van internet, of de foto die gemaakt is.. maar in een groepsmail??? hoezo de ander een speciaal gevoel geven, er staat soms niet eens een persoonlijke boodschap bij. het is een berichtje met de intentie van we hebben aan je gedacht, alleen voelt het als een verplichting. laten we vooral er geen werk van maken.. gewoon leuke foto en klaar.. ik word daar erg treurig van, vraag me dan waarom is er niet de moeite gedaan om gewoon een kaart te kopen, ze kosten niets meer tegenwoordig, schrijf ze en stuur ze op.. maar in een groepsmail een plaatje van het internet of een uitgezochte zelf gemaakte foto sturen.. zonder wat dan ook.. het is het echt niet..
Eigenlijk hoop ik dat dit bericht veel gedeeld gaat worden, zodat velen dit lezen en men dus bewust is van wat een kerstkaart kan betekenen.. en als illustratie een prachtige reclame spot van Post Nl....
de triestheid druipt er van af...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten