Ach traditie getrouw komt hier het jaaroverzicht voor mij over 2021, terwijl het deeg voor de oliebollen staat te rijzen onder de kachel, traditiegetrouw de kerstboom al het huis heeft verlaten zodat we niet meteen handen vol werk hebben in 2022, we op de eerste van januari gewoon zo lang in bed kunnen liggen als we willen om gewoon te genieten van dat er een nieuw jaar open ligt voor ons.. dat we gewoon weer de onbeschreven vellen mogen beschrijven. bezie ik het afgelopen jaar maar met mijn ogen van dit moment.
Wat wederom een bijzonder en in sommige opzichten ook een bizar jaar. een jaar van uitersten.. wat me toch ook wel aan het denken heeft gezet.
Het begin van 2021 was al vreemd, een lockdown, om 20.00 thuis zijn en vooral binnenblijven. daarnaast halve klassen op school, wegens de 1,5 meter afstand, maar ook daarin is een weg te vinden, kom je tot de ontdekking dat er meer mogelijkheden zijn dan onmogelijkheden en de uitdagingen zijn mooi om aan te gaan, je ontdekt ineens hoe flexibel je bent en hoe je mee gaat bewegen tussen de regels en daarbinnen genoeg vrijheid kan vinden.
Wat ik vreselijk miste was vooral het sporten met mijn maatjes in de diverse groepslessen, de lol die we hadden samen, het genieten met elkaar, wat ineens weg was.. maar goed veel thuis gesport en ook veel gewandeld wat dan ook wel weer voldoening geeft.
In de voorjaarsvakantie voor het eerst me gewaagd aan een lange afstandswandeling, in de voorjaarsvakantie ga ik altijd op vakantie met Susan, maar dat kon dit keer niet helaas, we konden niet naar het buitenland, dus besloten we om naar mijn geliefde stad Groningen te gaan waar ik diverse voetstappen heb staan omdat ik er gewoond heb, en een begin te maken met het Pieterpad, wat een prachtige alternatief.. we hebben naast veel gelopen in 2 dagen vreselijk veel lol gehad met elkaar maar ook met collega en vriend Bas die met een vriend van hem, achter ons liepen, met als gevolg dat ik dus ergens onderweg mandarijntjes voor ze had verstopt, die zo ook vonden.. heerlijk en lachen.
Susan besloot dat het voor haar genoeg was, ik besloot dat ik het pad ging afmaken hoe dan ook.. dat moet ik nog steeds doen maar goed dat komt goed. ik heb de tijd. Maar dat hield dus in dat ik alleen ging wandelen, overgeleverd aan mezelf, de natuur, de komoot, het boekje en de aangebrachte tekens die aangeven welke kant ik op moet.. als ze er zijn tenminste, maar wat een mooie uitdaging is dit voor mij, ik geniet enorm.. deze wandelingen te maken en wat zie ik mooie dingen onderweg, Nederland laat zoveel verschillende kanten zien als je wandelt, in de verschillende seizoenen, intens genieten en daarmee was een nieuwe hobby geboren.
Naast het Pieterpad dat ik wegens om iets met hoogwater, met uit de vaart gedreven pondjes in de zomer vakantie niet kon afmaken besloot ik om te beginnen met de Limes, juist het pad door Nederland langs de Rijn waar Romeinse nederzettingen hebben gestaan en waar de soldaten marcheerden.. indrukwekkend en mooi ook om deze te lopen deze is inmiddels volbracht. Dus ben ik begonnen met het Westerbork pad, wat indrukwekkend is, dit pad gaat langs de oude spoorlijn waar de Joodse mensen vanuit Amsterdam naar kamp Westerbork zijn getransporteerd.
Met een groep enthousiaste collega’s van school hebben we gelopen voor het Ronald Mcdonald huis, waar we dus geld voor hebben opgehaald, Deze huizen zijn voor ouders van zieke kinderen die in het ziekenhuis liggen en daar kunnen ze verblijven, slapen, zorgen voor hun eigen eten om zo dicht bij hun kind te zijn. Prachtige ervaring ook deze.Zeker ook omdat we een prachtig bedrag hebben opgehaald voor dit huis.
Wat is wandelen toch heerlijk.. ik geniet er intens van altijd.
Met de meivakantie zat helaas er geen vakantie naar London in, dus ben ik thuis gebleven en heb gewoon heel veel gewandeld in mijn eentje waar ik van genoten heb,
Maar in de zomervakantie kon ik los, dus ben ik natuurlijk naar mijn geliefde Berlijn gegaan. het voelde als thuiskomen en wilde de grond kussen maar ja dat doe je niet. Wat was het fijn om thuis te komen na twee jaar niet te zijn geweest.
Na een bezoek aan de expositie de tempels van Malta, besloot ik dat ik naar Malta wilde op vakantie in de herfst om deze tempels in het echt te zien en de sfeer te voelen.. ik heb daar geen moment spijt van , wat was dit uniek om te ervaren maar ook het eiland op zich zo mooi en zo liefdevol.. genieten met grote teugen, een absolute aanrader.
De school begon hoopvol, de hoop dat we het zouden redden tot aan de kerst is helaas niet gelukt, maar dan nog we hebben we een hele lange periode met de leerlingen kunnen draaien en werken.. en wat zou ik het erg vinden als dat niet meer zou kunnen, wat heb ik deze kids nodig met hun humor, hun puberstreken en vooral hun blik die gelukkig nog steeds hoopvol is.. ze geven energie.
Mijn vriendenkring is dit jaar stabiel gebleven, meestal in het loop van het jaar beweegt een vriendenkring komen er mensen bij, gaan er mensen weg, maar dit jaar zijn ze allemaal gebleven op eentje na wat goed was om afscheid van te nemen wegens tegengestelde belangen, wat me vreugde geeft, mede omdat ik dan weet dat het de mensen zijn dit mijn het afgelopen jaar laten zien wie ik ben. kennelijk ben ik niet meer zo veranderd, tenslotte vertegenwoordig iedere vriend die je hebt een stukje van jou, wie je bent...
Dit jaar ook heerlijk met de buren spelletjesavonden gehouden, zeker toen we niets mochten en wat was dat genieten met elkaar. heerlijk.. lachen en feest.. ik verheug me er op om dit voor te zetten in 2022
Dan nog het sporten, in het begin kon ik het aardig goed opbrengen om thuis te sporten, maar op een gegeven moment kwam er toch de klad in.. het ging niet meer, zeker niet toen ik weer voor de klas mocht, ik kon de energie niet op brengen om mezelf thuis in beweging te brengen.. dus dit jaar besloten om met een paar sportvrienden toch echt 2 tot 3 x ergens buiten te sporten om zo toch mijn bewegingen te houden, maar ook om 4 x per week naar mijn werk te wandelen en eigenlijk alles in Alphen te bewandelen.
Verder is het heerlijk om te weten dat mijn moeder er nog is, dat maakt me extra blij dat ze nog een jaar bij ons is, en nog steeds even actief, nog steeds even betrokken bij alles en zit te genieten van alles.
De flarden lopen nog steeds goed, dit jaar wederom meegewerkt aan het Symposium rondom het afscheid, waarbij dit jaar voor het eerst 2 boekjes zijn verschenen met de kunstwerken met mijn flarden erbij. prachtig, ben supertrots hierover. Zelf heb ik natuurlijk nog meer geschreven al merk ik dat ik steeds meer foto flarderen ga, dus flarden schrijf bij foto's. Mijn eigen foto's die ik maak, waarbij er genoeg inspiratie is, merk ook dat ik daardoor dus op een heel andere manier foto's maak , maar nog steeds veel te veel , maar het is ook een hobby naast het schrijven en de vele dingen die ik meer doe.
Ook werd ik dit jaar gevraagd of mijn flarden mochten worden gebruikt bij advertentie van een crematorium voor dieren. ik vind dat prima, dat is op zeker, al merk ik wel dat ik steeds meer in de hoek beland van afscheid, loslaten, verwerken van verdriet. misschien ligt daar wel meer mijn kracht dan in de flarden die gaan over liefde.. kennelijk zijn daar al genoeg van... Al merk ik dat ik de laatste tijd ook heel erg bezig met dementie, door een vriendin van mijn moeder die steeds meer de grip op het leven verliest.. mijn moeder bezoekt haar regelmatig wat ik zo mooi en gaaf vind, de verhalen zorgen ook voor de nodige inspiratie.. Ook is er bijna elke maand een kleine bundel verschenen met fotos van wandelingen, vakantie of andere thema bundels, die net als al mijn werk te vinden is in de koninklijke bibliotheek in Den Haag. Zo heb ik dit jaar eindelijk 2 oude beloftes ingelost, ik had met twee vrienden afgesproken dat ik bij hun foto's flarden zou schrijven, dat heb ik dit jaar afgemaakt en laten bundelen tot een boekje, omdat dit zulk persoonlijk werk is, zijn deze bundels nergens te vinden, behalve in mijn en hun boekenkast.
Als ik zo het jaar terug bezie, kan ik alleen maar zien dat ik mijn handen dicht mag knijpen van geluk met mijn vriendenkring, mijn werk, de vele wandelingen, dat mijn moeder er nog is.. 2021 was zo rot nog niet...
Voor een ieder voor 2022 een mooi en goed jaar, ga genieten van alles wat op jouw pad komt, en pluk de kleine diamantjes die je ziet, laat soms de grotere hangen voor mensen die dat meer nodig hebben, dan denk ik dat 2022 nog veel mooier gaat worden..
Ook volgend jaar zal ik dagelijks een blog plaatsen zoals in de planning ligt.... met van alles..
Ga vooral genieten van deze wonderlijke wereld waar we in leven...
liefs Harry
Geen opmerkingen:
Een reactie posten