maid in Manhattan (film)

 

ik geef het toe een walgelijke film. maar oh wat heerlijk om deze film te bekijken op een koude avond ergens in november na een drukke dag op school... en wat is het voorspelbaar, en wat is het eigenlijk een niets zeggende film maar ik had hem niet willen missen.. heerlijk deze film. geen aanrader voor iedereen maar wel voor een keertje ongecompliceerd te kijken naar een film waarbij je niet hoeft te zoeken naar een diepere laag of ingewikkeld bij moet kijken.. maar gewoon dom kijken en uiteindelijk toch met tranen in de ogen zitten kijken naar het einde. die inderdaad voorspelbaar is.. heerlijk en ach wat is een goede film, is elke film die je raakt op wat voor manier niet gewoon een goede film...

recensie van de film:

Regie: Wayne Wang | 100 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Jennifer Lopez, Ralph Fiennes, Natasha Richardson, Stanley Tucci, Tyler Posey, Frances Conroy, Chris Eigeman, Amy Sedaris, Marissa Matrone, Priscilla Lopez, Bob Hoskins, Lisa Roberts Gillan, Maddi Corman, Sharon Wilkins, Jayne Houdyshell, Marilyn Torres, Lou Ferguson, Di Quon, Liliane Thomas

Alleenstaande moeder Marisa (Jennifer Lopez) werkt als kamermeisje in het Beresford Hotel, een hotel waar de behoeften van de klanten voorop staan en waarop zelfs geanticipeerd wordt. Het mag geen verrassing heten dat het een zeer luxueus en duur hotel is, maar Marisa en haar collega’s worden, zoals ze zelf omschrijft, minachtend bekeken of – meestal – niet eens opgemerkt. Ty, Marisa’s tienjarige zoontje, heeft een obsessie met de jaren zeventig, aangewakkerd door een themaweek op school, luistert alleen nog maar naar Simon & Garfunkel en weet alles van politiek, met name Nixon. Als Marisa gepusht wordt door collega en vriendin Stephanie (Marissa Matrone) om intern te solliciteren als manager, kan ze niet op de steun van haar moeder rekenen, die ervan overtuigd is dat het onmogelijk is om te klimmen op de sociale ladder. Wanneer diezelfde collega Marisa aanspoort een pak van Dolce & Gabbana ter waarde van 5000 dollar te passen (dat eigenlijk retour moet naar de winkel) ontmoet ze door een samenloop van omstandigheden Christopher Marshall (Ralph Fiennes), een Republikeinse senatorkandidaat, die ook in het hotel verblijft. Dankzij haar dure outfit verwacht hij dat Marisa ook een gast in het Beresford is en zij doet niets om hem uit die waan te halen. Het gaat fout als de vonk overslaat… Marisa weet niet hoe ze Chris de waarheid moet vertellen en Chris begrijpt niet waarom “Caroline” (want zo heet de echte bewoonster van de kamer waarin hij Marisa ontmoette) zo geheimzinnig is.

‘Maid in Manhattan’ is een romantische komedie van het soort waarvan er jaarlijks tientallen van de Hollywood fabrieksband rollen. Leuk gedurende de speelduur, maar daarna ben je het in minder dan de tijd die de film duurde vergeten. Jennifer Lopez speelt – ondanks haar Razzienominatie voor deze film – helemaal zo slecht nog niet en ook Ralph Fiennes doet wat hij kan met het verhaal. De chemie tussen de twee acteurs is niet van het niveau zoals Jennifer Lopez dat met George Clooney had in ‘Out of Sight’, maar ook weer niet helemaal afwezig. De grappigste momenten zijn die met het wijsneuserige zoontje Ty (Tyler Posey) (“I don’t think he’s after your money, mom”) en de assistent van Chris, Jerry Siegel (prachtrol van Stanley Tucci). Ook Bob Hoskins imponeert in een rol die veel te kort is (zijn afscheidstoespraak is misschien wel cliché, maar overtuigt toch). Natasha Richardson als de echte Caroline weet ook heel goed het leeghoofdige karakter neer te zetten.

Regisseur Wayne Wang maakte furore met films als ‘Smoke’ en ‘The Joy Luck Club’ en ‘Maid in Manhattan’ lijkt niet goed in dit rijtje te passen. Toegegeven, er had waarschijnlijk met een wat strakkere regie meer in het verhaal gezeten, zeker de komische momenten zijn wat schaars. Toch is ‘Maid in Manhattan’ best genietbaar, als de Bros onder de chocoladerepen. Niet geschikt voor cynici.