Vol onbegrip loopt ze al dagen naar de brievenbus, ze kijkt of er post is, afgezien van wat folders, wat kranten, een verdwaalde rekening, een enkele kerstkaart, is er niets..
Op kerstavond kijkt ze naar haar zorgvuldig opgehangen slinger voor de kerstkaarten die zouden komen... er hangen er welgeteld 3...
Ze begrijpt er niets van, ze had zelf 50 kaarten verstuurd, zorgvuldig geschreven met haar beverige hand, het koste haar moeite maar ze wilde ze toch schrijven en sturen, om haar dierbaren te laten weten dat ze aan ze denkt, dat ze hun allemaal het beste wenst, dat ze hoopt dat ze een mooi en goed nieuwjaar krijgen...
Ze kijkt nog eens naar haar slinger met kerstkaarten, vroeger hingen er wel 100 kaarten van mensen, ze werd er blij van, voelde dat ze erbij hoorde, ze stond nog in het leven . Natuurlijk is het minder geworden om te sturen dat begrijpt ze ook wel, er zijn haar veel mensen ontvallen, van 100 kaarten ging ze naar de 50, haar adresboekje staat vol met doorgestreepte namen, op haar verjaardagskalender in het toilet ziet ze achter veel namen de bekende data staan met een kruisje.. overleden dierbaren.
Daarom schrijft ze met zorg elk jaar weer haar kerstgroeten, koopt ze speciaal voor allemaal een kaart en schrijft ze er een persoonlijke tekst bij, ze is blij dat ze er nog zijn, dat ze ze nog herkent, ze weet dat er nog mensen zijn die haar kennen, haar verleden met haar delen, dingen weten die zullen verdwijnen als ze er niet meer is of als die anderen er niet meer zijn. Ze wil ze laten weten dat deze mensen voor haar heel kostbaar en belangrijk zijn, daarom is haar geen moeite te veel om deze kerst kaarten te sturen.
Ze vraag zich af waarom ze zo weinig kaarten heeft gekregen, zijn er misschien mensen overleden waarvan ze geen bericht heeft gehad.
Later veel later krijgt ze van veel mensen te horen, dat ze haar kaart zo mooi vonden en of ze die van hen ook zo mooi vond.. ze kijkt ze verbaasd aan, ze heeft geen kaart ontvangen.. van deze mensen..
Deze mensen zeggen echter dat ze zeker een kaart hebben verstuurd, via de mail, via een smsje. een appje.. waarop ze ze aankijkt? Mail? Appje? Smsje?.. ze heeft nog een oude telefoon zonder al die poespas, ze heeft geen internet omdat ze geen tablet heeft of een computer.. ze heeft niets ontvangen...
Terug thuis denkt ze aan haar zorgvuldig met liefde handgeschreven kaarten, de moeite die ze heeft gedaan met de mooiste kaarten uit te zoeken..
Ze is verdrietig. ze kijkt nog een keer naar haar kerstslinger met inmiddels 5 kaarten, drie van vrienden, eentje van de postcodeloterij en eentje van de krantenbezorger.. die laatste twee heeft ze maar uit pure ellende opgehangen om toch een beetje meer kaartjes te hebben..
Ach laten we toch stoppen met dat digitaal gedoe, (of naast een digitale groet gewoon iedereen een echt kaartje ) sturen met de kerst.... gewoon omdat het kan en gewoon omdat het toch heel veel vreugde geeft om een kaart te ontvangen van mensen die je dierbaar zijn... het moment waarop je je brievenbus opent en er liggen kerstkaarten in van mensen, de vreugde omdat je een kaart krijgt met een mooie tekst, de zorg en aandacht die iemand heeft gedaan om voor jou een kaart te maken of te schrijven, het moment van spanning wie zal wat hebben gestuurd etc.. dat is toch ook wat echt bij kerst hoort. Dat maakt kerst toch tot kerst...
( dit is een soort van kort kerstverhaal maar waar zeker een kern van waarheid in zit.... .. )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten