Gisteravond alleen naar de film gegaan, een film die me bij het eerste aanblik al raakte en die wilde ik zien en dus maar alleen er naar toe.. mede omdat ik voor mijn gevoel nou niet echt mensen had die deze film zouden willen zien.. Het klopte inderdaad er waren maar 9 mensen maar dat maakt het ook wel intiem tegelijk. Ik vroeg me wel af waarom mensen naar deze film gaan, ik als homoman begrijp het wel, ik wilde wel eens weten hoe dit is in zuid afrika. Maar de mannen die er zaten in hun blauwe spijkerbroeken, die alleen waren gekomen.. en die wel heel erg verlekkerd zaten te kijken naar de film, terwijl ze toch heel erg hetero over wilden komen.. vraag ik me af.. ook het meisje dat haar moeder van 67 had meegenomen naar deze film vraag ik me af wat ze er nu van vonden. Ik vroeg me dat zeker af tijdens de scene waar heftige homoporno werd getoond, en waar inderdaad in vol ornaat alles werd getoond wat god heeft verboden maar waar je soms zo van kan genieten. Tevens de verkrachtingsscene in de film vond ik afschuwelijk om te zien, en ook hoe het dan verder gaat. De hoofdrolspeler was een hele trieste man die zijn homogevoelens moest verbergen, hij sprak af en toe af met een aantal gelijkgestemden en die waren geen homo en wilden ook geen kleurlingen aan hun lijf.... maar ondertussen bedreven ze de liefde met elkaar in een kamer..... in het geheim. Steeds die verborgenheid, maar ook het verlangen naar een jongen de zoon van een vriend van hem, maar ergens gaat het een obsessie worden en stalkt hij die jongen tot in den treure.. ik vond het zeker een 5 op de score lijst van het parktheater maar deze film stemt in ieder geval behoorlijk tot nadenken.. mij zeker...
recenstie van de film
Schoonheid schuilt in het oog van de waarnemer. Obsessie ook. Skoonheid speelt zich af in een Zuid-Afrika dat we niet vaak zien: blank suburbia, waar je Afrikaans hoort en nauwelijks zwarten ziet. Een confronterend beeld van een conservatieve subcultuur, waar homoseksualiteit onbespreekbaar is.
François van Heerden heeft alles onder controle. De veertiger runt een goedlopende houthandel in Bloemfontein. Hij heeft een mooi huis, een lieve vrouw, geslaagde kinderen - kortom, hij bezit alle status die een conservatieve Zuid-Afrikaner zich kan wensen. Zo af en toe rijdt hij naar een afgelegen boerderij en blijft een avondje weg - maar wat zich daar precies afspeelt, hoeft niemand te weten.
Wanneer hij op het huwelijk van zijn dochter de 23-jarige Christian ontmoet, blijken de pijlers onder zijn keurige leven toch niet zo stabiel. De knappe verschijning van Christian laat François niet meer los.
Met Skoonheid bewijst de jonge Zuid-Afrikaanse regisseur Oliver Hermanus dat zijn sterke debuutfilm Shirley Adams (2009) geen toevalstreffer was. In zijn uitgebalanceerde, beklemmende tweede speelfilm gaat het om verdrongen lusten, vastgeroeste denkbeelden en de bokkensprongen die mensen maken wanneer hun levensovertuiging aan het wankelen wordt gebracht. Skoonheid was de eerste Afrikaans gesproken speelfilm die werd geselecteerd voor het filmfestival van Cannes.
Programmer Note door Gertjan Zuilhof:
Op het eerste gezicht is Skoonheid een heel andere film dan Oliver Hermanus' vorige en eerste film, Shirley Adams, waarvan vooral de beweeglijkheid blijft; het permanente volgen van de hoofdpersoon door een handheld camera. Skoonheid is wat dat betreft een meer klassieke film. De beelden zijn rustig en zorgvuldig gekadreerd. Goed, dat is de buitenkant. De eerste indruk.
Shirley Adams was geheel opgebouwd rond het personage waaraan de filmtitel was ontleend. Een rol die fenomenaal werd gespeeld door Denise Newman. Doordat zij veelal op de rug werd gefilmd terwijl zij van hot naar her rende, zou je vergeten dat de film toch vooral vanuit haar perspectief werd verteld. Dat we haar wereld door haar blik zagen. Zo gesteld had Skoonheid ook 'François van Heerden' kunnen heten naar de sterk door Deon Lotz gespeelde hoofdpersoon. Het is ook zijn perspectief dat het verhaal bepaalt en ook hier de acteur die de film draagt.
Op een inhoudelijk niveau is de verwantschap tussen de twee films nog sterker. Je zou kunnen denken dat Hermanus bezig is om een trilogie te maken over de nauwelijks verborgen agressie die onder de blanke bevolking van het nieuwe Zuid-Afrika leeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten