Natuurlijk was het gisteren heel spannend, de uitslagen van de examens komen binnen, en omdat ineens een aantal regels zijn veranderd is het extra spannend voor ons.. hebben we er goed aan gedaan en geven we de leerlingen genoeg mee en hebben ze dat wat ze konden leren inderdaad opgepakt en toegepast op een voldoende wijze..
De uitslag kwam binnen en we horen wederom bij een select groepje scholen met een hoog slaginspercentage.. we hebben 85 % geslaagd en aangezien we nog heel wat herkansers hebben hopen we natuurlijk op 100% als nog maar 95% stelt ons ook tevreden, dan zitten we nog steeds goed in de norm van alles.. Gisteren was ik vooral nieuwsgierig naar de buurjongen van mijn buren of die geslaagd was, mede omdat het toch wel een speciaal joch is in mijn hart. Lange slungel die ik van een onzeker jochie heb zien opgroeien naar een zelfverzekerde bink met vriendin en nu dus een diploma.. wat wil ik nog meer. Vandaag kwamen echter alle leerlingen op school om hun uitslag te halen, het papiertje en tevens de uitnodiging voor het feest van het examen, en dat gaat dit jaar weer spectaculair worden... dat is op zeker. Maar goed het was een komen en gaan van de vierde jaars, dus ik weer veel handen mogen schudden, ik heb weer heel even kunnen genieten van die gasten en gastinnen die blij zijn, maar toch breekt ook mijn hart een beetje als ik daar 1 van mijn pupillen zie zitten met bijna de tranen in zijn ogen omdat hij een her heeft.. en het wel kan halen, maar hij had zo graag toch nu er al bij gehoord. wat logisch is... dus daar heb ik mee zitten te praten, dit zijn toch de gasten die het juist nodig hebben dat er aandacht is. Opvallend vind ik dan wel dat de meeste collegas helaas alleen maar naar de geslaagden gaan en die genen die gezakt zijn of een her hebben dan ineens niet meer gezien worden.. dat vind ik jammer want die hebben juist dat extra duwtje nodig om er nog een keer voor te gaan , en ik kan dat weten want ik ben altijd nog diegene die altijd een herkansing heeft gehad bij vele examens.. dus daarom heb ik toch even tijd met hun besteed. zoals het hoort
Daarnaast was mijn dag een feestje, heerlijk gewoon, ik kon alleen maar geneiten, Een jongen zijn opa is overleden (opa knoopie) en hij zat er zo erg mee, het was te kort geleden dat zijn opa was overleden om hem in de rouwverwerking te stoppen dus ik heb mijn eigen manier maar gepakt om met hem te praten.. en steeds kwam naar voren dat de familie er niet over wil praten omdat ze zo verdrietig zijn en dat hij dat jammer vind want hij kan het niet kwijt. Dus ik hoorde het zo aan en zei tegen hem waarom ga je niet een boekje maken over opa zodat zijn verhalen bewaard blijven.. en dat zou hij gaan doen. en vandaag mocht ik zien wat het geworden was. het is een prachtig boekwerkje met verhalen over opa, over de naam opa knoopie, over wie opa was met fotos, en het mooie is dat zijn ouders, zijn oma en ooms en tantes. ook zo bezig zijn geweest hiermee dat ze ook nu kunnen praten over opa en zo aan het verwerken zijn... wat heerlijk is het soms.. en wat heb ik een heerlijke vak
Erg mooi dat het boekje over Opa Knoopie aan zoveel mensen steun geeft!
BeantwoordenVerwijderen