Recentie van de film:
Het samenspel tussen de acteurs François Cluzet en Omar Sy is in elke scène een feestje.
'Die straatjongens kennen geen medelijden, waarschuwt iemand de tot de nek verlamde miljonair Philippe als hij Driss aanneemt als zijn persoonlijke verzorger. Het is ook een absurde beslissing eigenlijk, zon jongen uit een banlieue aannemen die nog nooit van zijn leven een rolstoel heeft voortgeduwd. Sterker nog: een die liever een uitkering trekt dan werkt.
Maar tegen de tijd dat iemand dat uitspreekt in Intouchables, weet de kijker al feilloos wat Philippes antwoord zal zijn: dat gebrek aan medelijden is juist de reden dat hij hem koos.
De film Intouchables is wars van zieligdoenerij. In Frankrijk en ook daarbuiten ontpopte de film zich als een soortgelijke hit als Amélie (2001) en Bienvenue chez les Ch¿tis (2008) kleine, optimistische films die het plotseling in zich blijken te hebben een miljoenenpubliek te trekken.
Toch is dat in het geval van Intouchables niet heel vreemd. Het is een publieksvriendelijke film, een modern sprookje voor een land, of continent, dat worstelt met immigratieproblematiek.
Het verhaal rust op een serie tegenstellingen die in een komedie eigenlijk altijd werken en de film voor de meest uiteenlopende doelgroepen herkenbaar maken: rijk versus arm, hoge versus lage cultuur, blank versus zwart.
De regisseurs schuwen daarbij geen cliché natuurlijk flirt Driss hartstochtelijk met een blanke vrouw en steelt en blowt hij. En de ingedutte, brave miljonair blijkt natuurlijk wel een en ander te kunnen leren van Driss levensvreugde.
Dat dit alles gebaseerd is op een waargebeurd verhaal al was de donkere 'Driss in werkelijkheid een Marokkaanse jongen helpt als de film daarbij op tenenkrommend terrein komt.
Baanbrekend of origineel is het misschien allemaal niet, maar toch weet de film de middelmaat regelmatig te overstijgen. De regisseurs Eric Toledano en Olivier Nakache, die ook het scenario schreven, weten knap de balans tussen humor en drama te vinden. En het samenspel tussen de acteurs François Cluzet en Omar Sy is in elke scène een feestje.
Daarbij kan Sy zo lachen dat de wereld even lijkt open te breken en elk cultureel verschil overbrugbaar lijkt. Ook dat geeft Intouchables een onweerstaanbaar optimisme dat in deze tijd prettig verfrissend voelt.
Maar tegen de tijd dat iemand dat uitspreekt in Intouchables, weet de kijker al feilloos wat Philippes antwoord zal zijn: dat gebrek aan medelijden is juist de reden dat hij hem koos.
De film Intouchables is wars van zieligdoenerij. In Frankrijk en ook daarbuiten ontpopte de film zich als een soortgelijke hit als Amélie (2001) en Bienvenue chez les Ch¿tis (2008) kleine, optimistische films die het plotseling in zich blijken te hebben een miljoenenpubliek te trekken.
Toch is dat in het geval van Intouchables niet heel vreemd. Het is een publieksvriendelijke film, een modern sprookje voor een land, of continent, dat worstelt met immigratieproblematiek.
Het verhaal rust op een serie tegenstellingen die in een komedie eigenlijk altijd werken en de film voor de meest uiteenlopende doelgroepen herkenbaar maken: rijk versus arm, hoge versus lage cultuur, blank versus zwart.
De regisseurs schuwen daarbij geen cliché natuurlijk flirt Driss hartstochtelijk met een blanke vrouw en steelt en blowt hij. En de ingedutte, brave miljonair blijkt natuurlijk wel een en ander te kunnen leren van Driss levensvreugde.
Dat dit alles gebaseerd is op een waargebeurd verhaal al was de donkere 'Driss in werkelijkheid een Marokkaanse jongen helpt als de film daarbij op tenenkrommend terrein komt.
Baanbrekend of origineel is het misschien allemaal niet, maar toch weet de film de middelmaat regelmatig te overstijgen. De regisseurs Eric Toledano en Olivier Nakache, die ook het scenario schreven, weten knap de balans tussen humor en drama te vinden. En het samenspel tussen de acteurs François Cluzet en Omar Sy is in elke scène een feestje.
Daarbij kan Sy zo lachen dat de wereld even lijkt open te breken en elk cultureel verschil overbrugbaar lijkt. Ook dat geeft Intouchables een onweerstaanbaar optimisme dat in deze tijd prettig verfrissend voelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten