In kader van de Pride week zend de VPRO deze prachtige serie uit. Herkenbaar voor mij deze periode waarin de homoscene toch in een soort van angst leefde, de angst dat je aids zou krijgen, het plotseling beseffen dat houden van, seks hebben uit liefde je doodsvonnis kan betekenen, maakte het toch wat angstig in deze tijd. |Deze serie benadrukt dit enorm ook het je kop in het zand steken want het is in Amerika.. dus niet hier, of sterker nog, mijn toenmalige huisarts in Groningen waar ik mijn angst uit sprak voor deze ziekte zei letterlijk: "je hoeft je geen zorgen te maken, dit is iets wat in Amsterdam voorkomt en zeker niet in Groningen" naïef als ik toen was, geloofde ik dat ook nog, of misschien wilde ik dat wel geloven.. dat zal het eerder zijn geweest.
Ik herken daarin trouwens ook iets van wat nu speelt met Corona.. hoe naïef kunnen we denken dat als een virus in China is, niet naar Nederland kan komen.. en dan nog als het in Brabant is dan blijft het daar.. ik denk dat we inmiddels toch wel moeten weten dat een virus zich niet laat stoppen, in tegenstelling met het aids virus, dat zich via bloed met bloedcontact verspreid.. of met besmet sperma, gaat het Corona virus via de lucht.. dus .. dat hou je niet tegen. dat trekt zich niets aan van een landsgrens laat staan een provincie grens.. dat gaat zijn weg.
Gelukkig zijn er in mijn naaste omgeving niemand besmet geraakt met deze virus, maar als ik de serie its a sin bekijk, moet ik zeggen dat het soms ook wel erg over de top gaat met het vrije seksleven.. er zullen zeker mensen zijn die dit zo vrij doen maar er zijn ook genoeg mensen die dat niet doen..
de muziek in deze serie is een feest der herkenning maar ook de onwetendheid van mensen over het virus, ook de reactie, een kopje waar uit gedronken is door iemand die besmet is, grondig afwassen, en daarna ook nog in gruzelementen slaan zodat deze niet meer gebruikt kan worden.. of in een ziekenhuis dat iemand die daar ligt niet eens eten op zijn kamer krijgt dat word voor de deur gezet want anders word je ziek.. ook de prachtige scene waarin een vriendin het huis van een vriend van haar binnen komt die aids heeft waar zijn vader en zus zijn bezig in te pakken om die vriend mee te nemen naar zijn woonplaats, zij roze afwashandschoenen aan heeft, waarop de zus in paniek raakt en daar alleen maar over kan blijven door gaan.
Ik vind het een serie die mij raakt intens raakt omdat het ook de angst aanstipt die in die tijd heerste maar ook omdat er naast de triestheid ook nog humor in zit.. prachtige serie een aanrader om hem terug te kijken als je hem gemist hebt .
Wat een respect heb ik voor mensen als Jill, de wereld zou er voor veel mensen zo veel mooier en beter uit zien als we meer Jills zouden hebben in deze wereld...
recensie van de serie
It’s a Sin, over de gayscene in het Londen van de jaren tachtig, deelt een paar emotionele dreunen uit ★★★★★
Davies is een meester in het doseren van de dramatische momenten, die, en dat is de aard van de ziekte, angstaanjagend voorspelbaar zijn, maar binnen de serie toch met regelmaat het kleed onder de kijker vandaan trekken. It’s a Sin is voorlopig de serie van het jaar.
It’s a Sin is een nummer van de Pet Shop Boys dat begint met de regels When I look back upon my life/it’s always with a sense of shame. Die schaamte in al zijn vormen en gedaanten, en de manier waarop hij overwonnen wordt, staat centraal in de indrukwekkende serie It’s a Sin van Russell T. Davies. Hij maakte ook Years and Years (die deze krant vorig jaar tot een van de series van het jaar verkoos) en het baanbrekende Queer as Folk (1999).
De vijfdelige serie speelt zich af binnen een groep vrienden in Londen tussen 1981 en 1991, de stad waar Ritchie Tozer (Olly Alexander) in de eerste aflevering naartoe verhuist. Hij ontvlucht het benauwde en homofobe milieu op het Isle of Wight, om dat in te ruilen voor de vrijgevochten gay scene van Londen waar hij zich volkomen aan overgeeft, in een roes van bevrijding. Hoe bont zijn leven ook is; het feit dat hij zijn ware aard altijd voor zijn ouders verborgen heeft gehouden, blijft hem plagen. Het ontkennen van de realiteit gaat hem ook op een andere manier achtervolgen.
Mocht je denken: waar ken ik die hoofdrolspeler toch van? Olly Alexander is ook de zanger van het Britse synth-poptrio Years & Years, dat met het nummer King een monsterhit had en een videoclip die 244 miljoen keer is bekeken.
Davies, die het verhaal deels baseerde op zijn eigen ervaringen en vriendenkring uit die periode, zet in die eerste aflevering niet alleen volkomen overtuigend het jaar 1981 in deze Londense subcultuur neer; hij introduceert ook elegant de rest van een bont gezelschap van vrienden die elkaars nieuwe familie vormen. De manier waarop de camera tijdens feesten door de gangen en vertrekken dwaalt, en flarden van muziek, ontmoetingen, gesprekken en seks oppikt, is al net zo overtuigend als in de briljante feestfilm Lovers Rock, het meesterwerk van Steve McQueen uit 2020. En vergeet daarbij niet de jonge acteurs die een aantal onvergetelijke rollen neerzetten.
Al in die eerste aflevering schuift er een schaduw over het leven van de vriendengroep als een voorlopig nog ongenoemde en mysterieuze ziekte de eerste slachtoffers maakt in de omgeving van de Londense vriendengroep. Davies verweeft de vaak hartverscheurende persoonlijke verhalen met een bittere geschiedenis van de aidsepidemie in Engeland, die vergezeld ging met onwetendheid, angst, hypocrisie, ontkenning en fabels; de historische parallellen liggen voor het oprapen.
De laatste aflevering van It’s a Sin, een serie die steeds twee jaar vooruit in de tijd springt, speelt zich af in 1991. De kijker mag zich schrap zetten voor een paar emotionele dreunen, die zorgvuldig zijn voorbereid in de eerdere afleveringen. We keren terug naar het Isle of Wight waar Ritchie niet langer de waarheid kan verbergen, niet voor zijn ouders (Keeley Hawes is fenomenaal als zijn moeder), en niet voor zichzelf.
Davies is een meester in het doseren van de dramatische momenten, die, en dat is de aard van de ziekte, angstaanjagend voorspelbaar zijn, maar binnen de serie toch met regelmaat het kleed onder de kijker vandaan trekken. It’s a Sin is voorlopig de serie van het jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten