Na een turbulente dag van oudejaarsdag... opstaan, beslag maken, alles klaar maken , sporten, daarna snel door naar huis, een opkomende verkoudheid. maar ach dat went ook wel weer. Snel bakken, in bad, nog snel even wat restanten bijwerken die nog wat nodig hadden, opruimen, schoonmaken.. inpakken en vertrekken naar Capelle om vriend Frans op te halen, om daarna bij Chris en Rick oud en nieuw te vieren in Rotterdam..
Kortom me vreselijk gehaast die dag, maar het lukte me om precies op tijd in de auto te stappen zodat ik keurig om half 4 bij vriend Frans voor de deur zou staan.. Ideaal zou je zo zeggen. Onderweg was het heel relaxt, niet druk, geen gedoe, kortom een heerlijke rit voor mij.
Om precies half vier, hoe krijg ik het voor elkaar, stond ik dan ook bij vriend Frans voor de deur. Een appje gestuurd met de opmerking.. dat ik er was.. Even hoorde ik niets, dacht even Frans is niet thuis of nog erger ligt ergens voor apegapen in zijn huis... maar nee, er kwam een appje. ik ben mijn sleutels kwijt..
Kortom geen punt, ik maakte nog het grapje ouderdom.. maar geen reactie meer.. na ongeveer 15 minuten, kwam Frans naar buiten, stapte de auto in en maakte de opmerking dat hij het er niet over wilde hebben..... Frans kenende zegt hij dit een paar keer en dan komt toch wel het verhaal.. en zo geschiede.. Bleek dat Frans de sleutels al van te voren in zijn tas had gedaan die mee moest maar daar kon hij ze even niet vinden.. in 15 minuten.. maar ach dat mocht de pret niet drukken, we gingen naar Rotterdam om in de Loft van Chris en Rick te genieten van alle het goede van 2016 en om zo knallend met prachtig vuurwerk in Rotterdam 2017 te ontvangen met open armen.
De weg naar het huis van Rick en Chris is één rechte weg, wat heerlijk is dat.. je kunt gewoon doorrijden en komt dan vanzelf aan bij de plek waar ze wonen. De auto geparkeerd, vlak voor de deur, om daarna hun riante woning te betreden.. Zoals altijd is het meteen gedoe als we bij elkaar komen, het is leuk gedoe, er moeten dingen opgeruimd, de kat vliegt onder het bed, we moeten schoenen uit, we moeten tassen uitpakken en noem maar op.. Maar het is altijd thuis komen.
Heerlijk zitten te praten onder het genot van de oliebollen, die dit keer, al zeg ik het zelf, door het ad vast als uitmuntend zullen worden omschreven.. luchtig met een variatie van rozijnen en krenten.. kortom een must voor een ieder.
Een heerlijke maaltijd, door Chris en Rick verzorgd met een toetje van Frans, en toen het spel der spelen op tafel.. namelijk 30 seconden. wat een heerlijk spel is dit.. ik moet er altijd vreselijk om lachen.. zeker als je dingen omschrijft en je maatje zegt gekke dingen zoals.. Robbeneiland, president.. Zuid afrika.. Winnie.. en de opmerking komt Winnie the Phoe.. kortom hilarisch.. of de opmerking als het gaat om Facebook. De omschrijving is... Jij zit er regelmatig op... dat Frans dan een naam brult van een niet nader te noemen persoon..
Kortom de tranen biggelen ons over de wangen van het lachen.
Om net iets na elf uur, Chris en ik hadden natuurlijk gewonnen, 2 keer van de 3 spelletjes, hebben we ons opgemaakt voor de overgang.. dus snel even naar toilet, champagne glazen gevuld, de mijne met spa rood. toch bubbels.. en terwijl we aftelden na 2017, gaan er toch altijd wel wat mooie dingen door je hooft, maar ook vragen over 2017. zoals heb ik dan nu eindelijk de mini gewonnen of misschien sterker nog zoveel miljoen.. het antwoord weet ik nog niet, ik heb nog niet gekeken, maar heb het vermoeden van niet, er stonden geen mensen met vlaggen etc voor mijn deur toen ik thuis kwam.
Het is heerlijk om het nieuwe jaar in te luiden met de mensen die je dierbaar zijn, waar je je thuis voelt en wat goed voelt als je er bent.. Eigenlijk kan een nieuw jaar niet beter beginnen.
Om 1 uur besloten Frans en ik om terug te gaan naar Capelle, waarna ik terug rij naar Alphen, niet wetende dat er onderweg de nodige obstakels zijn. zoals de afgesloten weg naar Capelle, en we dus via de Maastunnel moesten.. dwalend door nachtelijk Rotterdam, met daarbij een tom tom die wel duidelijk is maar naar wie ik dus bijna niet luister, kwamen we uiteindelijk om kwart voor 2 aan in Capelle.. waarna ik nog mijn rit heb voortgezet zodat ik rond kwart over 2 in het rustige Alphen aan kwam.. even nog gezeten. daarna het bed in om op nieuwjaarsdag pas om half 2 uit mijn bed te komen.. ik had het kennelijk nodig.. en ja de verkoudheid... de griep heeft mij gevangen de eerste dag van het jaar.. ideaal mag ik met een goede reden mijn nieuwjaarsduik in bed doen.. wat een geweldig leven.... genieten
Kortom me vreselijk gehaast die dag, maar het lukte me om precies op tijd in de auto te stappen zodat ik keurig om half 4 bij vriend Frans voor de deur zou staan.. Ideaal zou je zo zeggen. Onderweg was het heel relaxt, niet druk, geen gedoe, kortom een heerlijke rit voor mij.
Om precies half vier, hoe krijg ik het voor elkaar, stond ik dan ook bij vriend Frans voor de deur. Een appje gestuurd met de opmerking.. dat ik er was.. Even hoorde ik niets, dacht even Frans is niet thuis of nog erger ligt ergens voor apegapen in zijn huis... maar nee, er kwam een appje. ik ben mijn sleutels kwijt..
Kortom geen punt, ik maakte nog het grapje ouderdom.. maar geen reactie meer.. na ongeveer 15 minuten, kwam Frans naar buiten, stapte de auto in en maakte de opmerking dat hij het er niet over wilde hebben..... Frans kenende zegt hij dit een paar keer en dan komt toch wel het verhaal.. en zo geschiede.. Bleek dat Frans de sleutels al van te voren in zijn tas had gedaan die mee moest maar daar kon hij ze even niet vinden.. in 15 minuten.. maar ach dat mocht de pret niet drukken, we gingen naar Rotterdam om in de Loft van Chris en Rick te genieten van alle het goede van 2016 en om zo knallend met prachtig vuurwerk in Rotterdam 2017 te ontvangen met open armen.
De weg naar het huis van Rick en Chris is één rechte weg, wat heerlijk is dat.. je kunt gewoon doorrijden en komt dan vanzelf aan bij de plek waar ze wonen. De auto geparkeerd, vlak voor de deur, om daarna hun riante woning te betreden.. Zoals altijd is het meteen gedoe als we bij elkaar komen, het is leuk gedoe, er moeten dingen opgeruimd, de kat vliegt onder het bed, we moeten schoenen uit, we moeten tassen uitpakken en noem maar op.. Maar het is altijd thuis komen.
Heerlijk zitten te praten onder het genot van de oliebollen, die dit keer, al zeg ik het zelf, door het ad vast als uitmuntend zullen worden omschreven.. luchtig met een variatie van rozijnen en krenten.. kortom een must voor een ieder.
Een heerlijke maaltijd, door Chris en Rick verzorgd met een toetje van Frans, en toen het spel der spelen op tafel.. namelijk 30 seconden. wat een heerlijk spel is dit.. ik moet er altijd vreselijk om lachen.. zeker als je dingen omschrijft en je maatje zegt gekke dingen zoals.. Robbeneiland, president.. Zuid afrika.. Winnie.. en de opmerking komt Winnie the Phoe.. kortom hilarisch.. of de opmerking als het gaat om Facebook. De omschrijving is... Jij zit er regelmatig op... dat Frans dan een naam brult van een niet nader te noemen persoon..
Kortom de tranen biggelen ons over de wangen van het lachen.
Om net iets na elf uur, Chris en ik hadden natuurlijk gewonnen, 2 keer van de 3 spelletjes, hebben we ons opgemaakt voor de overgang.. dus snel even naar toilet, champagne glazen gevuld, de mijne met spa rood. toch bubbels.. en terwijl we aftelden na 2017, gaan er toch altijd wel wat mooie dingen door je hooft, maar ook vragen over 2017. zoals heb ik dan nu eindelijk de mini gewonnen of misschien sterker nog zoveel miljoen.. het antwoord weet ik nog niet, ik heb nog niet gekeken, maar heb het vermoeden van niet, er stonden geen mensen met vlaggen etc voor mijn deur toen ik thuis kwam.
Het is heerlijk om het nieuwe jaar in te luiden met de mensen die je dierbaar zijn, waar je je thuis voelt en wat goed voelt als je er bent.. Eigenlijk kan een nieuw jaar niet beter beginnen.
Om 1 uur besloten Frans en ik om terug te gaan naar Capelle, waarna ik terug rij naar Alphen, niet wetende dat er onderweg de nodige obstakels zijn. zoals de afgesloten weg naar Capelle, en we dus via de Maastunnel moesten.. dwalend door nachtelijk Rotterdam, met daarbij een tom tom die wel duidelijk is maar naar wie ik dus bijna niet luister, kwamen we uiteindelijk om kwart voor 2 aan in Capelle.. waarna ik nog mijn rit heb voortgezet zodat ik rond kwart over 2 in het rustige Alphen aan kwam.. even nog gezeten. daarna het bed in om op nieuwjaarsdag pas om half 2 uit mijn bed te komen.. ik had het kennelijk nodig.. en ja de verkoudheid... de griep heeft mij gevangen de eerste dag van het jaar.. ideaal mag ik met een goede reden mijn nieuwjaarsduik in bed doen.. wat een geweldig leven.... genieten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten