Na een heerlijke avond in Rotterdam bij de Kuip gingen we vanavond op weg naar een wat ander soort vermaak. Sinds we de eerste show zagen van jeans gaan we elk jaar weer. Het is heerlijk om jongen mensen zo vol enthousiasme bezig te zien met het vak dat ik zo geweldig vind.
Ondanks dat de voorspellingen in eerste instantie niet zo gunstig waren bleek het toch heel goed te doen, in de aanrijd route was wat mistig onderweg, maar aangezien half Nederland nog vakantie heeft, of onderweg is van of naar een vakantie.. was het heel relaxt onderweg.. ik was er inderdaad heel snel wederom.
Natuurlijk eerst ff bij Frans gezeten bij praten, want ja we hadden elkaar vrijdag nog gezien en dan moet er toch bij gepraat worden over van alles en nog wat...
Daarna naar het theater. Opvallend is altijd wel dat wij toch wel behoren tot het graag geziene publiek, we krijgen speciale aandacht van de portier.. de mevrouw die alles regelt, groet ons persoonlijk en dit keer gaf ze ons de beste wensen.. gelukkig niet met zoenen.., daarnaast bleken wij toch wel tot de jongere generatie te horen dit keer.. ook wel een keer leuk om als benjamin te boek te staan bij jeans...
De show is een bruisend bad van energie, zo gaaf en leuk, ze dansen, zingen, met geweldige stemmen, af en toe kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat er soms een noot wat vals was, of dat het niet helemaal verstaanbaar was, maar dat kan ook komen dat ik nogal verkouden ben..
Daarnaast is het gebruikelijk bij Jeans dat je mee moet klappen.. en dan zit er een ritmegestoorde man op de eerste rij, die dat dus niet kan.. juist ik.. en waar zit ik naast een man die als het ware met ritme in zijn lijf is geboren... kortom. ik klap wat, lach wat naar de artiesten.. die onderling elkaar lijken aan de te duwen van kijk die man kan het niet.. en als ik het dan wel kan. veranderen ze het ritme.. kortom dit is een lange weg tot ontwikkeling die ik moet gaan...
Zou het kunnen dat ik het zo wie zo altijd al lastig vind in de maat te lopen dat ik daarom ook niet in de maat kan klappen?
De show was wederom grandioos goed, de verkledingen, de manieren van zingen, soms de bewerkingen van hoe ze liedjes brengen.. 8 jongen mensen die aan het begin staan van hun weg naar wie weet hoe bekend en beroemd of een rol in Wie is de Mol je weet het nooit.
Deze voorstelling wederom een aanrader..
om met de titel van de show te spreken... Magic, terug naar huis werd er mist voorspelt.. wat een magisch dat het KNMI er zo vaak heerlijk naast zit... en dat er mensen er naar luisteren.. het was doodstil onderweg en inderdaad bijna geen mist... 1 klein bankje... maar ach daar was ik zo doorheen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten