Deze week wilde ik met de leerlingen van de ISK eens kijken hoe de politie te werk gaat. Dus ik pakte uit mijn verkleedklerenkast de politiejas die er hangt.
Het is inderdaad precies hetzelfde model als hierboven, als het niet de jas.
Ik hing de jas voor de klas en begon een verhaal over de politie wat ze zoal doen en wat ze aanpakken. Ongeremd als ik soms kan zijn, vertelde ik spontaan over dat de jas die daar hing, de jas is geweest van mijn vader. Hij was politieagent en droeg deze jas vaak. Terwijl ik dit vertelde besefte ik ineens hoe stil de leerlingen waren. Ik vertelde er ook bij dat mijn vader 5 jaar geleden was overleden.
Een leerling stak zijn vinger op en zei, dat is mooi meester dan kunt af en toe nog de geur van uw vader ruiken.. ( ik geef toe heb het een beetje Nederlandser gemaakt dan het werd gezegd, maar toch de strekking is het zelfde: Mener u kunt ruiken uw vader, als u aantrekt< zo was het ongeveer>)
Ik vond dit zo mooi en bedacht me dat dat zou kunnen, ware het niet dat deze jas al jaren in mijn lokaal hangt en dus al veel gestoomd en gebruikt is. Ik herinner mijn vader altijd extra als ik even ruik aan het flesje Bleu Stratos, dat vond mijn vader een geweldige geur en gebruikte die dan ook graag en vooral veel... Denk dat als je ouder word naast je zicht, je gehoor ook je reuk achteruit gaat, zodat je denkt ik gebruik heel weinig maar je loopt wel met een wolk van geuren om je heen, en dan nog denken dat je dus geen geurtje op hebt.. maar dat kan ook iets zijn wat ik bedenk. Al moet ik wel zeggen, ik ruik wel steeds beter, en het valt me op dat veel mensen dicht bij je komen staan en dat ze toch een bepaalde lucht uit hun mond produceren wat niet altijd even aangenaam is of prettig... maar goed dit is even een zijstraatje...
Het mooie was dat alle klassen die dus een scene mochten spelen waarin eentje de politie was, de ander een boef of wat dan ook, iedere leerling die deze jas aantrok het met zoveel respect deed, alsof het goud was.
Daar heb ik natuurlijk over nagedacht, en besefte me dat het vooral de leerlingen waren die in hun eentje naar Nederland zijn gekomen, die eigenlijk niets meer hebben van hun ouders of familie, voor hun is dit zo iets kostbaars, iets tastbaars en daar gaan ze dan ook met zorg mee om omdat ze het belangrijk vinden voor mij.
Het was wederom een les waarin ik erg blij ben geworden, wat blijft lesgeven aan de isk klas toch een mooi kadootje.
Ineens zomaar gisteravond kreeg ik een foto van een nichtje naar mij toegestuurd van mijn vader, heel jong toen nog, in zijn politiepak, zo gaaf dit.. nu is het verhaal zomaar ineens rond en af
Het is inderdaad precies hetzelfde model als hierboven, als het niet de jas.
Ik hing de jas voor de klas en begon een verhaal over de politie wat ze zoal doen en wat ze aanpakken. Ongeremd als ik soms kan zijn, vertelde ik spontaan over dat de jas die daar hing, de jas is geweest van mijn vader. Hij was politieagent en droeg deze jas vaak. Terwijl ik dit vertelde besefte ik ineens hoe stil de leerlingen waren. Ik vertelde er ook bij dat mijn vader 5 jaar geleden was overleden.
Een leerling stak zijn vinger op en zei, dat is mooi meester dan kunt af en toe nog de geur van uw vader ruiken.. ( ik geef toe heb het een beetje Nederlandser gemaakt dan het werd gezegd, maar toch de strekking is het zelfde: Mener u kunt ruiken uw vader, als u aantrekt< zo was het ongeveer>)
Ik vond dit zo mooi en bedacht me dat dat zou kunnen, ware het niet dat deze jas al jaren in mijn lokaal hangt en dus al veel gestoomd en gebruikt is. Ik herinner mijn vader altijd extra als ik even ruik aan het flesje Bleu Stratos, dat vond mijn vader een geweldige geur en gebruikte die dan ook graag en vooral veel... Denk dat als je ouder word naast je zicht, je gehoor ook je reuk achteruit gaat, zodat je denkt ik gebruik heel weinig maar je loopt wel met een wolk van geuren om je heen, en dan nog denken dat je dus geen geurtje op hebt.. maar dat kan ook iets zijn wat ik bedenk. Al moet ik wel zeggen, ik ruik wel steeds beter, en het valt me op dat veel mensen dicht bij je komen staan en dat ze toch een bepaalde lucht uit hun mond produceren wat niet altijd even aangenaam is of prettig... maar goed dit is even een zijstraatje...
Het mooie was dat alle klassen die dus een scene mochten spelen waarin eentje de politie was, de ander een boef of wat dan ook, iedere leerling die deze jas aantrok het met zoveel respect deed, alsof het goud was.
Daar heb ik natuurlijk over nagedacht, en besefte me dat het vooral de leerlingen waren die in hun eentje naar Nederland zijn gekomen, die eigenlijk niets meer hebben van hun ouders of familie, voor hun is dit zo iets kostbaars, iets tastbaars en daar gaan ze dan ook met zorg mee om omdat ze het belangrijk vinden voor mij.
Het was wederom een les waarin ik erg blij ben geworden, wat blijft lesgeven aan de isk klas toch een mooi kadootje.
Ineens zomaar gisteravond kreeg ik een foto van een nichtje naar mij toegestuurd van mijn vader, heel jong toen nog, in zijn politiepak, zo gaaf dit.. nu is het verhaal zomaar ineens rond en af
Geen opmerkingen:
Een reactie posten