vrijdag 11 november 2016

bijzondere uitnodiging

Maandag kreeg ik van een leerling deze uitnodiging in mijn handen gedrukt. Ik las hem en dacht meteen ik wil hier graag heen, dit zijn de leerlingen die als Alleenstaande Minderjarige Asielzoeker (AMA) te boek staan. Ze zijn vaak in hun eentje de reis gaan doen en komen aan in Nederland en worden dan eerst in een Asielzoekerscentrum geplaatst, waarna ze soms over gaan naar een huis met veel andere jongens, en als ze ongeveer 17 zijn verhuizen ze naar een huis waar ze begeleid kamerbewoning krijgen. Ik had en afspraak staan met een oud leerling, maar toen ik hem een bericht gaf dat ik voor school een afspraak had gekregen vond hij het geen probleem om onze afspraak te verzetten, beiden wisten we toen nog niet dat we door onze drukke bezigheden pas half december zouden zien.. maar ach, dan staat de kerstboom er dus is het extra gezellig.

Deze huizen zijn vrij nieuw in Alphen aan den Rijn, dus ik juich het met heel mijn hart toe dat ze ons en ook de buren hebben uitgenodigd om op een avond langs te komen.
Ik heb geen moment geaarzeld ik zei meteen ik kom.. dus ik ging vanavond naar deze 8 jongens van onze school. Later bleken er maar 7 te wonen en eentje een oud leerling die ik ook al kende maar van wie ik de naam kwijt was. Heel gaaf was het. De boys hadden allerlei hapjes gemaakt, ook uit eigen land, ze hadden chips en koekjes etc, Ze hadden heel veel mensen uitgenodigd, en er waren naast bijna alle docenten van de ISK, ook buren die natuurlijk nieuwsgierig waren naar deze jongens. Ze waren zo trots deze boys. We mochten hun kamers zien, en die zijn prachtig ingericht. sommigen hebben er echt al een soort van huisje van gemaakt met een stukje vloerbedekking voor hun bed, fotos aan de muur en noem maar op.sommigen hebben niets staan, alleen twee nieuwe schoenen op de verwarming.. ik denk dat ze denken dat Sinterklaas iets in die schoenen gaat doen.

Het was echt erg gaaf om deze jongens in hun eigen huisje te zien, Je zag duidelijk de rolverdeling, je zag ook hoe ze met elkaar omgaan, maar ook de begeleiders zagen we. Ik vond het zo bijzonder om dit te zien. Een jongen, stil en verlegen, mochten we zijn kamer zien, en zagen zijn buro helemaal vol met kerstspullen die hij gekocht had,  zo aandoenlijk, de foto van zijn moeder die er stond en toen ik hem er naar vroeg de tranen in zijn ogen. Een ander jongen had op zijn kamer zijn gebedskleed liggen en zijn kap die hij draagt als hij gaat bidden. Weer een ander had er sport dingen staan. Ook de humor die ze hebben, namelijk dat een kamer van een jongen de badkamer was.. geweldig gewoon.

Wat ik erg verwarmend vond was dat de jongens zo blij waren dat we er waren, ze genoten zichtbaar van alles van ons, en waren trots op hun hapjes die ze hadden gemaakt maar ook op hoe ze woonden.

Wat ben ik blij dat ik deze avond heb mogen beleven en wat een goede zet ook naar de buren toe, ook dat ze kwamen, een man vertelde meteen dat hij de boys, toen hij hun keyboard zag staan, ze les wilde geven. Een ander gezin zei meteen, als er wat is kom maar bij ons, we hebben van alles, en heb je een lekke band of wat dan ook kom maar we helpen je altijd.

Zo mooi deze buren en ook dat ze zo open zijn. Na alle ellende door de verkiezingen van Trump krijg ik hoop als ik zie hoeveel mensen in Alphen zich openstellen voor deze jongens, dat ze hun opnemen in hun midden en dat ze zo blij zijn dat ze er zijn.

De wereld heeft gelukkig ook nog mensen met een hart op de goede plek voor deze gasten.. dat raakt me heel diep van binnen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten