een mooi kado

 

Ondanks dat ik uit kon slapen deze ochtend, begon de dag traag, het is toch wel bijzonder dat als je uit kan slapen je dan eigenlijk alleen maar moeier bent... zal ook wel het weer zijn neem ik aan maar toch ik baalde wel. Naar mijn werk, waar ik mijn eerste gesprek had met een leerling die wat lastig zit met zichzelf en thuis, het doet met goed als ik ontdek dat hij het benoemen kan en dat hij het dus goed ziet. Het is niet niks wat hem allemaal overkomt. Ik kan hem gelukkig met mijn gesprekken helpen en luisteren en ik zie de rust komen in hem. Daarna lessen geven aan de kids en die zijn zo leuk, wat een kado is dat altijd heerlijk. Daarna had ik een tussenuur, en kon ik met nog een leerling praten die niet zo lekker zit, dus dat was heerlijk om te doen. Terwijl ik in mijn lokaal bezig was met wat op te ruimen, hoorde ik iemand zingen op de gang, en ineens komt iemand binnen en ik zie een oud leerling die 5 jaar geleden is vertrokken. Buchari.. een jongen uit Somalië waar ik zoveel mee heb gepraat, die ik zo vaak tegen de haren in heb gestreken, die ik zo vaak getroost heb omdat hij het niet meer zag zitten. Het was voor dat joch zon strijd, gekomen uit een land omdat het daar niet veilig is en je moeten aanpassen in een land waar je niet wilt zijn, luisteren naar anderen die je meester of juf zijn, en die ene docent is ook nog een ganisch of te wel homo... Het mooie is hij komt binnen, en ik zie hem ik merk dat ik begin te stralen, en hij ook, Hij ziet me, en komt naar me toe in mijn lokaal en omhelst me spontaan en zegt alleen maar ik moest weer even hier zijn om u te zien. Zo mooi vind ik dat, ik vraag hem natuurlijk het hemd van zijn lijf omdat ik wil weten hoe het gaat en wat hij doet en hoe het is of hij al gaat trouwen.. Het blijkt dat hij een meisje kent uit Oostenrijk en daar mee gaat trouwen,  hij laat me vol trots de foto zien. Ik prijs haar de hemel in en zeg dat ze een goede keus is. Dan valt hij even stil en zegt tegen mij dat hij spijt heeft van hoe hij zich heeft gedragen, ik luister aan hem, zie de tranen in zijn ogen, en besef dat het heel diep zit. Ik leg hem uit dat ik hem begrijp en dat ik ook van hem heb geleerd dat we soms kinderen even moeten laten zijn, dat we ze moeten laten blijven zoals ze zijn. Dat ik heb geleerd, dat de kinderen eerst hun boosheid, verdriet of wat hun ook dwars zitten ene plek moeten geven voordat we ze ook wat dan ook willen leren. Helaas is ons systeem anders we moeten meteen aan de bak maar toch, deze kinderen hebben tijd nodig om hun verlies te verwerken. Hij bevestigd dit en dat heb ik met name van hem geleerd. Hij begrijpt wat ik zeg en hij wrijft de tranen uit zijn ogen, en omhelst me weer opnieuw en slaat dan op zijn hart waardoor ik weet dat ik in zijn hart zit. Dit is gebruikelijk voor vele Arabische mensen, als ze op hun hart slaan als ze je een hand geeft of omhelst dan zeggen ze je zit in mijn hart voor altijd. Dat vind ik mooi. Hij bleef wat hangen en ik heb hem gevraagd of hij aan de tweede groep van de isk wil vertellen hoe het hem is vergaan, mede omdat hij een succesverhaal is. Hij is momenteel vliegtuig ingenieur in opleiding en reist over de hele wereld. met zijn 21 jaar. Mijn collega en vriendin Els had dit kennelijk ook al bedacht want ze kwam na een korte pauze aanlopen met Buchari om hem zijn verhaal te laten doen bij mij, moest ik wel om lachen. Nadat ik hem even op weg had geholpen begon hij zijn verhaal over zijn komst in Nederland en tot aan nu, zo mooi verteld een verhaal vol hoop en kracht. en hard werken en willen. Ik was stil hiervan. Hij vertelde aan de kinderen dat alles te maken heeft met communicatie, dat hij soms bij zijn buren aanbelt die Nederlander zijn en daar tv gaat zitten te kijken, zo mooi vind ik dat. Hij doet er alles aan om het Nederlands nog beter te leren. Het was voor zowel mij als de leerlingen een zinvol uurtje om te vertellen over zijn leven,. Een verhaal van hoop en knokken en kracht, zo goed, de leerlingen die het somber inzagen begrepen ineens dat de isk niet een eindpunt is maar een begin van een nieuw leven en dat ze hard moeten werken.. en dat doen ze.. een mooi kado deze dag... heerlijk