Heb ik weer, net voordat ik naar Istanbul ga, doe ik weer wat doms. Ik kom thuis gisteravond, ik trek mijn trui uit en meteen sla ik mijn duimnagel in mijn voorhoofd. Gevolg, een bloedende wond. Geen lotus die het zal bedenken, geen examen commissie van de lotus die het goed keurt, maar toch ik heb mijn hoofdwond opgelopen met dus iets heel doms, gewoon mijn trui uit trekken. Geen stoere verhalen met knokpartijen, of de wat subtielere versie dat ik mijn hoofd heb gestoten, nee ik heb weer een verhaal wat niemand geloofd. Kom ik binnen op school, geen kind die iets zegt, het is kennelijk normaal dat ik met zon wond op mijn voorhoofd zit, loop ik door de gangen, mijn collega's zeggen niets, men zwijgt. loop ik over het plein, geen hond zegt wat, maar men kijkt wel. De hele ochtend loop ik dus rond met een wond op mijn hoofd maar niemand vraagt wat. Ook wel goed hoor, omdat ik weet dat ik een duf verhaal heb over mijn wond.
Dus ik zwoeg me door de ochtend heen, ga naar de sportschool, en moet zeggen ik ben moe, ik ben toe aan de vakantie.. en dat heb ik nu, bij binnenkomst komt meteen de vraag : "Heb jij je kop gestoten? " Nou ik stoot wel vaker mijn kop, maar dit is toch een ander verhaal. Natuurlijk kan ik een heel verhaal houden over vallen, over kop stoten tegen iets en noem maar op, maar nee ik kom met het duffe verhaal dat ik dus bij het uittrekken van een t-shirt gewoon mijn duim in mijn hoofd heb geslagen met alle gevolgen van dien.. een wond.. duf verhaal. Gelukkig kreeg ik allerlei mankementen te horen van de mensen die daar stonden dus dat was wel weer erg lekker om eerlijk te zijn.. Dus nee ik heb geen oorlogswond, ik heb gewoon met mijn toch wel korte nagel een gat in mijn hoofd geslagen.. ongeloofwaardig maar het is waar.. en het zou een prima letsel zijn voor een lotus klus maar ja men geloofd dit nooit helaas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten