Vanavond met vriend Paul naar de film geweest in Alphen aan den Rijn, Les Misérables staat al zo lang op mijn verlanglijstje en nu kon ik het dus echt gaan zien.. Wat een mooie film ,ik heb ademloos geboeid zitten te kijken naar dit pracht verhaal, zo mooi gespeeld, prachtig gezongen.. de heel film is net als ooit Jezus Christ Superstar gezongen.. zo mooi weer en ik heb zoals velen vele malen zitten te snikken.. zeker aan het einde van de film.. jeetje wat liepen mijn ogen vol.. dus het is een aanrader voor een ieder.
recensie van Les Miseéables
Na zijn gelauwerde Britse historische drama The King’s Speech gaat regisseur Tom Hooper nog verder terug in de tijd om de tastbare Franse werkelijkheid van Les Misérables in beeld te brengen. De beroemde roman van Victor Hugo en de hitmusical van het Franse duo Boublil-Schonberg en producent Cameron Mackintosh krijgt er een extra dimensie door.
In de eerste helft van de negentiende eeuw hadden de Fransen een andere opvatting van taakstraf dan het verlichte hedendaagse Nederland. Na jaren slavenarbeid wordt Jean Valjean, gestraft wegens het stelen van een brood, verbitterd voorwaardelijk vrijgelaten.
Zijn verharde hart wordt geopend door de goedheid van een geestelijke en de aanhankelijke onschuld van een kind. Met zijn geadopteerde dochtertje Cosette vlucht Valjean voor de verbeten politieman Javert naar Parijs. Tijdens de studentenopstand van 1832 komen de twee voor een laatste keer tegenover elkaar te staan en bewijst Valjean eens temeer zijn liefdevolle superioriteit.
Drama te over in die ontwikkelingen en met name Hugh Jackman weet menselijke hoogte- en dieptepunten als de beproefde Jean Valjean zingend acterend soms pakkend over te brengen. Maar wat in de kunstmatige constructie van het theater werkte, blijkt in de geënsceneerde realiteit van het witte doek een handicap. Een lied kan bij uitstek onuitgesproken gedachtes en gevoelens uitdrukken, maar voortdurend gezongen dialogen voelen in de bioscoop geforceerd aan en staan werkelijk inleven in de weg.
De echte fans zullen zich daar wellicht niet aan storen, visueel gestreeld door de sfeervol opgeroepen omgeving van hun geliefde personages. Die krijgen stuk voor stuk een waardige invulling, van bekende gezichten als Russell Crowe (Javert) en Anne Hathaway (als Fantine, de ongelukkige moeder van Cosette), tot originele theatervertolkers in kleine rollen. Hun optreden en Tom Hoopers verbeeldingsvolle verhuizing naar buiten konden nauwelijks beter. De filmversie van Les Misérables imponeert, zonder te emotioneren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten