De roos

Gisteravond kwam ik na de film thuis en zag deze geknakte roos liggen op de tweede etage van mijn appartement.... ik krijg dan natuurlijk meteen van alles in mijn hoofd, bedenk me van alles en bedenk me dan ineens dat het niet echt leuk is voor zon roos om daar geknakt te liggen. Ik schiet voor ik het weet terug na heel heel lang geleden. Ik zie meteen mijn ex, van toen, die ik nog niet wilde kwijt raken, maar die had besloten  na een pracht van een lijst met 50 punten over waarom het beter was met mij om te stoppen, en die ook nog met de beste bedoelingen, mij voor heeft gelezen waarom hij een einde maakte aan de relatie....Ik zie hem daar nog staan met dat briefje in zijn hand.. en het gekke is dat ik nu precies weet wat ik had moeten doen en hoe ik had moeten reageren maar toen... ik stond daar alleen maar met verbazing en opkomende woede te luisteren....Ik zie me daarna nog door het huis rennen en mijn spullen in te pakken om te vertrekken.. vreselijk wat was dat een afschuwelijke periode daarna.. Ik zie hem nog een week, zoals het hoort na die tijd, je ex op zoeken om dan te praten over dat het beter is etc, onverwachts voor mijn deur staan met een bos witte rozen omdat hij wist dat ik daar erg van hou.... ik heb wederom met stomme verbazing staan te kijken en te luisteren en toen hij vertrok heb ik dus de bos witte rozen niet leuk in een vaas gezet maar inderdaad in de bak met afwaswater gegooid om ze zo heel snel te laten sterven.... dat schiet dan zo door mij heen als ik zo maar ineens een geknakte roos zie liggen op de eerste etage, en ik bedenk me dan ook meteen dat er waarschijnlijk ergens na valentijn een relatie is verbroken.. want je geeft aan een geliefde geen witte rozen maar rode.. toch?
Meteen terug in Berlijn, het prille begin van mijn relatie die van levenslang naar 9 jaar ging. In Berlijn werden we geconfronteerd met de rozen verkopers in de nachten, die op die manier toch probeerden wat te verdienen.. erg goed natuurlijk  en ook goed bedoelt, alleen wij twee, totaal van de wereld, hadden net Marijke Boon ontdekt met haar prachtige levensliederen.. met o.a Jurk met Rozen, helaas kan ik hier geen versie van vinden op you tube, een gebrek om eerlijk te zijn,  maar al snel zongen wij samen als we weer een Turk aan zagen komen lopen het lied.. Er komt een Turk met rozen aan... in plaatst ik had mijn jurk met rozen aan..  het was heerlijk en nog vaak zongen we dit samen als we ergens waren waar een rozenverkoper aan kwam lopen.. of die man van Turkse afkomst was of niet dat deed er niet meer toe. het was een turk met rozen...
Die ene roos, die mijn geliefde van 9 jaar mij gaf op de laatste oudejaarsavond samen  op schiermonnikoog met de woorden dat ik de ware voor hem was, en dat hij me nooit kwijt wilde... heeft nog lang aan mijn prikbord gehangen in mijn studeerkamer.., hij was kostbaar voor mij, en ik heb hem gedroogd.. ook toen we na 9 jaar besloten om elk ons eigen weg weer te gaan en elkaar het gelukt te gunnen met een ander en niet meer met elkaar, of om onze levens weer in te vullen zoals het goed zou zijn voor ons.. heeft deze roos nog lang gehangen.. totdat op een dag ik er tijdens het schoonmaken iets te hard tegen aanliep. viel hij uit elkaar.. en het gekke was dat op dat moment ik ook besefte dat ik eigenlijk wel klaar was met die relatie en met mijn ex.. het was goed.. hoe mooi kan het zijn.. het is terug gekeerd naar waar het hoorde te zijn.... het was opgelost..  en deze roos symboliseerde het.
Natuurlijk heb ik nog veel meer rozen verhalen maar ik vind dit wel even genoeg om eerlijk te zijn..  en dat komt op bij het zien van een geknakte roos ergens op een etage in de flat waar ik woon...
hieronder de uitvoering van de roos in het nederlands en het engels en er zitten hele bijzondere tussen, dus neem even de tijd om te genieten van een aantal rozenliedjes.

De roos   rozen     The Rose  rozen  The Rose(2)  rozen    de roos    rozen  roos  rozen roos  rozen

roos  rozen  roos  rozen    roos  rozen  roos   rozen  roos     rozen

The Roos

Some say love, it is a river
that drowns the tender reed.
Some say love, it is a razor
that leaves your soul to bleed.
Some say love, it is a hunger,
an endless aching need.
I say love, it is a flower,
and you it's only seed.

It's the heart afraid of breaking
that never learns to dance.
It's the dream afraid of waking
that never takes the chance.
It's the one who won't be taken,
who cannot seem to give,
and the soul afraid of dyin'
that never learns to live.

When the night has been too lonely
and the road has been to long,
and you think that love is only
for the lucky and the strong,
just remember in the winter
far beneath the bitter snow
lies the seed that with the sun's love
in the spring becomes the rose.