Huisbezoeken

Omdat ik het soms niet verantwoord vind dat collega's op huisbezoek gaan bij bepaalde leerlingen bied ik altijd vrijwillig aan om met ze mee te gaan op een avond als ze dat graag willen. Mijn beste collega en vriendin Marlous, vind het naast zinvol ook vaak erg gezellig als we op huisbezoeken gaan en dus ga ik met haar mee naar al haar coach leerlingen op bezoek. Ik zie er in het begin altijd vreselijk tegenop, om eerlijk te zijn, het is zon geregel en geplan maar als we dan samen onderweg zijn in de auto en samen rijden, dan hebben we toch een lol en genieten we toch vreselijk samen. Je komt bij verschillende gezinnen binnen, en aangezien wij ook veel leerlingen hebben met een andere culturele achtergrond kom je nogal eens voor gekke of leuke dingen te staan. Zo herinner ik me bij een huisbezoek, dat we aankwamen bij een marokaans gezin. Natuurlijk zijn wij als lompe Nederlanders niet altijd op de hoogte van de gebruiken in een gezin.. maar toch wij bellen aan, en worden vriendelijk binnen gelaten en dat is fijn, wij geven keurig een hand, en stampen vrolijk pratend de woonkamer binnen, lopen over het keurige  vloerkleed, wit natuurlijk, nestelen ons behagelijk in de bank.. en dan valt er een stilte... we kijken rond, zien niks geks, ik denk dan altijd meteen heb ik een wind gelaten of zo.. totdat mijn blik per ongeluk naar de voeten dwalen van de bewoners en ik zie keurige slippers.... en slofjes.. als ik net iets verder kijk zie ik ineens in de gang ook slofjes staan.. en dan valt het kwartje.. mijn hemel wij lopen met onze nederlandse baggerpoten over het wit marmeren betegelde vloer over een wit vloerkleed en zitten op een witte bank.. ik zie de bewoners met een totaal verbaasde blik kijken.. en dan besef ik het.. dus ik vraag heel subtiel is het misschien wenselijk dat we onze schoenen even uit doen.. Vader knikt en lacht, moeder komt bij uit haar bijna zenuwinstorting en wij trekken tot overmaat van ramp ook nog, wij zijn ook een beetje overrompeld door dit gebeuren, al zittend op de bank onze schoenen uit.. en terwijl wij naar de gang lopen om onze schoenen daar neer te zetten, zie ik een vrolijk lachende teen bij mijn collega uit haar groene sok steken die ons vriendelijk toe kijkt.. kortom ik begin te lachen... en bedenk me dit maken we nooit meer goed dit gaat twee jaar tobben worden met de ouders, we hebben hun huis zo met disrespect behandeld. maar gelukkig kon de vader en de moeder en zeker het kind er wel om lachen en het werd uit eindelijk een prima huisbezoek in een goede ontspannen sfeer. Of dit keer dat we ons rot hebben gezocht naar een huis van een leerling, en echt de straat vonden maar het huis dus niet. Weij bellen maar de nummers kloppen niet meer, wij hebben dat huis nooit gevonden, de volgende dag bij navraag bleek dat het nummer in de lijst niet klopte maar wat hebben we gelachen bij dit zoeken heerlijk. Het mooie is ook dat we bij de huisbezoeken van de leerlingen met een ander culturele achtergrond ook vaak worden geconfronteerd met hapjes uit hun landen.. ik ben inmiddels al heel wijs geworden op dit gebied, ik zeg altijd wat ziet dit er heerlijk uit, maar sorry ik eet geen suiker.. word ik heel akelig van.. en dat is altijd geaccepteerd terwijl mijn collega weer haar tanden zet in het zoveelste culturele verantwoord, vooral zoet en vaak ook wat vettige hap... en dan zegt hmm heerlijk... maar ik zie al het maagzuur in haar maag borrelen.. De waarheid gebied mij ook te zeggen dat ik een keer ergens was en daar kregen we een bijzonder soort oliebol, moeder had dit net gebakken, en gelukkig ze deed er heel heel heel veel suiker over, dus ik kon vriendelijk bedanken. Mijn collega echter, nam er eentje en al druipend van het vet langs haar kin  zei ze hmm heerlijk.. en ik  lachen van binnen want ik dacht MAAGZUUR... maar ik had pech, moeder bedacht zich niet en liep naar de keuken en bakte speciaal voor mij ook twee, van die oliebollen zonder suiker.... want dan kon ik toch ook lekker mee eten... en dus zat ik met twee oliebollen opgescheept, die dropen van het vet.. en ik zie nog die blik van mijn collega die er in bleef bijna die was met eentje klaar maar ik zat met een dubbelle portie.. en dacht alleen maar nog meer MAAGZUUR.. en ja hoor de hele nacht heb ik last gehad van de goedje dat dan zo graag je slokdarm in kruipt.. dus wie het laatst lacht lacht het best. ...
Ook herinner ik me een huisbezoek van heel heel lang geleden toen ik ze nog alleen deed. Ik belde aan bij een huis van een leerling, en kreeg te horen wat bent u vroeg, waarop ik zei, ja het zat mee in het verkeer, ik dacht nog wat een gezeur kerk en zanen kom nou toch, en terwijl ik daar op de bank zat, hoorde ik dat mijn mentor leerling nog in bad zat en die zou zo komen, want die had mij ook niet zo vroeg verwacht.. en ik zo zullen we maar gaan beginnen dan want ik moet zo naar de volgende.. ik zag de ouders wat verschuiven en zich wat ongemakkelijk voelen.. en die vonden het goed.. dus ik verder praten.... totdat mijn mentor leerling naar beneden komt en zegt wat doet u hier.. waarop ik nog zeg je weet toch dat ik zou komen..( ik hou erg van  die directheid van mijn leerlingen) waarop ze zegt u bent een dag te vroeg u zou morgen komen.. ik moet zeggen ik voelde me erg ongemakkelijk toen maar heb maar gewoon gezegd oh sorry, maken we het af of zal ik morgen terug komen.. nou dat hoefde niet gelukkig... maar goed. . huisbezoeken ik kan er van genieten omdat je zoveel ziet en mee maakt en zeker als je met zn tweeen bent is het heerlijk en gewoon een avond lachen en lol vooral om onze eigen stommiteiten..