Na een leuke nacht in het hotel in Fez, waar mij het hof gemaakt is door een erg jong ventje die mij wel zag zitten, maar ik hem niet, ben natuurlijk niet gek.. ik weet de gevolgen die er kunnen komen maar vleiend is het wel om eerlijk te zijn. Dit was trouwens het eerste hotel met wifi en ik was meteen blij want dan kon ik eindelijk al mijn vrienden laten zien waar ik zat en wat ik deed.. ook wel een keer leuk. Het opstaan met het ontbijt was bijzonder want het ontbijt was gewoon erg mooi neergezet maar stelde eigenlijk niet veel voor.. maar daar mag je niet over klagen je geniet van wat je krijgt en dat is prima alleen die nescafe koffie wat een ramp, ik ben erg blij geweest met mijn eigen koffie op mijn eigen kamer de hele tijd.. Na het eten gingen we met een plaatselijke gids naar de souk in Fez, Deze souk stamt uit de 9de eeuw en is vol met kleine steegjes en vooral ook veel heel veel winkeltjes met allerlei handwerkers. maar ja we mochten niets kopen want daar was geen tijd voor.
We kwamen langs de plaatselijke bakker die brood bakt voor de bewoners
De bewonders maken thuis hun deeg klaar en brengen het naar de bakker die dat bakt en zo hebben ze warm en zelf gemaakt brood. Daarnaast gingen we naar een schooltje, waar kinderen les kregen. Zo mooi en zo prachtig, de juf vroeg mij meteen of ze een foto van mij mocht maken met de kids, en dat mocht en daarna vroeg ze geld.. ja dat had ik kunnen weten ,maar als docent ben ik daar niet te beroerd voor en heb ik 20 diham gegeven.. omgerekend 2 euro, en meteen ook een vingerpopje een kikker, zodat de kids iets hadden om mee te spelen..
Daarna verder door de souk en kwamen we bij een leerlooierij en daar ben ik erg van onder de indruk geraakt.. wat een pracht en praal, en wat een oermensen werken daar. heerlijk. Het is zo mooi te zien hoe een eeuwenoud beroep nog steeds bestaat. Je ziet veel gedeeltes en het gedeelte met het kalk, daarin word veel gewerkt met ongeblust kalk, met als gevolg dat de mannen daar behoorlijk aangekleed zijn om zich te beschermen, Daarnaast is het gedeelte met de duivenpoep.. een sssteem waar ze dus duidelijk gebruik maken van de mest van de duiven om het leer soepel te maken, en te ontharen... het is een heel proces maar wat prachtig om te zien. De stank die je eerst ruikt als je binnenkomt verdwijnt langzaam omdat je zo kunt zien hoe ze werken.. en het verhoogd alleen maar de mystiek
Na het bezoeken aan de leerlooierij konden we van alles kopen op leergebied en dat was een dipje vond ik.. Ik kreeg het gevoel dat ik met een busreis mee was waar je texelsedekens kan kopen van schapen van texel.. alleen je hebt die dekens niet nodig maar ja je mag eindelijk kopen dus doe je dat.. ik heb daar alleen een paar sloffen gekocht die passen bij mijn mannenjurk omdat ik die mooi vond maar om nou allemaal tassen etc te kopen leek me niet verstandig. Ze proberen wel van alles om je van alels te laten kopen maar gelukkig kan ik erg goed nee zeggen en dat leer je ook heel snel en heel gauw in Marokko met al die opdringerige mannen.
Ondertussen was ik in gesprek geraakt met onze plaatselijke gids en dat is een leuke man.. veel levenservaring en veel humor, waardoor ik dus vriendin stella aan hem heb verkocht voor een twee kamelen van plastic. nooit gekregen dus Stella is toch weer in Nederland,
Na het bezoek aan al dit schoons gingen we eten in een geweldige tent waar de niet vegetariers en gluttenvrije mensen konden genieten van het culinair hoogstandje van fez het pasteitje.. en deze bestond uit een filodeeg achtig gebeuren met daarin, appel, amandelen, kruiden en kip dacht ik.. ik had mijn vega schotel en Stella haar bak rauwkost met veel heel veel tomaten..
Na deze korte breek gingen we opweg naar de universiteit van de stad in de souk en dat was een leuke wandeling. We gingen eerst door de wijk waar de bruiloftsstoelen en banken worden gemaakt en die dus verhuurd worden. die dingen zijn kitch en zo lelijk dat ik me nog steeds afvraag waarom er zo weinig scheidingen zijn in Marokko.
Dwalend door de souk uit de 9de eeuw werd ik toch heel vaak aangesproken door prachtige jongens die me een massage wilden geven, ik moet zeggen wederom goed voor mijn ego maar nee we doen het niet. We gingen opweg naar de weverij waar dus echt linnen werd gemaakt en kleden waar ze dan kleren van kunnen en maken. Prachtig hoe dit in zijn werk gaat maar wederom was het wel weer een verkoopreis... ze dringen niet op of aan maar voordat ik het wist had ik bijna een kleed gekocht voor op mijn bed die ik dus niet wilde... maar die man bleef zo aandringen dat ik op een niet helemaal nette manier heb aangegeven dat ik geen kleed wil..
Daarna gingen we naar een koperslagerij waar men koper beslaat wat ook erg mooi te zien is, zeker als je hoort dat deze ambacht van vader op zoon gaat en de motieven die geslagen worden alleen maar door de maker te maken is, hij heeft het in zijn hoofd en bedenkt het... gevolg het is uniek wat hij maakt en doet. prachtig om te zien.
Tevens was het wederom een reis met verkoop en ja hoor er werd mij wederom een theepot aan geboden en die man bleef doorgaan, gelukkig stond een medereiziger naast me, en die stond te kijken waarop ik tegen die man zeg dat ik geen thee drink alleen koffie maar dat zij die naast me stond alleen maar thee dronk, gevolg die man draait zich om en zij schiet in de lach , met de opmerking dat ik een lelijkerd ben met een grijns, waarbij haar man nog meer begon te bulderen, zat zij met die man opgeschoten en moest zij hem afpoeieren.. ik heb vreselijk gelachen dat wel.
Daarna verder door de soek opweg naar de uitgang waar we de universiteit gingen bezoeken, een prachtig gebouw met een actieve moskee waar we dus niet in mochten maar wat een mooi gebouw met mooie plaatjes
Helaas wist onze gids weer heel veel van dit gebouw en van hoe het hier zit met de studenten, en wij moesten wederom ondergaan dat wij moesten weten dat hij weer heel veel wist... en hij ging maar door en door.. na een uur luisteren waarin ik inmiddels al tig keer mijn wc had ingericht zoals ik het niet wil in mijn hoofd, en ik inmiddels al 100 keer mijn tenen had geteld om toch steeds weer te ontdekken dat het altijd 10 blijven hoe je zo ook telt.. kwam er een eind aan het verhaal.. maar waar het over ging ik heb geen idee... totaal niet.
Daarna gingen we met de bus naar een mozaiek maker en een pottenbakkerij. en dat is toch een oervorm van werk.. en wat een slechte arbeidsvoorzieningen. ik zou er niet willen werken.. en niet kunnen werken.. de arbo had in dit land heel veel werk.. want het is stoffig en het is smerig werk en je zit in ongemakkelijke situatie te werken en houdingen.. ik heb er diepe bewondering voor
maar zoals zovaak wederom een verkoopreis van texelsse dekens
Na het bezoek van al deze vakmensen met hun kennis en hun manier van werken en het bekijken en dwalen door de negende eeuwse straatjes.. was ik blij dat we terug gingen anar ons hotel.. waar tot mijn grote verbazing ik openlijk door de jonge bediende werd uitgenodigd tot een leuk en gezellig samenzijn.. maar wat ik niet deed omdat vriendin Kitty al had gezegd.. als je dat doe dan ga ik voor je deur liggen... en ja dat wil je haar niet aandoen
hieronder nog een paar prachtige plaatjes die ik gemaakt heb in de souk van diverse dingen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten