en dat na 22 km wandelen..

 

Wat stram in de benen, tenslotte heb ik gisteren best wel veel gelopen, om wederom te ontdekken dat het groene hart toch wel echt groen is.. en erg mooi is om te wandelen....Heb nog een paar etappes te lopen maar ik baal nu al als het afgelopen is.. Het verrassende vind ik wel dat ik op stukken kom waar ik nooit ben geweest, en natuurlijk is er veel hetzelfde, de geijkte paden moet je langs omdat je anders niet verder komt... kortom het is een uitdaging en erg leuk om te wandelen...

Maar goed vandaag dus toch naar de cross, donderdagavond heb ik schoolfeest dus dan kan ik niet naar de kb en vind toch echt dat ik wel 3x moet sporten. en dat haal ik dan net als ik vandaag de cross ga doen maandag de kb en dan volgende week zaterdag nog een keer wandel.. dan is het mooi in evenwicht.

Dus ik was er keurig op tijd, mijn lijf zei wel... moet je niet doen... mijn hoofd zei.. doen, bewegen is goed..

Van het lopen had ik wel wat spierpijn... en was ik wat stram maar dat was niet zo gek.. tenslotte gooi ik mijn lichaam ineens voor de leeuwen. en moet hij presteren met dat wandelen en nu weer de cross.

We begonnen met een warming up in 2 tallen.

De 1 in squat hold de ander hoge knieën en die moesten dan de handen raken van diegene in squat hold

Ik deed dit samen met Jeroen, dat ging erg goed.

we deden dit om en om

Daarna waren er diverse warming up oefeningen zoals:

hand vast houden en squat

ruggen tegen elkaar en dan squat en elkaars handen aantikken links of rechts

etc.

De laatste was het meest bijzondere, de 1 in squat de ander moet boven het hoofd uitstoten als bij een wedstrijd.. erg leuk en spannend. natuurlijk heb ik even voor de gek Jeroen zijn hoofd aangetikt.  kon het niet laten.

Daarna beiden in squat hold en dan riep Marco 1 of 2,  bij 1 moest de ene een stap achteruit zetten, bij 2 de ander. en de bedoeling was dat je die ander aantikt.

Na deze warming up gingen we aan de slag met elastieken

dat zijn brede zwarte banden die je om je bovenbenen doen en je zet er spanning op, daarna gingen we eerst squaten..  daarna lungen links en rechts naar voren, daarna naar achteren.

Op de grond liggen op 1 zij en dan eerst je rechterbeen om hoog langzaam dan links

ook hebben we nog dit staand gedaan...  kortom we zijn behoorlijk aangepakt

Daarna kwam de eerste wod

3 swing, 3 push up, 3 sit up en de volgende ronde 6 en zo steeds door tot de helft van de wod over was en dan moest je terug ik had de 21 gehaald, opvallend vind ik wel dat als je terug gaat je veel sneller klaar bent.. 

daarna in tweetallen

5 rondes elk

persoon 1

kon kiezen uit rennen, wandelen of lunges

de andere ging dan

10 boxjumps

  8 wallballs

    6 jumpsquat

   4 deadlifts 

        20 jumping jacks

en dat 5 rondes

er is afgesloten met het buikspieren, en nu ging het als volgt 1 persoon bedacht de buikspieroefening deed hem voor en die deden we dan 25 secondes en dan bedacht de volgende een oefening

heerlijk lekker relaxt op de burpees na. maar goed, die horen er ook bij

Het was weer een ouderwetse leuke les, de up leuk, de wodjes leuk en het eind ook daarna aan de thee samen wat weer helemaal geweldig was.

Kortom het was een mooie zinvolle ochtend.

 

 

en dan regent het even in mijn hart.....

 

ik weet dat die dag komt, ik weet het al op het moment als ze mijn lokaal binnenkomen. de leerlingen van de isk die gaan na 2 jaar uitvliegen....

Het is zo heftig elk jaar maar dit jaar is het iets meer regen in mijn hart dan andere jaren.

Dit keer moest ik van 2 klassen afscheid nemen die doorstromen naar een andere school..  en ik ben me als docent er maar wat bewust  van dat ik maar een passant ben in hun leven... ze komen langs. en je moet ze laten gaan.. en daarom ook uitzwaaien met een goed hart...  maar het raakt me altijd weer

Dit jaar had ik, zoals elk jaar voor iedere leerling een vinger poppetje en een zwart glazen steentje...

Nadat ik eerst met ze een les had gedaan wat ze graag wilden.. heb ik ruim de tijd genomen om ze het steentje en het poppetje te geven maar ook om aan ze uit te leggen waarom ze dit krijgen.. het is klein maar het verhaal  dat erbij hoort is veel belangrijker vind ik ...

Dus nadat ze allemaal met zorg een steentje hadden uitgekozen maar ook een poppetje, wat soms nog even voor wat opschudding zorgt omdat ze willen wisselen. maar uiteindelijk heeft iedereen zijn of haar poppetje en dat is dan ook goed..

Dan begin ik met mijn verhaal waarom ze deze twee dingen van mij krijgen.

Ik vertel ten eerste over het vingerpoppetje dat dit een vriendje is voor altijd.. dat als ze zich een keer alleen voelen, of het gaat even niet dat ze dan altijd met dat vingerpoppetje kunnen praten zodat ze nooit alleen zijn... dit is voor een aantal leerlingen die alleen zijn gekomen van wezenlijk belang dat ze weten dat er iemand is waar ze mee kunnen praten.

Daarna vertel ik over het steentje., dat dit een bijzonder steentje is.. ten eerste is hij zwart, en daardoor zullen ze mij nooit vergeten die meneer van Drama in het zwart.. en daarna vertel ik hen dat ze dit steentje altijd bij zich moeten hebben, of in hun broekzak, etui of noem maar op waar.. want dit steentje zijn zij.

Ik vertel ze dan dat als mensen onaardig tegen ze zijn, dat ze dan dat steentje moeten pakken  en dat ze daar stevig in moeten knijpen en alleen maar moeten denken.. ik ben veel sterker dan jij.. Ze mogen er niet mee gooien heb ik maar even erbij gezegd.. Daarna vertel ik ze dat een steen bijna niet kapot is te krijgen en dat zij ook niet kapot te krijgen zijn en dat ze hoe dan ook veel sterker zijn dan de meeste Nederlanders, en zeker met ons huidig kabinet... is het des te meer nodig dat ze beseffen dat ze sterker zijn dan wie dan ook.. Ik vertel ze dan dat ze iets hebben gedaan wat veel Nederlanders niet hebben gedaan.. ze hebben alles achtergelaten, zijn onderweg gegaan met wat geld.. hun telefoon en wat ze toen aanhadden.. en dat is lef en dat is kracht. Ik vertel ze dat een ieder van hun dus eigenlijk is aangekomen in een land waar ze met niets moesten beginnen.. ze hadden hooguit hun telefoon en dat hebben ze gedaan. ze zijn sterk, allemaal.. Daarna vertel ik ze dat ik ongelooflijk trots op ze ben . Dat ze moeten beseffen dat wat mensen ook zeggen ze zijn sterker dan welke Nederlander dan ook, ze  hebben iets gedaan wat veel Nederlanders niet durven... dat ze voor altijd in mijn hart wonen.. dus ze zijn ergens thuis..

Aan het einde van mijn verhaal laat ik ze gaan. .. .en dit jaar waren er twee jongens, die altijd vreselijk  op mij leunden, die ik soms tegenkwam als ik naar school of naar huis liep. We praten dan samen en hadden lol., Ik heb ze zien groeien. en we hadden een hele speciale band, deze twee gasten  vlogen mij om de nek en dat raakte. ze hadden tranen in hun ogen. en ze waren erg van streek dat dit de  laatste keer was. dat we afscheid moesten nemen, maar ze kunnen me altijd vinden dat weten ze ook.. en het is goed ze moeten de wereld in, allemaal ,omdat het zulke mooie mensen zijn die het verdienen om een mooi en goede toekomst  te krijgen.. allemaal stuk voor stuk.. en eigenlijk vraag ik aan een ieder, pas een beetje op ze .. zorg dat ze het goed hebben in Nederland, want ze verdienen het oprecht..

En daarom regende het even in mijn hart omdat ik ze de wereld in moet sturen.. in de hoop dat men op ze let en dat ze het goed hebben... 

nogmaals pas een beetje op ze..

Diplomering

 

Afgelopen woensdag hadden we de diplomering van onze geslaagden.. iedereen was helemaal er voor in de stemming. Met de sectie cultuur hebben we altijd een hoekje aan het einde van de rit. want onze leerlingen komen binnen via de hoofdingang, gaan dan door de school langs diverse lokalen en langs diverse docenten, die ze iets geven, soms iets zeggen, maar zo nemen ze persoonlijk afscheid van de zowel de school als alle docenten die hun les hebben gegeven.

 We zijn dan al twee dagen bezig met de school te versieren en om er een sfeertje van te maken.

Met de sectie kunst staan we op het einde, net voor het techniek plein.. we hebben dit jaar besloten om in het zwart te gaan met glitters.. de dames gaan glitteren, Nick en ik gaan in het zwart. 

We bouwen altijd een leuk hoekje waar we dan wat spullen hangen van drama en wat van kunst neerzetten zodat ze weten wie we zijn,

Als de leerlingen naar beneden komen dan klappen we, en roepen we jee. etc. dikke lol, sommige leerlingen schrikken zich lam maar het is altijd een feestje met elkaar.

We hebben daar vreselijk veel lol met elkaar, het aankleden van het hoekje, afspreken wat we gaan dragen.  en vooral het samenzijn als cultuursectie is helemaal geweldig.

Daarnaast moeten we soms ook vreselijk lachen, zeker als leerlingen zich doodschrikken omdat ze denken dat dat al het einde van de rit is.. en dan ineens de hoek om komen bij de trap en dan ons zien staan die ze een luid applaus geven en die jeeee roepen

Ook waren er zeer ontroerende momenten voor mij.. een leerling die me compleet omhelst en zegt dat hij mij gaat missen. ouders die nog even terugkomen op de filmpjes die ik in de coronatijd heb gemaakt voor de leerlingen zodat ze drama opdrachten konden doen.. dat de ouders dat zo gaaf vonden en dat ze vaak ook meededen, met elkaar heel veel lol hadden in die tijd met hun kind, ondanks de zwaarte van het thuiszitten etc.

Maar ook ouders die me bedanken omdat ik zoveel voor hun kind heb gedaan toen hij het nodig had..  ik krijg dan kippen vel en begin bijna te huilen. dus die diplomering is voor mij ook een soort van diploma omdat ik het toch kennelijk goed heb gedaan in waarin ik denk goed te zijn.

Het is een heerlijk feest zon avond... en ik zal het niet willen missen.

Groenehart pad etappe 9 ( deel 2)

 

Normaal ben ik er niet van, maar gelukkig ligt dit stuk van dit pad vlak bij Alphen dus kon ik mooi   meteen dat stukje van dit pad pakken die ik niet kon lopen omdat het broedseizoen een kink in de kabel bracht.. maar het is niet ver lopen, dus ik besloot ook omdat mijn knie wat lastig doet, om dit stuk nog even te gaan lopen, op advies van mijn Fysio eerst maar ong 8 kilometer om te kijken of dat goed gaat, daarna maar zien hoe het later verder gaat. .Slim advies, want ik loop meestal 20 to5 25 km en dan als je midden in de middle of no where zit kom je niet zo gemakkelijk bij een bushalte, dus kan je beter zorgen dat je dicht bij huis bent,.. al is het stuk dat ik  na het punt dat ik moet lopen ook al gauw 5 km en dan terug ook 5, dus ik kom toch denk ik uiteindelijk op 15 km uit maar dat mag de pret niet drukken, we gaan het zien. tenslotte als ik aan het einde van dit stuk ben zit ik vlak bij het station en hoef ik niet naar huis te lopen als ik dat niet wil.. al denk ik dat dat ik toch wel door ga lopen..

Ik was van plan om om 9 uur op te staan, even uitslapen omdat de laatste weken van school wel heel heftig vol zitten en vermoeiend zijn... maar goed ook dat overleven we wel

Destijds was het weer erg koud, nat etc, ik had dat verkeerd ingeschat, ik had alleen maar een t shirt korte broek aan. en heb me, omdat ik die standaard in mijn tas heb een isolatie deken mee, waar ik me toen maar in heb gepakt. zodat de wind niet door mijn kleding ging.. en ik dus rustig kon blijven lopen, maar toen ik bij een pad kwam waar ik graag langs wilde maar waar stond geen toegang Broedseizoen.. en mijn ervaring met een broedend echtpaar zwaan...  waardoor ik 8 km terug moest lopen besloot ik destijds om het voor gezien te houden en maar om naar huis te gaan, was er helemaal klaar mee, het weer, de kou en dan nog een stuk wat je niet kan lopen, dus om te oefenen is dit een mooi stukje om weer op te pakken en hopelijk kan ik volgende week dan een langer stuk lopen van Schiedam naar Delft...

Dus ik begon heel enthousiast, ik besloot om naar het station van Alphen te lopen en dan vandaar uit naar het pad te lopen wat ik wil lopen, waar ik de vorige keer gestopt ben wegens het weer. Dus ik wandelde heerlijk rond.. en bedacht volgens mij is het handiger om naar de N11 te lopen die over te steken en dan zo naar het beginpunt waar ik gestopt ben..

Dus ik vanuit de Van Nesstraat naar Avi Fauna gelopen over de parkeerplaats en zo langs de weg gelopen naar de N11. wilde de weg oversteken maar zat dus keurig aan de verkeerde kant, dus ik terug oversteken net voor de benzinepomp, richting Bosrand.. en daarna over de N11, en daar maar lopen.. saai stuk en inderdaad dat had ik gelopen, even nog wel ff gedacht. .o KAT met een U want aan de kant van de weg zat een zwaan met zijn jongen... en daar moest ik dus langs. dus ik maar met een hele grote boog om hem heen. al blazend keek hij naar mij, ik dacht alleen maar net doen alsof je niks ziet en doorlopen.. gewoon doorlopen. Dat heb ik ook maar gedaan.. 

Uiteindelijk kwam ik aan bij het pad wat ik op moest, onderweg kwam ik nog een oud leerling tegen waar ik nog even met heb gepraat.. en daarna kon het pad beginnen. ik kon op dat moment al vertellen dat ik echt geen 8 kilometer zou halen maar veel meer, dat stuk lopen naar dat punt was al 8 km.. dus daar ging mijn goede voornemen maar goed als ik maar geen 20 km zou lopen.

Het pappenpad was prachtig ik was alleen maar blij dat ik het toch ben gaan lopen.. mooi gebied waar ik doorheen ging..  in 1 weiland wat pony's, maar die waren druk met grazen en de hitte dus die hebben me niet eens gezien. Het ging over een lange dijk door weilanden met over veel hekjes klimmen heerlijk.. genieten

Er kwam een stuk dat verboden was voor alle verkeer omdat men daar erg aan het werk was, dus ik bedacht me.. dat is niet voor bewoners, dus ik ben maar even een wandelende bewoner en het kon, kon het pad gewoon aflopen en dus kwam ik keurig uit op het pad richting klein Giethoorn.. wat is dit een leuk stuk, tot mijn grote verbazing kwam de limes hier ook langs maar ik ben hier dus in die tijd niet geweest, dat klopt ook wel, ik was weer eens eigenwijs en besloot om gewoon destijds rechtstreeks naar Alphen te gaan dus nu ben ik extra blij dat ik toch ook nu langs dit pad mocht lopen, ik had het niet willen missen

Uiteindelijk ben ik even mis gelopen door een onduidelijk pijltje maar dat was vrij snel opgelost dus ik was vrij gauw weer op het juiste pad.. en dat was prima..Wat was dit een mooi stuk door het groene hart.  dit hele pad is op echt een aanrader voor een ieder die in het groene hart woont en die van wandelen houd.. je geniet oprecht.

Rond 14.00 was ik bij de eindbestemming. daarna nog via het station naar huis gelopen, even een ijsje gehaald, tenslotte had ik dik 1600 cal verbrand en dik 25000 stappen gezet.. dan mag je jezelf ook wel even verwennen. Mijn fysio kan trots op mij zijn, ik heb gedaan wat hij heeft gezegd ik heb geen 20 km gelopen de eerste keer. dus dat is prima lijkt me.. okey het waren er 22 maar nogmaals geen 20 want dat mocht niet...

 

glimlachjes voor deze dag (114)

 

Al  maanden ben ik fan van deze geweldige kikker en andere grappige teksten

ik lach me soms slap om de humor die er is.

daarom een keer een ode aan de groene kikker

zo jammer dat hier geen kalender van is..anders 

had ik hem zeker besteld..

nieuwe aanwinst....

Tijdens mijn bezoek aan het Moco museum in Amsterdam zag ik dit prachtig werk van Banksy en bedacht me daar maak ik een schilderij van voor in mijn huis..

Dus een foto gemaakt, die bewerkt zodat hij wat meer contrast kreeg en besteld...

Dit heb ik meteen gedaan bij de lunch in en ouderwets Amsterdams café omdat ik zeker wist dat ik deze mooier zou vinden dan wat er nu hing. De Banksy van de man die een bos bloemen gooit, die ik ook al heb als beeldje maar ook als muispad omdat ze geen mooiere hadden.. dus een nieuw schilderij aan de muur in de gang.  ik weet precies waarom dit schilderij mij zo raakt.

De houding, van het in elkaar zitten, het jezelf eigenlijk helemaal afsluiten met een pet op, een capu op en het zou me niet verbazen als hij ook nog oortjes in heeft zodat hij niets hoeft te horen, hoeft te zien. hij sluit zich af voor de wereld en hij heeft gelijk om eerlijk te zijn.. Soms is de wereld minder rooskleurig dat we willen.. zeker met de ontwikkelingen in de wereld maar ook in Nederland, waar de politiek een hele andere kleur krijgt en waar ergens het gevoel bij mij heerst dat we terug in de tijd gaan... naar een tijd wat we niet willen maar waar we niet  meer tegen kunnen vechten omdat heel veel mensen iets anders geloven wat goed is dan wat ik denk..

Langzaam kleurt de wereld rood door het bloed dat vergoten word, door het vuur dat laait, maar ook de onvrede, de haat wegens zoveel onmacht die ze niet kunnen uiten.. kortom de wereld en Nederland brand.

Dus ik kon me helemaal vinden in de persoon die Banksy hier heeft neergezet.. en herken het ook..  soms wil ik me ook afsluiten voor de wereld waarin we dreigen terecht te komen...  maar ergens gloeit er nog de hoop dat het niet zon vaart zal lopen en dat we voor we het weten.. de meeste mensen die zo erg anders hebben gestemd ineens tot inkeer komen en dat we het dan kunnen omkeren.. laten we het hopen...  en laten  we ons daar voor in zetten..  en ons niet afsluiten zoals we het liefst zouden willen omdat we het vechten soms gewoon moe zijn..