Wat gaat het hard… voor je het weet is het de laatste dag gisteravond na onze busreis zijn we maar naar huis gaan lopen, te lang zitten is niet goed voor een mens. De wandeling door nachtelijk Lissabon is heerlijk, een ander soort sfeertje is er dan. We hebben onderweg nog ergens een patatje gehaald, heerlijk was dit .daarna nog het laatste stukje gelopen naar ons hotel.
Bij aankomst was het weer even stoeien met de deur maar toen konden we ook naar binnen. Na afscheid te hebben genomen van Ankie naar mijn kamer gegaan. Waar ik, ondanks de gedachte dat doe ik morgen wel ik alvast mijn koffer ben gaan inpakken, en het is gek, het ligt er zo in allemaal. De laatste kleine restjes moeten nog maar dat komt ook wel goed dat kan niet anders.
Het ontbijt was prima, koffer ingepakt meer kilo’s mee terug dan heen, stenen, kunstwerk. Wel even gemeld dat de afvoer in de douche niet goed doorloopt maar dat het vreemd is dat er een wit blok zeep in de bak ligt waardoor je dus uitglijden kan.
Heel verhaal etc bang voor slechte recensie etc begrijpelijk de concurrentie is hoog.
Mijn grootste wens was om naar het marionetten of te wel het poppenkast museum te gaan.en dat hebben we gedaan wat een wereld van verwondering is dat genieten de prachtige poppen de karakters kortom het was geweldig om in deze sprookjeswereld rond te dwalen.
De uitgang vinden was wat lastiger.
Maar dat is dus gelukt, we besloten om door de stad te dwalen en we belanden meteen op een terras heerlijk in de zon gezeten besloten om niet naar de burcht te lopen dus we besloten te dwalen. Gevolg we lopen onbekende steegjes binnen komen langs het trammetje naar boven gaan in de rij staan omdat we nog 1 x gratis meekunnen maar dan bedenken we, laten we gaan lopen langs het tramlijntje en foto’s maken zoals miljarden mensen voor ons. Maar ja misschien is de onze uniek. We zijn gaan lopen dus ik besloot traplopen is gezond, dus wij in de bocht en gaan lopen. Heel veel trappen op en af. Uiteindelijk een terras om onze laatste pasta de nsta maar ja we kregen een slap aftreksel van deze koek maar okey het vult.
Daarna zijn we verder gaan dwalen, door de stad. Om uiteindelijk weer op een terras te belanden waar we wat kleins hebben gegeten. Wat leuk was dat we een kunstenaar tegen kwamen uit de lx factory die mij herkende. Leuke vent ook met humor.
Daarna een sobere omelet gegeten, met wat water.. nadat we hadden betaald zijn we vertrokken naar het hotel om de bagage op te halen, daar ontdekten we een ijsco zaak dus toch nog ons ijsje van de dag die we al dagen mis zijn gelopen, al was het wel weg loopijs.
Daarna in het hotel de koffers gehaald, sanitaire stop, tevens de i pad vanuit de koffer in de rugzak en daarna wachten op Hunny de Uberman.
De reis naar het vliegveld ging super, ben verslaafd aan de uber, snel betrouwbaar en gezellig. Ze zeggen niets.
Op het vliegveld zonder toestanden door het pootje met je boardingpass, ik dan ineens was ik Ankie kwijt die met haar boardingpass stond te stunten, maar dat lukte ook. Samen door de douane en Ankie mocht wederom haar koffer openen een verborgen schaar gevonden…
Daarna naar Starbucks en ja hoor, altijd als we naar de Starbucks gaan gaat of het vliegtuig niet of we hebben vertraging. .
Bingo 16 minuten vertraging maar wel een upgrade, we zijn van stoel 28 naar 8 geplaatst, heen kijk we zitten riant, dus een geluk bij een ongeluk.
Wat
gegeten bij de Starbucks lang gezeten, we hadden tenslotte alle tijd..
en uiteindelijk naar het vliegtuig.. Nederland we komen er aan..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten