Het was heel erg wennen dat de wekker om 6.15 gaat, die eigenlijk niet ging omdat Ziggo had besloten om onderhoud te doen aan hun netwerk.. mijn sonoswekker dus dan niet de muziek geeft die ik wil maar het akelige geluid..
Het bed uitgekomen en ontdekken dat alles zonder wifi zit. dus tja wat nu... nou ben ik niet zo snel voor een gat te vangen dus.. ik vermaak me wel, heb wat achterstalling dingen gedaan, zoals foto's bewerken etc.
Daarna na een toch wel slechte nacht. er zat toch een soort spanning in mijn lijf of ik het nog wel zou kunnen, tenslotte bijna een half jaar niet voor de klas gestaan. Dit neemt niets af aan dat ik er zin in heb, er klaar voor ben.. maar toch.. ergens altijd dat kleine stemmetje dat zegt.. je kan het niet meer..
Dat is ook mooi dat voorkomt dat ik over het paard getild raak, dus ik ben er blij mee dat ik dat heb, dat houd me scherp en kan ik me openstellen voor het leren.
Bij aankomst in de polder op de school daar, kwamen we erachter dat het lokaal in gebruik was voor iets anders dus moest er uitgeweken worden naar een ander lokaal.. dat gaf even wat gedoe maar we waren er snel uit.
Een mooi groot lokaal waar ik uit de voeten kon, dat we ineens de planning in de war gooiden was een kleine bijzaak.. maar dat werd er goed opgelost
Nadat ik thee had gedronken en met de collega's had gepraat begon de eerste les, dat was er even inkomen. even weer onwennig dat ik de docent ben, maar ook de leerlingen moesten duidelijk wennen om weer in een keurslijf te moeten functioneren, dat gaf wel soms wat wrijving maar ja door wrijving krijg je glans, ( een prachtige opmerking van mijn unitleidster).
Nadat ik wat beginners stroefheid had met de eerste klas, werd het gaande weg de les steeds losser en ik dus ook.. het was echt er even inkomen.
Uiteindelijk na 2 lesuren had ik een korte pauze van 60 minuten, dat is wel even lang als je eigenlijk niet zoveel hebt te doen, maar ook omdat je collega's aan het werk zijn en je dus nergens naar binnen kan.. dat gaat niet in deze tijdperk van Corona.
Dus wat dingen op de computer uitgezocht wat ik toch nog moest doen, dus dat was ook zo geregeld
De laatste twee lessen liepen als een trein, wel viel me op dat veel collega's wel even kwamen kijken hoe ik het deed, en dat vind ik heerlijk. kijken mag altijd geen punt.
ik heb niets te verbergen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten