Elke maandagavond op RTL4 is tegenwoordig het programma "tje repairshop". Een programma waarin Humberto Tan, mensen ontvangt met oude spullen die worden opgeknapt.
De dingen die er komen zijn heel bijzonder, een beeldje, ik vind hem te lelijk voor woorden maar als je het verhaal hoort dan weet je weer waarom men dat mooi vind. Het programma is zo bijzonder om dat je verhalen hoort achter de voorwerpen.
Ik zit te genieten van de voorwerpen die langskomen zoals afgelopen keer een meneer met ALS, die en muisje had, die meer dan 50 jaar oud was, hij had hem ooit gekregen en hij was stuk, het was een opwindmuisje. Hij vroeg of ze het konden maken omdat hij het aan zijn kleindochter wilde geven, als herinnering aan hem als hij er niet meer zou zijn.
Mooi verhaal maar ook de vreugde die hij heeft als hij hem terugkrijgt en hij het weer doet, prachtige. wat een oprechte emotie. Zeker als je zijn zoon ziet stralen en zeggen, dit is sinds tijden weer dat hij weer lacht.. en gelukkig is.. Zo mooi, zo iets kleins wat iemand zo gelukkig maakt
Zo zijn er zoveel voorbeelden van mooie verhalen, het verhaal van twee zussen, waarvan de moeder heel vroeg is overleden, ze kenden haar niet echt, ze waren veel te jong. Toch had de moeder twee engeltjes en een kannetje gemaakt van klei, die ze nog steeds koesterden, maar ze waren stuk, dus ze moesten gemaakt worden. Ze kwamen als nieuw te voorschijn..
Waar ik vooral veel bewondering voor heb is hoe de reparateurs omgaan met de spullen en hun vakkennis om het toch weer goed en mooi te maken. alles voor een herinnering om deze levendig te houden maar ook om deze dus levendig te houden...
Kortom ik vind dit wel een programma om even extra aandacht aan te besteden hier.
De dingen die er komen zijn heel bijzonder, een beeldje, ik vind hem te lelijk voor woorden maar als je het verhaal hoort dan weet je weer waarom men dat mooi vind. Het programma is zo bijzonder om dat je verhalen hoort achter de voorwerpen.
Ik zit te genieten van de voorwerpen die langskomen zoals afgelopen keer een meneer met ALS, die en muisje had, die meer dan 50 jaar oud was, hij had hem ooit gekregen en hij was stuk, het was een opwindmuisje. Hij vroeg of ze het konden maken omdat hij het aan zijn kleindochter wilde geven, als herinnering aan hem als hij er niet meer zou zijn.
Mooi verhaal maar ook de vreugde die hij heeft als hij hem terugkrijgt en hij het weer doet, prachtige. wat een oprechte emotie. Zeker als je zijn zoon ziet stralen en zeggen, dit is sinds tijden weer dat hij weer lacht.. en gelukkig is.. Zo mooi, zo iets kleins wat iemand zo gelukkig maakt
Zo zijn er zoveel voorbeelden van mooie verhalen, het verhaal van twee zussen, waarvan de moeder heel vroeg is overleden, ze kenden haar niet echt, ze waren veel te jong. Toch had de moeder twee engeltjes en een kannetje gemaakt van klei, die ze nog steeds koesterden, maar ze waren stuk, dus ze moesten gemaakt worden. Ze kwamen als nieuw te voorschijn..
Waar ik vooral veel bewondering voor heb is hoe de reparateurs omgaan met de spullen en hun vakkennis om het toch weer goed en mooi te maken. alles voor een herinnering om deze levendig te houden maar ook om deze dus levendig te houden...
Kortom ik vind dit wel een programma om even extra aandacht aan te besteden hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten