Afgelopen donderdag naar de film geweest. Er zijn soms films die als je alleen gaat, intenser te beleven zijn, omdat je er even niet over kan praten en dus in de film blijft zitten. Dit is daar een voorbeeld van. Deze stond al heel lang op mijn verlanglijstje, net als de film over het leven van Grace Jones, maar of die ooit in Alphen komt vraag ik me af, dus ik denk dat dat een film gaat worden die ik ga bekijken via netflix of ooit op dvd koop. Zij was een behoorlijke markante persoonlijkheid en ben wel benieuwd naar haar ontwikkeling hoe dat gegaan is, maar nu terug naar de film Rocket man.
Prachtig sfeerbeelden in de film, het begin hilarisch maar ook triest als zo vaak, niet voor niets is er gezegd “alleen uit leed wordt kunst geboren” prachtige lied van Annie M.G. Smith. Het klopt, ik merk het zelf ook het leed raakt je intens en je produceert en produceert. Niet zo gek van haar bedacht.
Prachtig sfeerbeelden in de film, het begin hilarisch maar ook triest als zo vaak, niet voor niets is er gezegd “alleen uit leed wordt kunst geboren” prachtige lied van Annie M.G. Smith. Het klopt, ik merk het zelf ook het leed raakt je intens en je produceert en produceert. Niet zo gek van haar bedacht.
Het is een film die je aan het denken zet hoe gelukkig je eigenlijk bent als gewone man, maar dat had ik ook al na de film over het leven van Freddy, dat ik dacht ze zijn beroemd, ze zijn bekend maar ze zijn zo ongelukkig en eenzaam.. wat erg. Het begrip knuffelen krijgt ineens een hele andere betekenis. kortom deze film is een aanrader.
recensie van de film
Regie: Dexter Fletcher | Cast: Taron
Egerton (Elton John), Jamie Bell (Bernie Taupin), Richard Madden (John
Reid), Bryce Dallas Howard (Sheila), Stephen Graham (Dick James), e.a. |
Speelduur: 121 minuten | Jaar: 2019
In bijna elk artikel over Elton John-biopic Rocketman wordt de film vergeleken met de vorig jaar uitgekomen Freddie Mercury-biopic Bohemian Rhapsody. Niet heel vreemd: beide films gaan immers over Britse zangers van dezelfde generatie die uitblinken door hun muzikale begaafdheid, worstelen met drank, drugs en hun homoseksualiteit, die een artiestennaam aannemen en hun flamboyante trekken omvormen tot handelsmerk. Daarnaast zijn beide films vernoemd naar de bekendste hitsingle van de artiest in kwestie en waren in beide gevallen de geportretteerde personen betrokken als producent. Alsof dat nog niet genoeg overeenkomsten zijn, delen de films ook nog eens een regisseur. Nou ja, in zekere mate. Bohemian Rhapsody mag dan officieel zijn gemaakt door Bryan Singer, maar het was Rocketman-regisseur Dexter Fletcher die de film na diens ontslag voltooide. Het onverwacht grote succes van Bohemian Rhapsody heeft er in ieder geval toe geleid dat Rocketman op vergelijkbare wijze in de markt wordt gezet.
In bijna elk artikel over Elton John-biopic Rocketman wordt de film vergeleken met de vorig jaar uitgekomen Freddie Mercury-biopic Bohemian Rhapsody. Niet heel vreemd: beide films gaan immers over Britse zangers van dezelfde generatie die uitblinken door hun muzikale begaafdheid, worstelen met drank, drugs en hun homoseksualiteit, die een artiestennaam aannemen en hun flamboyante trekken omvormen tot handelsmerk. Daarnaast zijn beide films vernoemd naar de bekendste hitsingle van de artiest in kwestie en waren in beide gevallen de geportretteerde personen betrokken als producent. Alsof dat nog niet genoeg overeenkomsten zijn, delen de films ook nog eens een regisseur. Nou ja, in zekere mate. Bohemian Rhapsody mag dan officieel zijn gemaakt door Bryan Singer, maar het was Rocketman-regisseur Dexter Fletcher die de film na diens ontslag voltooide. Het onverwacht grote succes van Bohemian Rhapsody heeft er in ieder geval toe geleid dat Rocketman op vergelijkbare wijze in de markt wordt gezet.
Toch verschillen de films op één belangrijk punt: Bohemian Rhapsody
was een conventionele biopic waarin de bekende liedjes van Queen op
gebruikelijke wijze waren verwerkt (studio-opnamen, liveoptredens en
achtergrondmuziek), terwijl Rocketman juist een ware musical is
die Elton Johns levensverhaal vertelt middels zijn eigen liedjes. Een
stijlkeuze die redelijk voor de hand lijkt te liggen, maar opvallend
genoeg vrij ongebruikelijk is in dit subgenre. Van Rocketman
een musical maken, zorgt ervoor dat enkele narratieve hindernissen wat
soepeler genomen kunnen worden dan wanneer er een 'normale' film van was
gemaakt. De zweem magisch realisme maakt het bijvoorbeeld een stuk
beter te verteren dat onze artiest binnen enkele seconden na het
aanschouwen van een liedtekst heeft bedacht hoe deze toekomstige
wereldhit moet gaan klinken en deze vervolgens ten gehore brengt alsof
het zijn honderdste keer is.
Daarnaast helpt het zeker dat we niet zijn overgeleverd aan de welbekende radio- of albumuitvoeringen van Elton Johns liedjes, maar dat deze volledig opnieuw zijn opgenomen. Aldus is de orkestratie van 'Tiny Dancer' dusdanig aangepast dat het nummer net dat beetje meer melancholie bevat waar de scène op mikt, wordt 'Goodbye Yellow Brick Road' ingezet als een operatesk duet en krijgt 'I'm Still Standing' een uitgekleed intro waardoor het nummer extra effectief is als triomfsong. Misschien allemaal ietwat gezochte keuzes, maar ze getuigen in ieder geval van creativiteit. Wel zo prettig overigens dat de liedjes niet als enorm diepgravende zelfportretten worden opgevoerd (dat kan ook niet; John schrijft immers niet zelf zijn teksten), maar gewoon als goed gemaakte popmuziek. In Rocketman dus geen overstatements zoals in de Beatles-musical Across the Universe, waarin op de meest pretentieloze liedjes allerlei zware thematiek werd geprojecteerd.
Rocketman belandt na een opvallend sterk eerste uur (met waarschijnlijk ook gelijk de drie beste liedjes) helaas op een nogal conventioneel spoor, wanneer de dan uiterst succesvolle John ten prooi valt aan de verlokkingen van drank, drugs en mannelijk schoon, waarmee niet alleen zijn carrière dreigt te ontsporen, maar ook zijn hechte relaties aan gort worden geslagen. Oftewel: de clichés van het muzikantenbiopicgenre die Walk Hard: The Dewey Cox Story al ruim elf geleden zo treffend op de hak nam. Gelukkig wordt hier nog enigszins effectief omheen gewerkt dankzij een raamvertelling met John als (onbetrouwbare) verteller van zijn levensverhaal in een praatgroep. Het is weliswaar ietwat apart dat de emotionele climax van dit segment niet muzikaal van aard is, maar och, als voor zo'n moment geen geschikt Elton John-liedje bestaat, dan hoeft er ook niet geforceerd een in te worden geperst.
Uiteindelijk vallen of staan films als deze toch vooral met de hoofdrolvertolker en wat dat betreft heeft Rocketman het met Taron Egerton bijzonder goed getroffen. De jonge Brit toonde al in de Kingsman-films en zelfs het barslechte Robin Hood geen gebrek aan charisma te hebben en liet in Sing al horen dat hij prima uit de voeten kon met Elton John-muziek, maar in Rocketman doet hij er voor beide disciplines nog een schepje bovenop. Egerton klinkt weliswaar niet exact zoals de bebrilde zanger, maar kwijt zich desondanks bijzonder goed van zijn taak en heeft zichtbaar plezier met de vele muzikale intermezzo's. Maar ook op de momenten dat er niet hoeft te worden gezongen, weet zijn innemende spel de aandacht goed vast te houden. Het maakt benieuwd in welke richting zijn carrière na deze film zal ontwikkelen, want een rol als deze zou hem weleens richting een sterrenstatus kunnen lanceren.
Daarnaast helpt het zeker dat we niet zijn overgeleverd aan de welbekende radio- of albumuitvoeringen van Elton Johns liedjes, maar dat deze volledig opnieuw zijn opgenomen. Aldus is de orkestratie van 'Tiny Dancer' dusdanig aangepast dat het nummer net dat beetje meer melancholie bevat waar de scène op mikt, wordt 'Goodbye Yellow Brick Road' ingezet als een operatesk duet en krijgt 'I'm Still Standing' een uitgekleed intro waardoor het nummer extra effectief is als triomfsong. Misschien allemaal ietwat gezochte keuzes, maar ze getuigen in ieder geval van creativiteit. Wel zo prettig overigens dat de liedjes niet als enorm diepgravende zelfportretten worden opgevoerd (dat kan ook niet; John schrijft immers niet zelf zijn teksten), maar gewoon als goed gemaakte popmuziek. In Rocketman dus geen overstatements zoals in de Beatles-musical Across the Universe, waarin op de meest pretentieloze liedjes allerlei zware thematiek werd geprojecteerd.
Rocketman belandt na een opvallend sterk eerste uur (met waarschijnlijk ook gelijk de drie beste liedjes) helaas op een nogal conventioneel spoor, wanneer de dan uiterst succesvolle John ten prooi valt aan de verlokkingen van drank, drugs en mannelijk schoon, waarmee niet alleen zijn carrière dreigt te ontsporen, maar ook zijn hechte relaties aan gort worden geslagen. Oftewel: de clichés van het muzikantenbiopicgenre die Walk Hard: The Dewey Cox Story al ruim elf geleden zo treffend op de hak nam. Gelukkig wordt hier nog enigszins effectief omheen gewerkt dankzij een raamvertelling met John als (onbetrouwbare) verteller van zijn levensverhaal in een praatgroep. Het is weliswaar ietwat apart dat de emotionele climax van dit segment niet muzikaal van aard is, maar och, als voor zo'n moment geen geschikt Elton John-liedje bestaat, dan hoeft er ook niet geforceerd een in te worden geperst.
Uiteindelijk vallen of staan films als deze toch vooral met de hoofdrolvertolker en wat dat betreft heeft Rocketman het met Taron Egerton bijzonder goed getroffen. De jonge Brit toonde al in de Kingsman-films en zelfs het barslechte Robin Hood geen gebrek aan charisma te hebben en liet in Sing al horen dat hij prima uit de voeten kon met Elton John-muziek, maar in Rocketman doet hij er voor beide disciplines nog een schepje bovenop. Egerton klinkt weliswaar niet exact zoals de bebrilde zanger, maar kwijt zich desondanks bijzonder goed van zijn taak en heeft zichtbaar plezier met de vele muzikale intermezzo's. Maar ook op de momenten dat er niet hoeft te worden gezongen, weet zijn innemende spel de aandacht goed vast te houden. Het maakt benieuwd in welke richting zijn carrière na deze film zal ontwikkelen, want een rol als deze zou hem weleens richting een sterrenstatus kunnen lanceren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten