(Waarschuwing
vooraf.... de komende 6 dagen zullen er natuurlijk blogjes verschijnen
over mijn tripje door Andalusië soms zullen er rare zinnen
in staan, of nog erger soms woorden die niet goed te lezen zijn.. mijn
excuses er voor, vooraf.. omdat ik alles zal schrijven op mijn telefoon
en ik het niet altijd na kan lezen op taal, spel of rare woorden
fouten.... , maar laat je de lust niet ontnemen om er toch van te
genieten)
Wat heerlijk bijna de hele groep is vertrokken naar de bergen, vroeg op, 9 uur vertrokken ze al. Ik had daar geen zin in, ik wil uitslapen en de stad in.. een museum bezoeken en dwalen door de uren.. gewoon genieten.
Dus mijn wekker stond niet op 7 uur maar stond om half 9, dacht alleen maar laat ik het gemakkelijk houden en vooral ook overzichtelijk, dus geen poespas etc. De laatste dag alweer en wat heb ik veel gezien, gelopen, genoten, mezelf weer meer gezien en ontmoet, grenzen aangegeven, grenzen gerespecteerd etc. Mooi om zo een vakantie te hebben en te genieten, veel foto's gemaakt al zijn het er minder dan ik normaal gesproken zou doen. Een rondreis in een groep is toch totaal anders dan als je met 1 persoon weg bent . Er wordt een beroep op een heel andere kant van jou gedaan, je kan en
moet veel socialer zijn en daarnaast ook nog rekenschap houden met heel veel anderen. Is geen probleem maar ik besef me wel dat ik me daar even niet zo bewust van was. Dat je dus moet groeten maar ook al die speculaties over anderen, dat invullen, maar ook het niet kunnen luisteren naar anderen, bijzonder, terwijl iedereen heeft zo zijn of haar verhaal, en ik heb er veel gehoord of in ogen gelezen, maar ook de verborgen leed gezien en gevoeld.. prachtig en zeker ook iets om dankbaar voor te zijn, kostbare momenten, om te koesteren.( er zullen heel wat flarden komen).
Om 9.45 als een dwaas naar beneden , anders zou ik het ontbijt missen en dat zou jammer zijn, is tenslotte de start van de ochtend, daarna de mijzelf opgelegde wandeling naar een museum ergens hoog gelegen, vlak bij het Alhambra. Maar net niet zo ver. Het is een stevige klim, Parijs zou er jaloers op zijn. Maar boven aangekomen , ik kon het vinden met de kaart, waren wel wat lenette van Dongen momentjes maar dat is te overleven, ik ben er gekomen, onderweg nog een prachtig kerkje bezocht. Even bij een hotel gevraagd waar ik nu precies moest zijn, maar ik zat goed. Met inmiddels klotsende oksels, zweet op de rug dat spontaan met straaltjes omhoog liep, tevens 4519 stappen achter de rug om bij het museum aan te komen om te horen dat ik pas om
12.30 erin kon, er zijn alleen privé tours en je kan er niet vrij in rondlopen, het was net 11.15... dus dan maar, op de kaart gezien dat er nog een museum in de buurt was, die opgezocht, deze bleek vandaag gesloten te zijn. Dus een terras op en een thee verve genomen . Goede ideeen komen
Altijd te laat, bedacht me als ik nu gewoon een foto maak van het labeltje dan kan ik dat gewoon laten zien in een café, probleem opgelost, alleen wel pas op de laatste dag 😀😀😀,maar ik ga hem onthouden voor de rest van de vakantie en komende vakanties
Om 12.15 terug gelopen naar het museum, het heeft geen nut om te balen, aangezien ik toch niet echt plannen heb, laat ik dan genieten de tocht naar boven was al geniaal, de oude beentjes doen het nog goed. En laat ik de tijd nemen om te kijken, ik heb de tijd tenslotte .
Uiteindelijk in het museum fundation Rodriguez acosta beland , ik
Kreeg een privé rondleiding van hem, goedlachse Spaanse jongen die het redelijk deed in het Engels. We bezochten de tuinen, veel over verteld met steeds een gulle lach. Daarna. Een wandeling door de catacomben. Van het complex om te komen bij een klein stukje museum, waar wat familie schatten lagen. Ik heb er genoten, in alle rust en kalmte Gekeken een prachtig schilderij van de kruisiging, hij ging bij mij door merg en been, maar ik mocht geen foto’s maken helaas en omdat de gids in mijn nek stond te hijgen durfde ik dat ook niet.
Daarna heerlijk door de stad geslenterd, rond gekeken, speciaal voor vriend Ayaz the Pakistani gekocht dacht een keer een klein kadootje voor hem altijd leuk, tevens paracetamol gehaald, achteraf had ik het in een andere stad moeten kopen ze verkopen ze hier per 10 pillen 1 strip en duur 2,50 per doos.,, schokkend, maar het zijn wel de beste pillen die er zijn, de hele dag me afgevraagd waarom ik nu zo geniet in mijn eentje, ik kom er achter dat ik goed in mijn vel zit, in balans ben maar ook dat het er op lijkt dat ik de groepsreizen ontgroeid ben. Al besef ik me heel goed dat er reizen zijn die je in een groep moet doen omdat ze anders onveilig zijn of je niet overal in komt en een gids echt nodig is.
Als middagmaaltijd een heerlijke vegetarische pilaf gegeten vol met groente, erg lekker, daarna nog ff wat door de stad gedwaald en rond kwart voor 5 naar het hotel, lekker in bad gelegen en daarna een klein beetje in bed gelegen, ingepakt wat in gepakt kon worden dus dat scheelt een hoop morgenvroeg .
Toch wel bijzonder om al in te pakken en nog er te zijn, maar liever alvast in gepakt dan in de stress in de ochtend, het stelt niets voor maar liever dat het klaar is.
De laatste maaltijd was minder goed dan de vorige die we hadden, maar was prima. We hebben gegeten, met een paar prachtige mensen gesproken en na het eten naar mijn kamer gegaan. Laatste dingen inpakken, en opgeruimd morgen vertrekken we naar huis.
Dus mijn wekker stond niet op 7 uur maar stond om half 9, dacht alleen maar laat ik het gemakkelijk houden en vooral ook overzichtelijk, dus geen poespas etc. De laatste dag alweer en wat heb ik veel gezien, gelopen, genoten, mezelf weer meer gezien en ontmoet, grenzen aangegeven, grenzen gerespecteerd etc. Mooi om zo een vakantie te hebben en te genieten, veel foto's gemaakt al zijn het er minder dan ik normaal gesproken zou doen. Een rondreis in een groep is toch totaal anders dan als je met 1 persoon weg bent . Er wordt een beroep op een heel andere kant van jou gedaan, je kan en
moet veel socialer zijn en daarnaast ook nog rekenschap houden met heel veel anderen. Is geen probleem maar ik besef me wel dat ik me daar even niet zo bewust van was. Dat je dus moet groeten maar ook al die speculaties over anderen, dat invullen, maar ook het niet kunnen luisteren naar anderen, bijzonder, terwijl iedereen heeft zo zijn of haar verhaal, en ik heb er veel gehoord of in ogen gelezen, maar ook de verborgen leed gezien en gevoeld.. prachtig en zeker ook iets om dankbaar voor te zijn, kostbare momenten, om te koesteren.( er zullen heel wat flarden komen).
Om 9.45 als een dwaas naar beneden , anders zou ik het ontbijt missen en dat zou jammer zijn, is tenslotte de start van de ochtend, daarna de mijzelf opgelegde wandeling naar een museum ergens hoog gelegen, vlak bij het Alhambra. Maar net niet zo ver. Het is een stevige klim, Parijs zou er jaloers op zijn. Maar boven aangekomen , ik kon het vinden met de kaart, waren wel wat lenette van Dongen momentjes maar dat is te overleven, ik ben er gekomen, onderweg nog een prachtig kerkje bezocht. Even bij een hotel gevraagd waar ik nu precies moest zijn, maar ik zat goed. Met inmiddels klotsende oksels, zweet op de rug dat spontaan met straaltjes omhoog liep, tevens 4519 stappen achter de rug om bij het museum aan te komen om te horen dat ik pas om
12.30 erin kon, er zijn alleen privé tours en je kan er niet vrij in rondlopen, het was net 11.15... dus dan maar, op de kaart gezien dat er nog een museum in de buurt was, die opgezocht, deze bleek vandaag gesloten te zijn. Dus een terras op en een thee verve genomen . Goede ideeen komen
Altijd te laat, bedacht me als ik nu gewoon een foto maak van het labeltje dan kan ik dat gewoon laten zien in een café, probleem opgelost, alleen wel pas op de laatste dag 😀😀😀,maar ik ga hem onthouden voor de rest van de vakantie en komende vakanties
Om 12.15 terug gelopen naar het museum, het heeft geen nut om te balen, aangezien ik toch niet echt plannen heb, laat ik dan genieten de tocht naar boven was al geniaal, de oude beentjes doen het nog goed. En laat ik de tijd nemen om te kijken, ik heb de tijd tenslotte .
Uiteindelijk in het museum fundation Rodriguez acosta beland , ik
Kreeg een privé rondleiding van hem, goedlachse Spaanse jongen die het redelijk deed in het Engels. We bezochten de tuinen, veel over verteld met steeds een gulle lach. Daarna. Een wandeling door de catacomben. Van het complex om te komen bij een klein stukje museum, waar wat familie schatten lagen. Ik heb er genoten, in alle rust en kalmte Gekeken een prachtig schilderij van de kruisiging, hij ging bij mij door merg en been, maar ik mocht geen foto’s maken helaas en omdat de gids in mijn nek stond te hijgen durfde ik dat ook niet.
Daarna heerlijk door de stad geslenterd, rond gekeken, speciaal voor vriend Ayaz the Pakistani gekocht dacht een keer een klein kadootje voor hem altijd leuk, tevens paracetamol gehaald, achteraf had ik het in een andere stad moeten kopen ze verkopen ze hier per 10 pillen 1 strip en duur 2,50 per doos.,, schokkend, maar het zijn wel de beste pillen die er zijn, de hele dag me afgevraagd waarom ik nu zo geniet in mijn eentje, ik kom er achter dat ik goed in mijn vel zit, in balans ben maar ook dat het er op lijkt dat ik de groepsreizen ontgroeid ben. Al besef ik me heel goed dat er reizen zijn die je in een groep moet doen omdat ze anders onveilig zijn of je niet overal in komt en een gids echt nodig is.
Als middagmaaltijd een heerlijke vegetarische pilaf gegeten vol met groente, erg lekker, daarna nog ff wat door de stad gedwaald en rond kwart voor 5 naar het hotel, lekker in bad gelegen en daarna een klein beetje in bed gelegen, ingepakt wat in gepakt kon worden dus dat scheelt een hoop morgenvroeg .
Toch wel bijzonder om al in te pakken en nog er te zijn, maar liever alvast in gepakt dan in de stress in de ochtend, het stelt niets voor maar liever dat het klaar is.
De laatste maaltijd was minder goed dan de vorige die we hadden, maar was prima. We hebben gegeten, met een paar prachtige mensen gesproken en na het eten naar mijn kamer gegaan. Laatste dingen inpakken, en opgeruimd morgen vertrekken we naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten