Ik geef toe ik ben niet echt goed in wordfeut maar ik geniet hier van. Het spel speel ik niet alleen om het spel maar ook omdat ik zo vrienden kan laten weten dat ik er nog ben en omgekeerd. Het is toch een soort van sociale controle.. Vroeger had je de bel lijn als je alleen was, dan kon je elkaar bellen, dat deed je dan ook, nu is het voor mij wordfeut.
Het onwaarschijnlijke is afgelopen week gebeurt, de ongeslagen koning van het spel.. waar ik al zolang mee speel maar altijd verlies. Het spel waarbij ik soms denk ik win.. en dan ineens komt er een woord van 160 letters.. en bats ben ik weer van de winnende hand af.. De dikke dame zong nog net tegen het einde.. alleen dit keer, is het me gelukt, om van hem te winnen.. Deze overwinning smaakt naar meer.. en of dat lukt of niet maakt niet uit dit heb ik in de pocket.
Daarnaast had ik een geweldige leuke opdracht met een vriendin. Die begon al met haar verhaal over dat ze haar teentje had gestoten, de hele avond natuurlijk geintjes maken hierover. Uiteindelijk stuurde ze een foto met haar teentje, inderdaad blauw.
later op de avond kreeg ik deze afschuwelijke foto van een vriendin uit Servië.. een man die homo is is , na als ik het zo bekijk eerst vermoord, daarna dus met een lach op hun gezicht door mannen van de politie van een dak gegooid.. alleen omdat hij van een man houd, of daar seks mee wil.. ik word hier stil van en verdrietig.. het raakt me.. en ik zou van de daken willen schreeuwen. wat is er mis met liefde.. wat is fout om van iemand te houden.... soms denk ik dat ik een roepende in de woestijn ben.. maar als we maar hard genoeg blijven roepen, wie weet roepen er meer mensen mee en word er eindelijk niet alleen gehoord dat we roepen maar er ook naar geluisterd.
ik hoop het intens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten