Katwijk aan zee

Gisteren ging een lieve collega van mijn trouwen in het prachtige stadje Katwijk aan zee.

Ondanks dat ik zaterdag vroeg op moest omdat ik veel dingen nog even snel moest regelen en een dagje uit voor de deur staat, besloot ik om toch even snel langs te gaan. Dus om 20.30, het feest begon om 21.00, stapte ik in de auto. Een collega had me al geappt dat hij graag achter mij aan wilde rijden, maar aangezien er geen reactie meer kwam heb ik maar besloten om toch maar alleen te gaan dan. Het was niet anders. 

De weg naar Katwijk is een weg vol geweldige ervaringen, ik ben op plekken geweest wat ik me wel herinner maar niet goed heb onthouden. dus het was naast een soort van herkenningsroute ook een soort van ontdekkingstocht.

Gelukkig was mijn collega vroegtijdig aanwezig, want nadat ik volgens tom tom ergens rechts af moest slaan naar nummer 39, wat een woonhuis bleek te zijn, ben ik maar in een pakeergarage gereden in de hoop dat ik daar goed zou staan.. Aangezien ik soms van het gemak ben, ben ik meteen op de eerst de beste plek gaan staan die ik tegenkwam. Mijn collega belde me en zei dat hij ook vooraan stond maar dat hij zich de tandjes liep door de duinen.. dus ik handig als ik ben, meteen weer in de auto om een heel stuk verder te rijden door de parkeergarage waar geen eind aan leek te komen. Dus net voor het einde was een leeg plekje. Trots op mezelf omdat ik me zo een ontiegelijke lange wandeling bespaarde, heb ik de auto achter gelaten, en naar boven de duinen in. Mijn collega zat ergens verstopt in de duinen op mijn te wachten zodat we samen ons opwachting konden maken bij het feestgebeuren.  

Er waren al een aantal collegas die ik erg waardeer, en later kwam de rest van mijn collega's die ik ook erg graag mag, kortom het was een feestje. Een paar anderen die hadden afgezegd wegens prive redenen, waren er dan niet maar het waren in ieder geval de collega's die ik ook zou uitnodigen en nog wat meer ook wel. Kortom het was erg geslaagd.

Nadat we de bruid en de bruidegom hadden gefeliciteerd, waarbij ik naast de bruid ook de bruidegom een compliment gaf voor zijn outfit. Wat nogal een soort van verbaasde reactie uitriep, want het ging toch om zijn vrouw die er schitterend uitzag, Klopt maar als hij er ook niet schitterend uit zou zien zou het plaatje niet kloppen en zou dus het niet zon mooi geheel zijn geweest zij samen als bruidspaar. Het is kennelijk nog al vreemd dat een man een man een compliment geeft, of eigenlijk is het denk ik meer de redenering dat het draait om de bruid.. ik weet het niet.

Nadat ik met mijn collega's heerlijk heb staan en zitten te praten ben ik rond kwart over 11 naar huis gegaan omdat er nog een lange dag wacht op zaterdag. Dus onderweg, dwalen door de duinen. miste ik in het donker nogal wat afslagen met als gevolg dat ik dus uiteindelijk bij de parkeergarage uitkwam. en ik dus begon te lopen.. mijn richting gevoel van een postduif hielp daar niet echt bij.. Ik ben dus vol enthousiasme de verkeerde kant opgelopen om tot de ontdekking te komen dat ik dus dat hele stuk wat ik me aan het begin uit de benen had gespaard nu dus extra kon lopen. Maar we zeuren niet, wij sporten, dus we lopen terug.  De auto uiteindelijk snel gevonden en dus naar huis, ondanks alle goede raadgevingen ten spijt ben ik helaas toch via een andere route gegaan en was ik toch iets later thuis dan ik had gehoopt maar ach het was een mooie avond.

Ach mijn kleding had ik aangepast aan de bruiloft, dus keurig in een lange zwarte broek en net t-shirt in het zwart. dichte warme schoen aan.. terwijl ik het liefst in korte broek was gegaan met teenslippers.. maar ja de oude stempel he.. je gaat niet naar een bruiloft in een korte broek en teenslippers.. maar op het feest bleken meer dan de helft van de mannelijke gasten in korte broek te lopen en juist met teenslippers... kortom de oude stempel moet ik toch maar loslaten in het vervolg.