voorval

 

Soms blijf ik me verbazen over mensen, niet in de laatste instantie over mezelf, maar goed daar gaat het nu nog niet over, later in dit verhaal wel.

Situatie:

Ik was aan het sporten, heerlijk in mijn sas, stond wat te praten met de instructeur, dit maakt meteen het sporten leuker, omdat de tijd dan nog sneller gaat. Ineens komt een mede sporter aanlopen en terwijl hij daar loopt, scheurt de bodem uit zijn bidon. Kan gebeuren, dus het was 1 grote waterballet. Erg leuk als je van waterballet houd en zeker nu het ook nog bakken water regende, was het ook prachtig.

In een normale situatie zou ik er niet op reageren  is niet mijn taak, heb ik nu dus ook niet gedaan. De instructeur die bij mij stond, vroeg gewoon heel vriendelijk wat gebeurt er ? Niks mis mee, ik ken deze instructeur, hij is gewoon zorgzaam en aardig, dus het was belangstelling. Komt de opmerking, ja nu zie je wat voor spullen jullie uitdelen, het scheurt gewoon.  Ik besef me pas veel later dat dit een bidon was van laat ik zeggen grofweg 3 jaar geleden, en bij intensief gebruik, slijten die dingen ook, maar goed dat besef ik me nu pas. Kortom  het gekregen cadeautje van de sportschool, wat je niet had hoeven aannemen, maar dat wilde je graag omdat je als sporter vooral alles wat gratis is wilt hebben, is stuk gegaan. Jarenlang plezier van gehad. Het meest opmerkelijke van deze hele operatie vind ik wel, dat deze man dat zegt, nog een keer zijn bidon rechtop houd zodat er nog meer water op de vloer komt, en daarna naar een apparaat gaat om te gaan sporten. Niks niet een opmerking van, goh zal ik  het even opruimen, of iets van wat rot heb je een dweil nee niks van dit alles, de enige opmerking die kwam was: " nou je hoeft niet bang te zijn dat mijn bidon nog een keer stuk gaat die ligt in de prullenbak"  Ik zeg niks, ik denk nog niks, maar zie de instructeur een dweil halen, en de boel gaan drogen,  ik stond al op het punt om te gaan helpen, maar dat was niet nodig. 

Achteraf besefte ik me pas, wat vreselijk onaardig dit is, een man die er dus kennelijk gewoon van uit gaat dat als er iets stuk gaat hij  het niet hoeft op te ruimen, maar dat doet een ander wel, in dit geval de gever van het cadeautje... en ik ben nog het meest verbaasd dat ik daar niets  van heb gezegd omdat dit me pas veel later te binnenschoot. 

situatie 2: 

Daarna moest ik ff naar de apotheker, waar ik medicijnen moest halen,  niks mis mee, ik pakte mijn bonnetje en wacht keurig tot ik aan de beurt ben. Er liep al een mevrouw, die eerder dan mij binnen was maar ja die had nog geen bonnetje dus ik was voor haar. Ze liep wat te dwalen door de apotheek, en steeds langs de balie, ik moet zeggen ze was een ietwat te jeugdig gekleed voor haar omvang en leeftijd, maar het flaneren ging haar goed af op te hoge hakken. Ze bleef ook heel keurig binnen de rode lijn van de privicy van de klanten,  bekend als de zone waar je niet achter gaat staan als mensen bij de balie staan, zij liep daar dus te flaneren, alsof het haar eigen straat was.

Toen ik aan de beurt was, stond zij met haar hand keurig op de balie waar ik aan de beurt was, ze was zelfs zo aardig om naar mij te wijzen, alsof ik dat niet wist,dat  ik aan de beurt was, en bleef daar vakkundig staan te wachten totdat ik geholpen zou worden. 

Na eerst een vernietigende blik te hebben geworpen naar haar met een blik erin  van mevrouw hier sta ik nu en u staat wel heel erg in mijn persoonlijke ruimte en dus erg dichtbij. Dit begreep ze dus niet, dus ja toen heb ik heel vriendelijk maar heel aardig gevraagd of ze het begrip persoonlijke ruimte kent en privacy. dat begreep ze zei ze nog met een glimlach waarop ik lief zei, dan weet u nu dus dat u en in mijn persoonlijke ruimte staat, en dat u behoorlijk mijn privacy schend  waar u nu staat, dit is voor mij persoonlijk, en aangezien wij geen familie zijn, sterker nog ik heb u tot op vandaag nog nooit gezien, wil ik u vriendelijk doch zeer dringend vragen om minstens 3 stappen naar achteren te gaan. De mevrouw droop af op haar te hoge hakken met een zeer minachtend knikje.. Een dodelijker blik kon ik niet verwachten.

situatie 3:

Bij thuiskomst dacht ik handig te zijn, snel even een pak tomatensoep in een kom doen zodat ik het zo kon opwarmen in de magnetron, maar helaas het pak was opengeknipt en viel om, gevolg overal tomatensoep ook op mijn kleding. Nadat ik hartgrondig de woorden heb gezegd die ik hier niet ga herhalen, ben ik  al tierend met de opmerking tegen mezelf  kijk dan ook uit sukkel, etc, en hier zeg ik het nog netjes, de spullen in de wasmachine gedaan, en terug naar de keuken om, helaas heb ik niet de gelegenheid om de soepfabrikant de schuld te geven dat zijn pak instabiel is, en dat daardoor een medewerker het komt opruimen. Ik moest het zelf doen helaas...  dus op mijn knieën heb ik mijn vloer, mijn keukenkastjes etc moeten afnemen. nooit geweten dat er zoveel rood in een pak tomatensoep zit.. wat een ellende 

kortom de eerste donderdag van een week werken was  heftiger dan de hele week.